สมควร

1407 คำ

ฉันกลับมาห้องก็ยังไม่หายความเอือมระอา​ ปนเหนื่อยใจกับพี่ชายของตัวเอง​เลยสักนิด​ แม้ว่าตอนนี้ร่างกายจะเย็นฉ่ำไปด้วยเครื่องปรับอากาศ​ ทว่ามันก็ไม่ได้ดับอาการหัวร้อนให้บรรเทาลงไปได้เลย "ถ้ามันโทรมากวนอีกก็บอก" กราฟที่กลับมาพร้อมกับฉันเอ่ยบอกเสียงเรียบ​ ในขณะที่มือหนาของเขากำลังม้วนปลายเส้นผมของฉันเล่น "อื้อ​ แต่คงไม่กล้าแล้วแหละ" "ไว้ใจมันได้ที่ไหน" "คิก~ ยังไงก็ยังขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายฉันอยู่ดี" ฉันหลุดหัวเราะกับท่าทางและน้ำเสียงของกราฟ​ ที่ดูจะเอาจริงเอาจังเสียเหลือเกิน กว่ากราฟจะกลับก็ค่ำมืดไปพอดี​ ยิ่งช่วงนี้ทำตัวติดกันจนเพื่อนของเขาโทรตามเร่งให้ไปพบปะเห็นหน้ากัน​ ช่วงนี้ฉันก็ต้องเข้าบริษัททำงานด้วยเหมือนกัน​ ถึงตอนนี้จะมีพี่วินกลับมาเดินป้วนเปี้ยน​ในบริษัทให้หนักพื้นที่เพิ่ม​ ก็ใช่ว่าจะได้งานได้การอย่างที่ควรจะเป็น @ บริษัท​ WW แกร็ก!​ บานประตูถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่เดินเข้าม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม