“ช่วยด้วย ฮือ ๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย” ฉันเร่งฝีเท้าวิ่งด้วยความกลัวสุดขีด มีเงาดำ ๆ ไล่หลังฉันมา “ฮือ ๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย”
ยิ่งฉันตะโกนขอความช่วยเหลือมากเท่าไหร่เสียงของฉันก็เริ่มเบาบางลงทุกที ฉันเริ่มหายใจไม่ออก มันเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกาย เงาดำมืดมันไล่หลังฉันมาแล้ว ฉันเริ่มออกแรงก้าวขาไม่ไหว ราวกับมีอะไรมาฉุดรั้งแขนขาของฉันเอาไว้
“ฮือ ๆ กลัวแล้ว อร้ายยยยยยย!”
เสียงสุดท้ายที่เธอตะโกนออกมา ทำให้ใครบางคนรีบเปิดประตูห้องเข้ามาดู เขารีบเดินมาปลดเข็มขัดออกจากข้อมือน้อยทั้งสองข้างแล้วโอบกอดฉันให้ตื่นจากฝันร้าย แต่ทว่าฉันกลับรู้สึกกลัวยิ่งกว่าฝันร้าย เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของคุณป๋า ฉันผละเขาออกจากตัวแล้วรีบเช็ดคราบน้ำตาออกจากข้างแก้มลวก ๆ มีรอยแดงเถือกและมีเลือดซึมบริเวณข้อมือทั้งสองข้าง
“ใครอยู่ข้างนอกเอากล่องยามาให้หน่อย” เขาตะโกนออกไปเสียงดัง ก่อนจะมีเสียงตอบรับกลั
