Chapter 1
796 คำ
"เปิดเทอมวันแรกตั้งใจเรียนนะลูกห้ามเกเรเข้าใจไหม"
ผมหยิบกระเป๋าเป้มาสะพายไว้ที่ไหล่แล้วก็หยิบกุญแจรถยนต์มาไว้ในมือ ก่อนจะหันกลับไปหอมแก้มคุณแม่ทีหนึ่ง
"รู้แล้วคร้าบบบ ผมไปก่อนนะ"
พูดจบผมก็เปิดประตูเข้าไปนั่งด้านในแล้วก็ขับออกไปทันที ทุกคนคงจะรู้จักผมละมั่ง ผมชื่อพัชชา พัชร ศิริวงศ์สกุล ลูกพ่อแบร์รี่ แม่เพียว แล้วก็น้องพี่พิชชา ตอนนี้ผมอายุ 21ปีแล้วเรียนอยู่ปีสามแล้ว กลุ่มผมก็มี5คน มีไอ้ตาต้า ลูกลุงโดมิโน่กับแม่อลิส แล้วก็ ไอ้ทิปโก้ ลูกพ่อปอร์เช่กับแม่หม้อแกง อีกคนก็ไอ้ทิวลิป ลูกพ่อไทเกอร์กับแม่เพ้นตี้ ส่วนคนสุดท้ายคู่กัดผมเองไม่ใช่เพื่อนเพราะทะเลาะกันทุกทีที่เจอกัน ไอ้ไอน้ำ ลูกพ่อคอปเตอร์กับแม่ของขวัญไง ทำไมผมถึงเรียกมันว่าไอ้ไอน้ำนะเหรอ ก็มันทำตัวอย่างกับทอมอ่ะ ไม่มีความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด หึ
@มหาวิทยาลัย UC
"มาช้าจริงๆมึงอ่ะ"
มาถึงไอ้ตาต้าก็บ่นผมยับเลย ผมยักไหล่แบบไม่แคร์แล้วก็นั่งมองสาวๆหน้าตึกบริหาร สวยๆทั้งนั้น
"กูมาปกตินะ มึงเสือกมาเช้าเอง"
ผมพูดออกไปตาก็มองหาเหยื่อรายใหม่ ต้องเรียกว่าเหยื่อเพราะผมเป็นเสือ
"หึ คู่จิ้นมึงไปไหนซะล่ะ"
ไอ้ทิปโก้เอ่ยขึ้นมองหน้าผมยิ้มๆ ผมเบ้ปากใส่มันทันที
"คู่จิ้นบ้าบอไอ้สัส อย่างกับทอมใครเอาทำเมียก็ตาถั่วสุดๆอ่ะ"
ผมทำท่าขนลุกสุดๆเมื่อไอ้ทิปโก้มันพูดเหมือนว่าผมกับไอ้ไอ้ไอน้ำจะกินกัน แค่คิดก็ขนลุกแล้ววะ บรึ่ยยยยยย
"ระวังเหอะมึงเกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้น ไอ้น้ำมันน่ารักออกนะกูว่า มันแค่ไม่แต่งเนื้อแต่งตัวเฉยๆ มันธรรมชาติในแบบของมัน"
ผมทำท่าขนลุกก่อนจะยักไหล่เบาๆ
" ถ้าผู้หญิงทั้งโลกเหลือแต่ไอ้น้ำกูยอมชักว่าวจนตายอ่ะ"
พวกมันสามตัวหัวเราะกันขำๆก่อนเสียงนรกจะมาเยือน
"ปากดีนะมึงไอ้พัช ถามฉันหรือยังว่าทั้งโลกเหลือแกคนเดียวนะฉันจะเอาแกไหม"
ผมหันไปตามเสียงไอ้น้ำเดินเข้ามาวางกระเป๋าใส่หน้าผมก่อนจะนั่งลงแล้วกอดอกมองหน้าผมอย่างรังเกียจ
" ทำมาปากดี นี่ใคร พัชชาหนุ่มหล่อคณะบริหาร บ้านรวยมาก ใครไม่เอาก็โง่แล้ว"
ผมตอบออกไปอย่างมั่นใจในความหล่อเหลาของตัวเองจนไอ้น้ำมันทำท่าทางจะอ้วกใส่ผม แถมยังทำท่าเหมือนเจอตัวอะไรสักอย่างที่มันรังเกียจ
"ฉันยอมเป็นคนโง่ ดีกว่าเอาแกทำผัว กลัวติดโรคตาย อี้รังเกียจ"
ผมมองหน้ามันหาเรื่องพร้อมทุบโต๊ะทีหนึ่ง
" อย่ามาพูดมั่วๆนะโว๊ย ฉันป้องกันตลอด อีกอย่างแกคงอิจฉาฉันใช่ป่ะที่ฉันมีสาวๆมาให้เลือกเยอะแยะ ต่างกับแกอย่างกับทอมไม่มีใครมาจีบ ฮ่าๆๆ"
ผมพูดจบมันก็ปาสมุดใส่หน้าผมทีหนึ่ง
" ปากเสียไอ้บ้า สมองฉันคิดแต่เรื่องเรียนไม่ได้คิดถึงแต่เรื่องอย่างว่าแบบแกโว๊ยยยย ไอ้บ้ากาม "
ผมปาสมุดคืนมันบ้าง มองหน้ามันอย่างหงุดหงิด ดูปากมันสิ ผู้หญิงยังไงปากเสียชิบหาย
" ก็ยังดีกว่าไม่มีใครเอาแบบแกอ่ะ ฮ่าๆๆ"
ผมหัวเราะใส่มันขำๆ มันลุกขึ้นมาจะทุบหัวผม มีหรือที่คนอย่างผมจะไม่รู้ทันมันอ่ะ วิ่งสิครับรออะไร หัวจะแตกสิ
" ปากเสียไอ้พัชฉันจะฆ่าแก ตายซะ"
ผมกับไอ้น้ำวิ่งไล่กันอยู่หน้าตึก ขาก็สั้นคงจะวิ่งตามผมทันหรอก หึ
" แกจะวิ่งหนีทำไมวะไอ้พัช"
"ไม่วิ่งก็โดนแกตีดิ ถามโง่ๆ ฮ่าๆๆๆ"
จากนั้นขาสั้นๆของมันก็วิ่งล่าไล่ผมจนเพื่อนๆคนอื่นๆส่ายหน้าด้วยความรำคาญ แต่ก็ชินไปแล้วเพราะคุยกันดีๆได้ไม่เคยถึงสองประโยค
"ถ้าพวกมึงได้กันกูสงสารลูกมันอ่ะ"
ไอ้ทิวลิปตะโกนมา
"กูว่าพวกมึงเนี้ยแหละสมน้ำสมเนื้อกันสุดๆแล้ว"
ไอ้ตาต้าตะโกนมายิ้มๆ
" ทะเลาะกันเข้าไป ซักวันพวกมึงได้กันกูจะล้อยันลูกบวชอ่ะ"
ไอ้ทิปโก้ตะโกนมาอีกคน ผมกับไอ้น้ำหยุดชะงักไปก่อนจะหันกลับไปทางพวกมันแล้วตะโกนกลับไป
" ไม่มีทางโว๊ย /ไม่มีวันยะ"
- ผู้เขียน
