แกร๊ก!
ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออกด้วยฝีมือของไบรอันคุณป๋าก็บอกจุดประสงค์ของตัวเอง
“กูมีธุระจะคุยกับมึงนิดหน่อย ส่วนเมียกู...”
“นายเป็นยังไงบ้างไบรอัน” ฉันเอ่ยถามพร้อมเอื้อมมือทั้งสองไปกอบกุมมือของไบรอันเอาไว้ เพียงแค่ได้เห็นหน้าหล่อ ๆ ได้จับมืออุ่น ๆ และได้มาอยู่ในห้องที่คุ้นเคยของเขา ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองได้อยู่ในพื้นที่ที่ปลอดภัย
“ฉันก็...มีความสุขดี” ไบรอันตอบกลับแบบเกร็ง ๆ คิดว่าเขาคงเกรงใจคุณป๋าแหละมั้ง “เธอ...มีอะไรหรือเปล่า”
“ฉัน...คิดถึงนาย” นานนับนาทีกว่าฉันจะตัดสินใจพูดออกไป ฉันบอกกับเขาตามความเป็นจริง ฉันอยากพูดออกไปให้มากกว่านี้ ฉันอยากให้เขารับรู้ว่าฉันรู้สึกยังไง แต่มันก็ยากจะเอื้อนเอ่ย
ไบรอันสบตาฉันด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง เหมือนว่าเขาอยากจะบอกบางอย่างกับฉัน แต่ทว่า...
“ปล่อยมือได้แล้วมั้ง!”
ความสุขอันน้อยนิดของฉันสลายหายไปชั่วพริบตา หลังจากที่คนเสียงดุเอ่ยพูด ไบรอันเป็
