บทที่ 57
อันตรายคือจุดเปลี่ยนของเขาและเธอ
เมื่อถึงเวลาไปจริงๆ อ้ายเหรินก็ไปคนเดียวโดยที่ไม่มีใครไปด้วย ที่เธอไม่ให้หัวหน้าเจาไปด้วยนั้น เพราะเธอบอกว่าจะต้องไปกรมที่ดินก่อนไปโรงงานกระดาษ อาจจะต้องใช้เวลาทั้งวัน และหัวหน้าเจาก็ต้องทำงาน เร่งมือผลิตผ้าด้วย เขาจึงขออยู่ทำงานที่โรงงาน
อ้ายเหรินจ้างคนขับรถรับจ้างที่แม่หลิวแนะนำให้พาเธอตระเวนหาดูร้านค้าแถวเมืองหลวง เผื่อในอนาคตข้างหน้าเธอเก็บเงินไว้จะได้ซื้อ แต่ในที่สุดราคาของตึกแต่ละที่ แพงจนเธอต้องคิดหาทางวางแผนใหม่…
หมู่บ้านเซียงหยง..
อ้ายเหรินให้คนขับรถขับไปเรื่อยๆ จนมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ก็บอกให้คนขับรถจอด
“ลุงไม่ต้องตามฉันเข้าไปข้างในหรอก นั่งรอฉันอยู่ในรถนี่แหละค่ะ”
อ้ายเหรินรีบบอกเมื่อคนขับรถจอดรถข้างทาง และจะลงจากรถตามเธอ (ปล : ชื่อหมู่บ้านไม่มีจริงนักเขียนสมมุติขึ้นเอง)
“แต่ว่าคุณนายหลิวบอกให้ผมตามคุณอ้ายเหรินไปทุกที่นะครับ
