หนูขอรักคุณอาได้ไหมคะ

ตอนที่ 8 ไม่ได้อยู่ในสถานะที่รู้สึกได้

นั่นเป็นความทรงจำเลวร้ายที่สุดที่เธอเคยเจอ จำได้ว่าวันนั้นเธอนอนร้องไห้กับพะแพงทั้งคืนก่อนที่วันรุ่งขึ้นจะบินกลับประเทศไทยทันที

แก้มใสนอนคิดถึงเรื่องที่เธอเคยเจ็บปวดสมัยก่อนแล้วก็อดหดหู่ใจไม่ได้ เธอแสดงออกว่ารักเขาขนาดนั้นแต่เขากลับปฏิเสธความรักที่เธอมอบให้อยากตัดใจและหนีไปให้พ้นหน้าไม่เจอเขาอีกต่อไป

แล้ววันนี้เป็นอะไรของเขา กลับมาทำให้เธอใจสั่นอีกทำไมเธออุตส่าห์ทนนอนร้องไห้มาหลายคืนเพื่อลืมเขาแล้วแท้ๆ

ติ๊ง!

'ฝันดีนะครับเด็กอ้วนของอา'

เสียงข้อความที่ดังขึ้นทำให้คนที่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยสะดุ้งโหยงก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาดู

"แก้มผอมแล้วนะ ทำไมชอบเรียกแบบนั้นอยู่เรื่อยเลยคนบ้า"

แล้วจากวันนั้นมาหญิงสาวก็ไม่เจอหน้าคุณอาหนุ่มอีกเลย เห็นผู้เป็นพ่อบอกเขาต้องเรียนรู้งานหลายอย่างจนหัวหมุนตลอดหลายวันที่ผ่านมาแม้เธอจะน้อยใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

"ไปหาอาหนูที่บริษัทสิลูกถ้าคิดถึง คงกำลังสุมหัวอยู่กับเลขาของพ่อ ว่าก็ว่านะพ่อว่าคุณสุกัญญาก็สวยใช้ได้เลยนะแถมอวบอึ๋มแบบที่อาสองหนูชอบอีก"

เขมทัตบอกกับลูกสาวที่นานทีปีหนจะกลับมาบ้านได้ จึงแหย่ให้โมโหสักหน่อยแม้จะรู้ว่าลูกสาวรักเหมันต์แค่ไหน แต่พ่ออย่างเขาก็ไม่อยากให้ลูกได้ผัวแก่หรอก

อีกอย่างเขารู้ดีว่าเหมันต์จะทำตามที่รับปากกับเขาเอาไว้ได้แน่นอนจึงไม่ได้กังวลอะไร...

"พ่อก็หาสักคนสิคะจะได้เลิกตามหนูกลับบ้าน เอาไหมคะเดี๋ยวหนูถามเพื่อนให้"

"ไม่โว้ย ไม่กินเด็กรักแม่ของหนูคนเดียวด้วย"

เขมทัตร้องขึ้นเสียงดังหลายปีมานี้เลี้ยงลูกสาวมาคนเดียวจึงทำให้ทั้งสองคุยกันได้ทุกเรื่องหากอุษายังอยู่คงตีเขาเนื้อตัวเขียวแล้วที่พูดกับลูกไม่ดีแบบนี้ พูดโว้ย พูดเรื่องรูปร่างผู้หญิงอะไรแบบนี้

"ให้มันจริงเถอะอย่าตบะแตกแล้วกันยิ่งช่วงนี้เหนือหอมๆ อยู่ได้ยินข่าวอยู่นะคะ"

"เดี๋ยวๆ ใครบอกไอ้สองเหรอ"

"พ่อ! "

"อะไร! ตกใจหมดเรียกทำไมเสียงดัง"

"จะพูดอะไรก็ได้แต่ห้ามเรียกอาสองว่าไอ้เด็ดขาดไม่งั้นหนูไม่กลับบ้านนะ"

"อ่าว ผิดเฉยงั้นไปตีกอล์ฟก่อนนะ นัดพวกลุงเขาไว้ยืดเส้นยืดสาย"

พอเห็นว่าอยู่คุยนานอาจโดนลูกสาวงอนไปมากกว่านี้เขมทัตจึงรีบออกจากบ้านดีกว่า

"ปากก็บอกไม่รักแล้วแต่เรียกไอ้สองแค่นี้ขึ้นเสียงใช่พ่อ เป็นลูกที่ดีจริงๆ"

ก่อนไปยังไม่วายหันมาเล่นลูกสาวคนสวยทำให้ถูกมองค้อนไปหนึ่งทีจนต้องรีบวิ่งหนีไปเดี๋ยวโดนงอนอีกยิ่งโตยิ่งง้อยากเข้าไปทุกที

ทางด้านเหมันต์ที่ยังคุยยุ่งอยู่กับการเรียนรู้งานแม้จะเชี่ยวชาญแล้วแต่ก็ต้องศึกษาแบบแผนการทำงานของที่นี่ด้วยเพราะแต่ละที่ทำงานไม่เหมือนกัน เขาอยากให้การทำงานเป็นเหมือนที่สาขาต่างประเทศแต่ก็ต้องปรับกันไป

"สุว่าตรงนี้สำคัญมากเลยนะคะ คุณเหมลองดูใหม่อีกรอบสิคะ"

สุกัญญาที่อยู่ในชุดรัดรูปเว้าหน้าเว้าหลังนมของเธอแทบทะลักออกมากองบนโต๊ะในจังหวะที่เธอโน้มตัวลงมาชี้ให้เหมันต์ดูในจุดที่เธอบอก

"ผมเข้าใจแล้วขอบคุณมากครับ "

