Chapter 6

1288 คำ
@Condo D Alice Talk เลิกเรียนก็กลับมาที่คอนโดของพี่โด ว่าแต่ทำไมพี่เขายังไม่กลับ ฉันหยิบโทรศัพท์กดเบอร์พี่เขาแล้วกดโทรออกทันที ตู๊ดดดดดดดดดดด ทำไมไม่รับน้า ฉันเริ่มจิตใจร้อนรนปกติถึงเขาจะรำคาญฉันแต่ว่าเขาก็จะรับตลอด หรือว่าเขาจะเป็นอะไร ฉันกดโทรศัพท์อีกรอบแต่คราวนี้โทรไปหาเพื่อนของเขา พี่ปอร์เช่ ตู้ดดดดดดดดดด (สวัสดีครับปอร์เช่ครับ) "พี่ปอร์เช่ อลิสเองค่ะ อยู่กับพี่โดไหมคะ" (อยู่สิ อยู่ซีซั่นผับค่ะมันชวนมาไม่พูดอะไรเอาแต่ดื่มๆอย่างเดียวเนี้ย) "ขอบคุณนะคะที่บอก สวัสดีค่ะ" ฉันกดวางสายแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยหยิบกุญแจรถแล้วไปหาพี่โดทันทีตาบ้าเอ้ยไปไหนไม่ยอมบอกชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อย @Season Pup Domino Talk ผมชวนเพื่อนๆมาดื่มที่ผับตั้งแต่6โมงเย็นแล้วละ อารมณ์ไม่ค่อยดีแล้วก็ไม่ได้บอกอลิสด้วยแต่เชื่อเถอะเดี๋ยวก็ตามหาผมจนเจอนั้นแหละ พวกเพื่อนๆผมก็เป็นใจเชียร์อลิสออกนอกหน้าขนาดนั้น ผมอยู่ไหนทำอะไรพวกมันรายงานคู่หมั้นผมตลอดแหละ ผมมันตัวคนเดียวนิ  "มึงเป็นไรไอ้โดมาถึงดื่มเอาๆ" ไอ้ปอร์เช่ถามผมขึ้น "ไม่นิแค่เบื่อๆ อยากดื่มแค่นั้นเอง" ผมยักไหล่เหมือนมันไม่มีอะไร "เมื่อตอนเที่ยงกูเห็นชมพู่แฟนเก่ามึง" ไอ้แบร์รี่พูดขึ้น ผมหันไปมองหน้ามันนิ่ง "อือ กูเจออยู่" "มิน่าล่ะมานั่งเครียดอยู่ที่นี่" ไอ้คอปเตอร์เอ่ยขึ้น ผมส่ายหน้าเบาๆ "กกูเฉยๆไปแล้วล่ะ ไม่ได้รู้สึกแบบเมื่อก่อนแล้ว" ไอ้ไทเกอร์มองหน้าผมแปลกๆก่อนจะถามออกมา "แล้วมึงมานั่งดื่มทำเหี้ยอะไรอย่างกับคนอกหัก" "อกหักเหี้ยอะไรล่ะ กูแค่เหนื่อยๆ อีกอย่างกูแค่รู้สึกว่าทำไมต้องมาคุยกับกูเหมือนปกติด้วย ทำเหมือนยังรักกูอ่ะ" ผมอธิบายพวกมันไป พวกมันพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจสถานการณ์ดี "อ๋อ คือมึงคิดว่าทำไมต้องมาทำเหมือนยังรักมึงงี้เหรอ ก็ถ้ามึงไม่ได้รู้สึกอะไรก็ไม่เห็นต้องมีอะไรนิ" ผมส่ายหน้าเบาๆ "กูมีลางสังหรณ์เหมือนชมพู่จะไม่จบแค่นี้ แล้วอีกอย่างอลิสไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น" พวกมันมองหน้าผมพร้อมกันแล้วหัวเราะขำๆ "ทำไมวะ กลัวชมพู่โดนอลิสตบล้างน้ำหรือไง ฮ่าๆๆ" ไอ้ไอเกอร์หัวเราะขำๆ ผมเขม่นตาใส่มันหมั่นไส้คนรู้ทันจริงๆ " กูว่ามึงไม่ต้องไปสนใจหรอกน่า ตอนนี้มึงก็มีคู่หมั้นแล้ว อย่าไปสนเรื่องอดีตเลย ว่าแต่กูถามจริงๆ มึงรักอลิสขึ้นมาบ้างหรือยัง" ผมนั่งนิ่งๆอย่างใช้ความคิด เมื่อก่อนนี่พูดเต็มปากเลยนะว่าไม่ได้ชอบ แต่ตอนนี้พออยู่ด้วยกันทุกวันมันก็มีความรู้สึกแปลกๆกับตัวเองนะ ก็ไม่รู้ว่าชอบหรือเปล่าอ่ะ แต่ก็ไม่ได้รำคาญมากเหมือนเมื่อก่อน " ไม่รู้สิ " ผมตอบพวกมันไปแค่นั้นก่อนที่ไอ้ปอร์เช่จะถามออกมาอีกครั้ง "แต่ก็ไม่รำคาญเหมือนเมื่อก่อน" ผมพยักหน้าเบาๆ "อือ" จากนั้นไอ้ปอร์เช่ก็ยกยิ้มมุมปากไม่พูดอะไร ผมมองหน้ามันเหมือนจะถามว่ามึงคิดอะไร มันยักไหล่อมยิ้มไม่พูดอะไรอีก "บังเอิญจังเลย สวัสดีนะทุกคน" พวกผมเงยหน้าขึ้นไปพร้อมกันก่อนจะเจอกับชมพู่ อีกแล้วเหรอวะเนี้ย " อ่ะ/หวัดดี/อืม/ดี/อือ" พวกผมทักทายพร้อมกันแต่คนละอารมณ์ "ขอนั่งด้วยได้ไหม พอดีนัดเพื่อนไว้นะแต่ยังไม่มาเลย" พวกมันทั้งสี่คนมองหน้าผมด้วนสีหน้าลำบากใจสุดๆ ผมพยักหน้าเบาๆไม่ได้ว่าอะไร "นั่งสิ" พูดจบเธอก็ยิ้มดีใจแล้วเดินมานั่งข้างๆผม ไอ้ปอร์เช่ทำหน้าเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก "มีอะไรรึเปล่าไอ้ปอร์เช่" ผมมองหน้ามันอย่างสงสัยดูมันทำหน้าแปลกๆ มันส่ายหน้าเบาๆยิ้มแห้งๆไม่พูดอะไรอีก "โดชมพู่กลับมาอยู่ที่นี่แล้วนะ" "อือ" เธอพยายามชวนผมคุยแต่ว่าผมไม่อยากคุยไง ผมก็ได้แค่ตอบไปแค่นั้นแหละ "โดเหลืออีกเทอมหนึ่งจะจบแล้วนี่เนาะ" "อืม" พูดจบก็ยกแก้วเหล้าดื่มต่อไม่สนใจอะไรอีก สักพักก็ได้ยินเสียงโวยวายดังมาใกล้ๆ "พี่โด ไปไหนทำไมไม่บอกอลิส " ผมเงยหน้าขึ้นไปหาอลิสเหล้าในปากแทบพุ่ง เจ้าหล่อนยืนเท้าสะเอวดิ้นร่าวๆอยู่อีกฝั่ง "ผู้หญิงคนนี้เป็นใครมานั่งใกล้แฟนฉันทำไม" พูดจบก็มาดึงชมพู่ให้ลุกขึ้นจากโซฟา แต่เธอไม่ยอมลุกแถมมาจับแขนผมไว้อีก งานเข้ากูอีกแล้วไง " อร๊ายยย ปล่อยนะ ปล่อยมือจากพี่โดเดี๋ยวนี้" นอกจากไม่ปล่อยมือผมแล้วยังไปยั่วอลิสอีก "แล้วเธอเป็นใครแล้วทำไมฉันต้องเชื่อฟังเธอด้วย" อลิสเดินเข้ามาจะตบชมพู่ ผมเลยเข้าไปห้ามไว้ก่อน "อลิสพอแล้ว กลับเถอะ" ผมพยายามลากอลิสออกมาแต่เธอไม่ยอมกลับไปกับผมดีๆ " ฉันเป็นเมียพี่โด จำหน้าฉันไว้ด้วยถ้ายังมายุ่งกับผัวฉันอีก ฉันเอาเธอตายแน่" "ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอบอกด้วย อีกอย่างฉันมาก่อนแล้วโดเขาก็รักฉันมากด้วย อีกอย่างเธอก็แค่คู่หมั้นที่เขาไม่ได้รักหนิ  ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า" คำพูดคำจาของชมพู่ทำเอาพวกผมทั้งห้าคนอึ้งไปเลย  เมื่อก่อนเธออ่อนหวานไม่ว่าใคร ทำไมคนเราถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ "แก ฉันจะฆ่าแก" อลิสสะบัดออกจากตัวผมแล้วเดินไปจิกผมชมพู่พวกผมรีบห้ามสองคนนั้นก่อนจะเกิดเรื่องไปมากกว่านี้ ผมดึงอลิสมาแต่เธอดิ้นออกจากการเกาะกุมผม ผมหงุดหงิดเลยเผลอผลักอลิสล้มลงกับพื้น อลิสมองหน้าผมอย่างตัดพ้อเล่นเอาผมรู้สึกผิดทำอะไรไม่ถูกเลยทันที Alice Talk "พี่ขอโทษอลิส คือพี่ไม่ได้ตั้งใจ" ฉันมองหน้าเขาอย่างตัดพ้อ ทำไมเขาถึงเลือกที่จะผลักฉันให้ล้ม นี่เขาปกป้องผู้หญิงคนนั้นเหรอ ยัยนั้นมองฉันแอบยิ้มเยาะแล้วก็เสแสร้งทำเหมือนว่าเจ็บตัวต่อหน้าพี่โด "พี่โดผลักอลิส" ฉันถามออกไป เขาพยายามเดินเข้ามาประคองฉัน ฉันสะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของเขา มองเขาด้วยแววตาผิดหวัง "ที่ผู้หญิงคนนี้พูดเป็นความจริงเหรอคะพี่โด พี่รักเขามากเพราะอย่างนี้ใช่ไหมคะ พี่ถึงไม่รักอลิส" ฉันพูดตัดพ้อต่อว่าเขาน้ำตาไหลออกมา ฉันปาดน้ำตามองเขาที่ดวงตาสั่นไหว "มันไม่ใช่อย่างนั้นนะอลิสพี่กับเขาเรื่องมันก็นานมาแล้วนะมันไม่มีอะไรแล้ว กลับกันเถอะนะพี่ขอร้อง" พูดจบเขาก็เดินมาจับมือฉันแล้วพาออกไปจากตรงนั้นทันที ฉันหันหน้ากลับไปหาผู้หญิงคนนั้นก่อนจะชี้หน้าหล่อน "อย่ามายุ่งกับคนของฉันอีก ฉันเตือนเธอแล้วนะ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม