favorite person แค่เพื่อนคนโปรด [ กราฟ x วาดฝัน ]

"ไม่ทำงานทำการหรือไง​ มัวแต่นอนอยู่บนเตียงคนอื่นอยู่ได้" ฉันเหลือบตาไปมองร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงกว้างของฉันเอง​ โดยที่ตอนนี้เขากลับยึดเอาไว้แล้วทิ้งตัวลงนอนมาร่วมชั่วโมงแล้ว "มี​" ริมฝีปากหยักลึกได้รูปขยับเอ่ยบอก​ตอบกลับอย่างเบื่อหน่าย​ ฉันถอนหายใจซ้ำในรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่อยากจะนับ​ เมื่อเห็นท่าทางไร้อารมณ์ของอีกคนบนเตียง ดวงหน้าหล่อเหลาหากแต่เรียบนิ่งไร้ความรู้สึก​ รวมทั้งนัยน์ตาคู่คมติดเย็นชาจ้องมองมาที่ฉันพลางย่นหัวคิ้วหนาเป็นการบ่งบอกถึงความสงสัย "ฉันจะออกไปข้างนอก​ นายจะกลับก็ล็อคห้องให้ฉันด้วยล่ะ" ฉันเติมลิปสติก​ลงไปยังกรีบปากอิ่มแล้วส่งยิ้มมองคนในกระจกอีกครั้งด้วยความมั่นใจ​ จากนั้นก็คว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพายเตรียมตัวจะออกจากห้อง "ไปไหน?" กราฟเพื่อนสนิทของฉันหยัดตัวลุกขึ้นนั่งถามเสียงเรียบ​ ทว่าสายตากลับไล่มองสำรวจฉันตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเป็นการสำรวจ "ก็ออกไปข้างนอกไง" "หมายถึง.." "....." "ไปหาใคร?" น้ำเสียงเรียบนิ่งแฝงไปด้วยความเย็นชาเอ่ยถามออกมาอย่างจริงจัง​ ว่าเขาต้องการคำตอบที่มันชัดเจนกว่าการตอบว่าออกไปข้างนอกเพียงอย่างเดียว กราฟคือเพื่อนที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กนั่นเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้เราสองคนสนิทกัน​ และไว้วางใจกันถึงขั้นนอนค้างในห้องฉันได้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น​ เพียงแต่กราฟออกจะเป็นคนนิ่งเงียบแทบจะไม่มีอารมณ์​ร่วมกับเรื่องต่างๆ​ รอบตัว​ รวมทั้งชอบประหยัดคำพูดจนฉันที่โตมาด้วยกันแค่เห็นท่าทางก็พอจะเดาได้แล้วว่าเขาต้องการจะพูดอะไร "พี่โจ้​ นัดออกไปทานข้าว" ฉันตอบตามตรงเพราะไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องโกหกอยู่แล้ว​ เพราะต่อให้ฉันโกหกยังไงก็ไม่รอดพ้นสายตาของกราฟอยู่ดี "ไว้ใจมัน?" หัวคิ้วหนาขมวดคิ้วยุ่งมากขึ้นกว่าเดิม​ อีกทั้งยังดันลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้มแสดงออกถึงความไม่พอใจออกมา "ฉันโตแล้วนะกราฟ​ ฉันรู้ว่าควรทำยังไงนายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" ฉันระบายยิ้มกว้างแล้วสำรวจมองตัวเองในกระจกบานใหญ่​ ก่อนจะหันกลับไปหาร่างสูงที่นั่งอยู่บนเตียงจากนั้นก็เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มสดใส "....." "สวยหรือยัง?" ฉันขอความเห็นจากคนตัวโตที่ยังไม่ละสายตาไปจากฉัน​ ถึงมันจะไม่ใช่เดตแรกแต่ฉันก็อดตื่นเต้นไม่ได้​ ยังไงการเจอกันในครั้งนี้ก็ต้องดูดีที่สุดสิ "อืม" เสียงทุ้มครางรับในลำคอหนาเบาๆ​ เป็นคำตอบ​ เพียงแค่นี้ฉันก็ฉีกยิ้มกว้างอย่างพอใจได้แล้ว​ "งั้นฉันไปนะ" "เดี๋ยวไปส่ง" ไม่ว่าเปล่ากราฟก็หยัดตัวลุกออกจากเตียงพร้อมกับเดินสาวเท้าเข้ามาหาฉัน​ จากนั้นก็แย่งกระเป๋าของฉันไปถือเอาไว้เองทำให้ฉันไม่สามารถ​คัดค้านอะไรคนตัวโตกว่าได้​ ยิ่งไปกว่านั้นขืนยืนยันว่าจะไปเองวันนี้ก็คงไม่ได้ออกไปไหนแน่​ ยังไงซะก็ดีกว่าที่กราฟซักไซ้​จนพาลอารมณ์เสียไม่ให้ฉันออกไปหาพี่โจ้​ ก็รายนั้นเขาหวงเพื่อนจะตายไป​ ทำอย่างกับว่าทั้งชีวิตนี้เขามีแค่แันเป็นเพื่อนคนเดียวอย่างนั้นแหละ