ตอนที่ 6 ความผูกพันที่ไม่ต้องการเวลา (3)

1394 คำ

“ฉันไปนะ” ชายหนุ่มหันหลังเตรียมจะลุก ก่อนที่จะหันกลับไปเมื่อได้ยินเสียงใสๆ เรียกไว้ “อานพขา…จุ๊บ” อีกแล้ว ยัยเด็กนี่หอมแก้มเขา เมื่อเช้าก็เพิ่งจุ๊บปากเขาไปเองนะ เรื่องอะไรมาหอมข้างเดียว ฉับพลันเขาเอียงแก้มให้เธออีกด้านทันที “ข้างนี้ด้วย” “ค่า จุ๊บ” เสร็จแล้ว ฉีกยิ้มกว้างให้เขาจนแก้มยุ้ย ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไป “อืม ไปแล้วนะ” กล่าวจบพลางลุกขึ้นเดินจากไปทันที ขณะที่มุมปากขยับยิ้มออกมา รู้สึกมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เด็กบ้านี่ น่ารักชิบเป๋ง ถ้าไม่ติดว่ารับปากเพื่อนไปแล้วว่าจะไปซ้อมดนตรีด้วยกัน เขาคงนั่งเล่นเป็นเพื่อนยัยเด็กนี่อยู่ที่บ้านแน่ๆ คุณครวญจิตชะงักมือที่กำลังจัดดอกไม้ลงในแจกัน เมื่อสายตามองไปเห็นหนูน้อยเดินหน้าหงอยเข้ามาในห้องรับแขกที่เธอกำลังสาละวนจัดดอกไม้อยู่ “ตาหวานเป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมทำหน้าหงอยๆ อย่างนั้นล่ะ” “อานพค่ะ คุณย่า” พูดเสร็จ ปากเล็กก็เบะออกอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม