Dear Friend เพื่อนรัก

"เปิดเทอมวันแรกตั้งใจเรียนนะลูกห้ามเกเรเข้าใจไหม" ผมหยิบกระเป๋าเป้มาสะพายไว้ที่ไหล่แล้วก็หยิบกุญแจรถยนต์มาไว้ในมือ ก่อนจะหันกลับไปหอมแก้มคุณแม่ทีหนึ่ง "รู้แล้วคร้าบบบ ผมไปก่อนนะ" พูดจบผมก็เปิดประตูเข้าไปนั่งด้านในแล้วก็ขับออกไปทันที ทุกคนคงจะรู้จักผมละมั่ง ผมชื่อพัชชา พัชร ศิริวงศ์สกุล ลูกพ่อแบร์รี่ แม่เพียว แล้วก็น้องพี่พิชชา ตอนนี้ผมอายุ 21ปีแล้วเรียนอยู่ปีสามแล้ว กลุ่มผมก็มี5คน มีไอ้ตาต้า ลูกลุงโดมิโน่กับแม่อลิส แล้วก็ ไอ้ทิปโก้ ลูกพ่อปอร์เช่กับแม่หม้อแกง อีกคนก็ไอ้ทิวลิป ลูกพ่อไทเกอร์กับแม่เพ้นตี้ ส่วนคนสุดท้ายคู่กัดผมเองไม่ใช่เพื่อนเพราะทะเลาะกันทุกทีที่เจอกัน ไอ้ไอน้ำ ลูกพ่อคอปเตอร์กับแม่ของขวัญไง ทำไมผมถึงเรียกมันว่าไอ้ไอน้ำนะเหรอ ก็มันทำตัวอย่างกับทอมอ่ะ ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด หึ @มหาวิทยาลัย UC "มาช้าจริงๆมึงอ่ะ" มาถึงไอ้ตาต้าก็บ่นผมยับเลย ผมยักไหล่แบบไม่แคร์แล้วก็นั่งมองสาวๆหน้าตึกบริหาร สวยๆทั้งนั้น  "กูมาปกตินะ มึงเสือกมาเช้าเอง" ผมพูดออกไปตาก็มองหาเหยื่อรายใหม่ ต้องเรียกว่าเหยื่อเพราะผมเป็นเสือ  "หึ คู่จิ้นมึงไปไหนซะล่ะ" ไอ้ทิปโก้เอ่ยขึ้นมองหน้าผมยิ้มๆ ผมเบ้ปากใส่มันทันที "คู่จิ้นบ้าบอไอ้สัส อย่างกับทอมใครเอาทำเมียก็ตาถั่วสุดๆอ่ะ" ผมทำท่าขนลุกสุดๆเมื่อไอ้ทิปโก้มันพูดเหมือนว่าผมกับไอ้ไอ้ไอน้ำจะกินกัน แค่คิดก็ขนลุกแล้ววะ บรึ่ยยยยยย "ระวังเหอะมึงเกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้น ไอ้น้ำมันน่ารักออกนะกูว่า มันแค่ไม่แต่งเนื้อแต่งตัวเฉยๆ มันธรรมชาติในแบบของมัน" ผมทำท่าขนลุกก่อนจะยักไหล่เบาๆ " ถ้าผู้หญิงทั้งโลกเหลือแต่ไอ้น้ำกูยอมชักว่าวจนตายอ่ะ" พวกมันสามตัวหัวเราะกันขำๆก่อนเสียงนรกจะมาเยือน "ปากดีนะมึงไอ้พัช ถามฉันหรือยังว่าทั้งโลกเหลือแกคนเดียวนะฉันจะเอาแกไหม" ผมหันไปตามเสียงไอ้น้ำเดินเข้ามาวางกระเป๋าใส่หน้าผมก่อนจะนั่งลงแล้วกอดอกมองหน้าผมอย่างรังเกียจ " ทำมาปากดี นี่ใคร พัชชาหนุ่มหล่อคณะบริหาร บ้านรวยมาก ใครไม่เอาก็โง่แล้ว" ผมตอบออกไปอย่างมั่นใจในความหล่อเหลาของตัวเองจนไอ้น้ำมันทำท่าทางจะอ้วกใส่ผม แถมยังทำท่าเหมือนเจอตัวอะไรสักอย่างที่มันรังเกียจ "ฉันยอมเป็นคนโง่ ดีกว่าเอาแกทำผัว กลัวติดโรคตาย อี้รังเกียจ" ผมมองหน้ามันหาเรื่องพร้อมทุบโต๊ะทีหนึ่ง " อย่ามาพูดมั่วๆนะโว๊ย ฉันป้องกันตลอด อีกอย่างแกคงอิจฉาฉันใช่ป่ะที่ฉันมีสาวๆมาให้เลือกเยอะแยะ ต่างกับแกอย่างกับทอมไม่มีใครมาจีบ ฮ่าๆๆ" ผมพูดจบมันก็ปาสมุดใส่หน้าผมทีหนึ่ง " ปากเสียไอ้บ้า สมองฉันคิดแต่เรื่องเรียนไม่ได้คิดถึงแต่เรื่องอย่างว่าแบบแกโว๊ยยยย ไอ้บ้ากาม " ผมปาสมุดคืนมันบ้าง มองหน้ามันอย่างหงุดหงิด ดูปากมันสิ ผู้หญิงยังไงปากเสียชิบหาย " ก็ยังดีกว่าไม่มีใครเอาแบบแกอ่ะ ฮ่าๆๆ" ผมหัวเราะใส่มันขำๆ มันลุกขึ้นมาจะทุบหัวผม มีหรือที่คนอย่างผมจะไม่รู้ทันมันอ่ะ วิ่งสิครับรออะไร หัวจะแตกสิ  " ปากเสียไอ้พัชฉันจะฆ่าแก ตายซะ" ผมกับไอ้น้ำวิ่งไล่กันอยู่หน้าตึก ขาก็สั้นคงจะวิ่งตามผมทันหรอก หึ " แกจะวิ่งหนีทำไมวะไอ้พัช" "ไม่วิ่งก็โดนแกตีดิ ถามโง่ๆ ฮ่าๆๆๆ" จากนั้นขาสั้นๆของมันก็วิ่งล่าไล่ผมจนเพื่อนๆคนอื่นๆส่ายหน้าด้วยความรำคาญ แต่ก็ชินไปแล้วเพราะคุยกันดีๆได้ไม่เคยถึงสองประโยค  "ถ้าพวกมึงได้กันกูสงสารลูกมันอ่ะ" ไอ้ทิวลิปตะโกนมา "กูว่าพวกมึงเนี้ยแหละสมน้ำสมเนื้อกันสุดๆแล้ว" ไอ้ตาต้าตะโกนมายิ้มๆ " ทะเลาะกันเข้าไป ซักวันพวกมึงได้กันกูจะล้อยันลูกบวชอ่ะ" ไอ้ทิปโก้ตะโกนมาอีกคน ผมกับไอ้น้ำหยุดชะงักไปก่อนจะหันกลับไปทางพวกมันแล้วตะโกนกลับไป " ไม่มีทางโว๊ย /ไม่มีวันยะ"