โตกว่าที่คิด
1355 คำ
"พูดมานะกราฟ ที่พี่โจ้พูดหมายความว่าไง?" ฉันปิดประตูลงแล้วหันกลับไปตวัดสายตามองร่างสูงที่ยืนอยู่ในห้องรออยู่ก่อนแล้ว
"ก็ตามนั้น" คนตัวโตตอบกลับหน้านิ่ง ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิด
"ที่มีแผลวันนั้นเพราะไปต่อยเขามาใช่ไหม"
"....." กราฟไม่ตอบคำถามของฉัน ใบหน้าหล่อจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาเรียบเฉย เพียงแค่นี้ฉันก็รู้คำตอบได้แล้วต่อให้เขาไม่พูดอะไรออกมาก็ตาม
"นายทำแบบนี้อีกแล้วนะ แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เจอคนดีๆ กับเขาบ้าง"
"มันเหี้ย" เสียงเข้มดุเอ่ยบอกขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ นัยน์เรียบเฉยทอประกายความหงุดหงิดใจขึ้นมายามสบตามองฉัน
"....."
"ไม่ต้องหาคนที่ดีกว่าหรอก..."
"....."
"คนที่ดีที่สุดก็อยู่ตรงนี้แล้วไง" กราฟสืบเท้าเข้ามาหาจนฉันต้องเป็นฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์ของเขาที่อยู่ห่างออกไปไม่มากนัก
ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายใจที่ได้ฟังคนตัวโตเอ่ยบอกแบบนั้น ถึงจะรู้ว่ากราฟหมายความแบบไหนแต่ฉันก็ไม่อยากจะเอาคนใกล้ตัวแบบเขามาสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่รู้ว่าจะรักษามันเอาไว้ได้ยืดยาวแค่ไหน
"ฉันบอกแล้วไง นายกับฉันเห็นมากันตั้งแต่เด็กจะให้ฉันมองนายในแบบนั้นไม่ได้หรอก"
"แล้วจะหามองคนไกลตัว?"
"....."
"ทั้งๆ ที่ข้างตัวก็มีอยู่แท้ๆ " กราฟสืบเท้าเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น สองเท้าเล็กของฉันก็ก้าวถอยหลังเพื่อไม่ให้เราสองคนแนบชิดไปมากกว่านี้
ทว่ายิ่งฉันขยับถอยห่างจากเขามากแค่ไหน คนตัวโตตรงหน้าก็ยิ่งก้าวเข้ามาหาอย่างไม่ลดละ แผ่นหลังบางแนบชิดไปกับบานประตูเมื่อสุดท้ายเป็นฉันเองที่เป็นฝ่ายจนมุม
กราฟยกท่อนแขนของเขาขึ้นใช้มือหนาค้ำบานประตูเอาไว้เหนือศีรษะของฉัน ดวงหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้จนปลายจมูกโด่งแตะลงเบาๆ
"กราฟ..."
"พูดดิว่าเธอไม่รู้สึก"
"....." มันก็จริงอย่างที่เขาพูด ฉันไม่รู้สึกอะไรจริงๆ เหรอ? ฉันทนให้เราสองคนประคับประคองความเป็นเพื่อนต่อไปด้วยความกระอักกระอ่วนแบบนี้ต่อไปได้จริงๆ ใช่ไหม
"เธอจะรู้ได้ไงถ้ายังไม่ได้ลองดูสักครั้ง"
"....."
"ถ้าจะปฏิเสธก็ผลักฉันออก..."
"....."
"แล้วฉันจะไม่มาให้เธอเห็นหน้าอีก" คนตรงหน้าเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง เพียงแค่เสี้ยววินาทีริมฝีปากหยักก็ทาบทับลงมายังเรียวปากอิ่มแผ่วเบา
กรีบปากหนาขยับขบเม้มไปตามกรีบปากบางอย่างไม่รีบร้อน ต่อให้ตอนนี้กราฟจะไม่ได้รั้งฉันไว้ด้วยแรงของเขาก็ตาม แต่น่าแปลกที่ฉันไม่สามารถผลักไสเขาให้ออกห่างไปได้เลยสักนิด
เมื่อคนตัวโตรับรู้ได้ว่าฉันไม่ปฏิเสธก็ยิ่งบดขยี้ริมฝีปากรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม ดวงตาคมยังคงสบตาจ้องมองมาที่ฉันอยู่เช่นเดิม นัยน์ตาสีนิลดุดันทอประกายความต้องการออกมาให้ได้เห็น ถึงแม้ว่าฉันอยากจะปฏิเสธมากแค่ไหนแต่ร่างกายกลับตอบรับเขาทุกอย่างจนน่าโมโห
"...กราฟ"
"หื้ม?" เสียงทุ้มขานรับขึ้นเมื่อฉันเอ่ยเรียกชื่อเขายามที่ริมฝีปากหนาถอดถอนริมฝีปากออกไปแล้ว
ดวงตาคมเข้มยังคงจ้องมองกันอย่างไม่ละสายตา แม้ว่าตอนนี้จะเป็นฉันเองที่เบือนหน้าหนีเพราะสายตาที่เขามองกัน
"ฉันง่วงแล้ว"
"นี่เพิ่งจะเที่ยง"
"ก็จะนอนแล้วไง นอนกลางวันไม่ได้เหรอ" ฉันเชิดหน้าเถียงเมื่อกราฟกลั้วหัวเราะตอบ
อะไรกัน แค่โดนจูบครั้งเดียวถึงกับลืมเวลาไปเลยเหรอยัยฝัน ซ้ำยังทำตัวน่าอายต่อหน้าเขาอีกต่างหาก
"เข้าใจแล้ว" กราฟพยักหน้ารับเป็นการเข้าใจเล็กน้อย จากนั้นร่างสูกก็ขยับออกห่างจากฉันเพียงนิดซึ่งนั่นก็ทำให้ฉันหายใจหายคอได้สะดวกมากยิ่งขึ้น
แต่มันก็แค่แป๊ปเดียวเท่านั้นเมื่อร่างสูงตรงหน้าดันใช้ท่อนแขนแกร่งช้อนตัวฉันขึ้นอุ้มแนบอก
"กราฟ! ทำบ้าอะไร"
"ง่วงไม่ใช่เหรอ?"
