“ฉันไปนะ” ชายหนุ่มหันหลังเตรียมจะลุก ก่อนที่จะหันกลับไปเมื่อได้ยินเสียงใสๆ เรียกไว้
“อานพขา…จุ๊บ”
อีกแล้ว ยัยเด็กนี่หอมแก้มเขา เมื่อเช้าก็เพิ่งจุ๊บปากเขาไปเองนะ เรื่องอะไรมาหอมข้างเดียว ฉับพลันเขาเอียงแก้มให้เธออีกด้านทันที
“ข้างนี้ด้วย”
“ค่า จุ๊บ” เสร็จแล้ว ฉีกยิ้มกว้างให้เขาจนแก้มยุ้ย ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไป
“อืม ไปแล้วนะ” กล่าวจบพลางลุกขึ้นเดินจากไปทันที ขณะที่มุมปากขยับยิ้มออกมา รู้สึกมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เด็กบ้านี่ น่ารักชิบเป๋ง ถ้าไม่ติดว่ารับปากเพื่อนไปแล้วว่าจะไปซ้อมดนตรีด้วยกัน เขาคงนั่งเล่นเป็นเพื่อนยัยเด็กนี่อยู่ที่บ้านแน่ๆ
คุณครวญจิตชะงักมือที่กำลังจัดดอกไม้ลงในแจกัน เมื่อสายตามองไปเห็นหนูน้อยเดินหน้าหงอยเข้ามาในห้องรับแขกที่เธอกำลังสาละวนจัดดอกไม้อยู่
“ตาหวานเป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมทำหน้าหงอยๆ อย่างนั้นล่ะ”
“อานพค่ะ คุณย่า” พูดเสร็จ ปากเล็กก็เบะออกอ
