“จิ้นเหอ...”
ฟางซินกระซิบแผ่วเบาแล้วจึงใส่มุกบุปผาสวรรค์ไว้ในปาก เมื่อตัวยาเริ่มกระจายบนลิ้นจึงรู้สึกได้ถึงความเย็นเยียบแผ่ซ่านออกมา มันเป็นยาถอนพิษร้อนที่มีฤทธิ์เย็นเป็นเสมือนพลังหยินใช้ดูดซับความร้อนจากพิษร้ายแรงจากเปลือกไม้ในบึงพันปีที่ร้อนแรงดังพลังหยาง
หญิงสาวขยับเข้าชิดร่างกำยำของแม่ทัพหนุ่มด้วยการโอบแขนทั้งสองรอบลำคอของเขาแล้วจึงค่อยแนบริมฝีปากลงกับปากของจิ้นเหอ ด้วยพิษในกายทำให้เขาอ้าปากออกแนบสนิทกับเรียวปากงามของฟางซินที่หยั่งลิ้นเข้าไปเพื่อปลดปล่อยพลังจากมุกบุปผาสวรรค์ให้ไหลเข้าไปทางลำคอของเขาที่ร้อนรุ่มราวถูกไฟเผา
หญิงสาวค่อย ๆ ดูดซับลมร้อนที่ผ่อนกลับออกมาหนึ่งเฮือกก่อนถอนริมฝีปากออกแล้วเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อคายพิษร้ายที่ไหลออกมาเป็นเลือด ฟางซินใช้พลังภายในขับมันออกไปทั้งที่รู้ว่าจะมีพิษบางส่วนแล่นไหลซึมซาบเข้าไปในเส้นเลือดของนาง
หากนั่นก็ยังมิได้ขับพิษออกทั้งหมด เพียงเฮื