เหมันต์ไม่สนใจแถมเขายังไม่ชายตาแลเลยสักนิด ถึงแม้เธอจะเปิดสองเต้าออกมาฟาดหน้าเขาตอนนี้เขาก็ไม่มีอารมณ์

เขาไม่ใช่หนุ่มร้อนรักเหมือนสมัยก่อนแล้ว เคยลองแล้วผ่านมาหมดแล้วเรื่องพวกนี้จึงไม่สำคัญ

มาตอนนี้สิ่งที่สำคัญคือทำงานให้สำเร็จและมีคนที่รู้ใจรอกลับบ้านแค่นั้นเขาก็เพียงพอแล้ว อีกอย่างที่กลับมาครั้งนี้เขาตั้งใจมาแก้ตัวกับสาวน้อยของเขา

กริ่งๆๆๆ

อยู่ๆ เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูก็ดังขึ้นทำให้สุกัญญาแอบทำสีหน้าไม่พอใจยิ่งเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอยิ่งทำให้เธอไม่พอใจ

คนน่ารักของอา...

"ครับน้องแก้ม"

น้ำเสียงที่อบอุ่นและอ่อนโยนที่เขาไม่เคยใช้กับเธอเลยทำให้สุกัญญายิ่งเกิดความริษยาเธอคิดว่าจะจับปลาตัวใหญ่ในบ่อทองคำได้แล้วเสียอีก

"คุณอาทำอะไรอยู่คะ อยู่กับผู้หญิงรึเปล่า"

ได้ยินคำถามพร้อมน้ำเสียงแง่งอนของหญิงสาวทำให้คนที่ไม่เคยชายตาแลผู้หญิงคนไหนมาหลายปียิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

"อยู่กับคุณสุ เธอเป็นเลขาที่พ่อหนึ่งส่งมาสอนงานอาครับ"

"คุณอาไปเรียนแถมฝึกงานที่ต่างประเทศตั้งหลายปียังต้องมีคนสอนงานอีกเหรอคะ"

"มีสิครับ ในแต่ล่ะที่โครงสร้างการบริหารไม่เหมือนกันกลับมาที่นี่อาก็ยังถือว่าใหม่ของที่นี่ ทำไมครับน้องแก้มหึงอาเหรอครับ"เหมันต์แกล้งแซว

"ไม่ใช่สักหน่อย ลืมไปแล้วเหรอคะคุณอาไม่ให้น้องแก้มหึงหวงแถมไม่ให้เป็นเจ้าสาวแล้วด้วย"

หญิงสาวพูดถึงเรื่องวันนั้นทีไรก็อดที่จะน้ำตาคลอเสียงสั่นไม่ได้ เธอไม่อยากอ่อนแอแบบนี้ให้เขาหัวเราะเยาะเลย

"อาขอโทษ อาผิดเองนะคะเอาแบบนี้ไหมเดี๋ยวอาไปรับมาหาอะไรกินกัน"

"ได้ค่ะ ตอนนี้เลยนะคะไม่งั้นน้องแก้มไม่ไปด้วย"

"ฮ่าๆ ครับๆ คนสวยของอา"

เหมันต์หัวเราะชอบใจเพราะไม่ว่าจะผ่านไปหลายปีเธอก็ยังเหมือนเดิม เขาอยู่ใกล้เธอทีไรลืมเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจได้ทุกที

"หลานสาวเหรอคะคุณเหม"

สุกัญญาถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาวางสายแล้ว ดูจากอาการคงไม่ใช่อาหลานกันธรรมดาแน่นอน

"ครับ ผมนึกว่าคุณสุออกไปตั้งนานแล้ว เอาเป็นว่าวันนี้พอแค่นี้นะครับผมมีธุระต่อถ้ามีอะไรก็บอกกับผู้ช่วยผมไว้ได้เลย"

พูดจบเหมันต์ก็เดินออกจากห้องไปไม่สนใจอาการอึกอักของสุกัญญา

"อะไรของเขาเนี่ย ยังไม่แก่แต่ก็ตายด้านแล้วเสียอารมณ์"

สุกัญญาเดินฟึดฟัดออกจากห้องทำงานไปด้วยอารมณ์เหมือนอยากได้ของบางสิ่งมากๆ แต่ก็ไม่ได้สักที

ใครๆ ก็อยากลองทั้งนั้นว่าท่านประธานคนใหม่จะเด็ดไหม ดีกรีเขาเป็นถึงดอกเตอร์เก่ง หล่อ รวย เป็นผู้หญิงที่ไหนจะไม่สนใจก็บ้าแล้ว

"ตอนที่อยู่เมืองนอกเห็นว่ามีแฟนนิ หรือจะแฟนผู้ชาย"

หญิงสาวที่แต่งตัวเปรี้ยวเยี่ยวราดชนิดที่ว่าเดินเข้าซอยเปลี่ยวไม่รอดแน่นอนกลับมานั่งที่โต๊ะตัวเองพร้อมวิเคราะห์ถึงพฤติกรรมของเจ้านายหนุ่มคนใหม่

"มันต้องลองถึงจะรู้"

หญิงสาวบอกกับตัวเองว่าเธอจะไม่พลาดโอกาสสำคัญที่จะใช้เต้าไต่ขึ้นไปจุดสูงสุดแน่นอน

วันนี้ไม่ใจอ่อนวันหน้าก็ต้องใจอ่อนแน่นอน ผู้ชายร้อยทั้งร้อยก็ต้องแพ้นมใหญ่ๆ เนินเนื้ออวบอูมแบบเธอถ้าเขาชอบผู้หญิงยังไงเธอก็ยังมีสิทธิ์

ขนาดผู้จัดการที่ว่ารักครอบครัวมากๆ อย่างชาญชัยยังตามเธอต้อยๆ อยู่จนถึงทุกวันนี้