“อื้อ~” ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมส่งเสียงครางกระเส่าในลำคอเบา ๆ ทักทายแสงสว่างจ้าที่กระทบสู่ม่านตา สมองน้อย ๆ เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับตัวเอง จำได้ว่า...ฉันวิ่งหนีมาเฟียหน้าโหดที่อ้างตัวว่าเป็นสามีของฉันจนเกือบโดนรถเฉี่ยวชน จากนั้นก็มีปากเสียงระหว่างคู่กรณีกับสามีมาเฟียของฉันนิดหน่อย และภาพก็ตัดไป
สุดท้ายก็หนีไม่รอดสินะ
ที่นี่คงเป็นที่ของเขา...ฉันหมายถึงที่อยู่ของสามีมาเฟียฉันน่ะ
ฉันก้มสำรวจร่างกายตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ฉันสวมใส่เพียงชุดนอนสายเดี่ยวตัวบางกระทัดรัด ฉันแอบรู้สึกใจคอไม่ดีเท่าไหร่ ตอนนี้ฉันคิดอะไรประเจิดประเจ้อในหัวเยอะมาก คำถามคือใครเป็นคนเปลี่ยนชุดให้ฉัน?
ฉันตัดสินใจสลัดผ้าห่มออกจากตัวแล้วลุกขึ้นลงจากเตียงนอนพร้อมเดินสำรวจไปทั่วห้องกว้าง ทั้งที่คิดว่าไม่เคยมาที่นี่แต่ฉันกลับรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้อย่างน่าประหลาด ก่อนสายตาจะมองไปยังนา