"ใช่"
"ก็จะพาไปนอนนี่ไง" ไม่ว่าเปล่าคนตัวโตก็หมุนตัวไปยังทิศทางของห้องนอนฉันก่อนจะสาวเท้าเดินไปเปิดประตูแล้ววางฉันเอาไว้บนเตียงอย่างระมัดระวัง
"นายก็กลับไปได้แล้ว ฉันจะนอน" ฉันเอ่ยปากไล่ ขืนกราฟยังอยู่ที่นี่มีหวังฉันได้อกแตกตายก่อนแน่ๆ
"จะนอนด้วย" คนหน้านิ่งตอบกลับด้วยท่าทีสบาย ซ้ำยังเอนตัวลงนอนบนเตียงนุ่มข้างฉันอีกต่างหาก
"ได้ไง กลับไปนอนที่บ้านนายสิ" มือเล็กทั้งสองจับยึดท่อนแขนแกร่งเอาไว้แล้วออกแรงดึงให้คนที่นอนยกยิ้มชอบใจอยู่ให้ลุกออกจากเตียง
แต่ไม่ว่าจะใช้แรงมากแค่ไหนร่างสูงที่นอนอยู่กลับไม่ขยับเลยสักนิด สุดท้ายเป็นฉันเองที่หมดแรงจนต้องนั่งพับเพียบปาดเหงื่อจ้องหน้าตัวปัญหาที่ยังคงทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอยู่ที่เดิม
"นอนได้แล้ว" มือหนายื่นมาดึงข้อแขนฉันให้ล้มลงไปทับร่างกำยำของเขาแทนที่จะเป็นบนเตียงนุ่ม
"ฉันนอนเองได้ ปล่อยเลยมันอึดอัด"
"ทำอย่างกับไม่เคยกอด"
"....."
"ขนาดจูบยังไม่เห็นดิ้นขนาดนี้เลย"
"กราฟ!" ฉันตะเบ็งเสียงใส่คนตัวโตพร้อมกับตวัดตาขึ้นมองอย่างไม่พอใจ
ต่อให้ฉันจะยกเอาลำโพงวัดมาตั้งเอาไว้แล้วตะโกนใส่คนหน้านิ่งก็คงจะยังคงตีสีหน้าชอบใจอยู่เหมือนเดิม
"ต้องให้กล่อม?" ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เอ่ยปากตอบฝ่ามือใหญ่ก็ตบลงเบาๆ บนก้นงอนของฉันเป็นการกล่อมนอนอย่างที่เขาบอกเอาไว้จริงๆ
"ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะกราฟ ไม่ต้องมากล่อมนอนเลย"
"เมื่อก่อนยังชอบ"
"นั่นเมื่อก่อนตอนนี้ไม่ชอบแล้ว โตแล้วนะ"
"โตจริงด้วย โตไปทุกส่วนโดยเฉพาะ..."
"....."
"ตรงนี้" สายตาคมเลื่อนลงต่ำมาจดจ้องอยู่ที่หน้าอกของฉันที่มันกำลังบดเบียดไปกับแผงอกแกร่งของเขา
ยังดีที่ฉันสวมเสื้อยืดคอกลมเอาไว้ ไม่งั้นมีหวังคงจะมีส่วนอื่นโผล่ขึ้นมาให้ได้เห็นกันบ้าง
"ทะลึ่ง!"
"พูดจริง" คนหน้านิ่งตอบเสียงเรียบ ราวกับว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมันไม่ได้เป็นเรื่องแปลกอะไร
"มันใช่เรื่องที่ต้องมาพูดไหม"
"ทำไม?"
"ก็.. ไม่ต้องพูดก็พอจบไหม" ฉันอยากจะทึ้งหัวตัวเองจนผมหลุดออกมาเป็นกระจุก ไอ้คนที่ถามออกมาได้อย่างไม่รู้สึกรู้สากลับสบตาฉันแล้วเลิกคิ้วขึ้นเป็นคำถาม
ต่างจากฉันที่ลุกลี้ลุกลนพูดจนพูดติดๆ ขัดๆ ใบหน้าสวยเห่อร้อนขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ แม้ว่าอุณหภูมิในห้องจะเย็นเฉียบแค่ไหนก็ตาม
"งั้นจับได้"
"ไม่ได้"
"จับแล้ว"
"กรี๊ดดดด!!!" ฉันกรีดร้องเสียงดังเมื่อมือหนาที่เคยตบก้นงอนกล่อมให้ฉันหลับก่อนหน้านี้ กลับเลื่อนขึ้นมาจับทรวงอกข้างหนึ่งของฉันเต็มไม้เต็มมือ
แม้ว่าเสียงของฉันจะดังแปดหลอดจนหลอดไฟแตก ใบหน้าเรียบเฉยของกราฟก็ไม่ได้แสดงท่าทางอะไรออกมาสักนิด ซ้ำยังเอ่ยบอกด้วยประโยคต่อมาด้วยสีหน้านิ่งเรียบไร้อารมณ์เป็นที่สุด
"ก็โตกว่าที่คิดอยู่ดี"
เฮียกราฟแกก็ตรงเกินไปนะ
ขอกำลังใจหน่อยค้าบบบ
- ผู้เขียน
