“ฉันเกลียดคุณ! เกลียดมาก คุณมาทำกับฉันแบบนี้ทำไม?” มาทำเหมือนหึงหวงทั้งที่มีเมียอยู่แล้ว มาทำเหมือนมีใจทั้งที่ก็มีคนของตัวเอง “ไม่ว่าอะไรก็ตาม อย่ามายุ่งกับฉันอีก” ไอรักรีบพูดตัดบทก่อนจะวิ่งหนีหายไป เป็นอีกครั้งที่เธอทิ้งเขาไว้เพียงลำพัง
นรินทร์เม้มปากแน่นทรุดตัวพิงกับต้นไม้ใหญ่ เขายกมือขยี้ผมตัวเองให้คลายหงุดหงิด เกลียดอย่างนั้นเหรอ เหอะ! ใจเขาพังไม่มีชิ้นดี
ไอรักปาดน้ำตาวิ่งเข้าห้องพักปิดประตูเสียงดัง ร่างกายทรุดนั่งกับพื้นหลังแนบประตู ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“ไอรัก เปิดประตูให้ฉัน เร็วๆ”
“ฮึก…” ไอรักเปิดประตูให้เพื่อนสาวเข้ามา
แพรวพราวมองสภาพเพื่อนรักแล้วส่ายหน้า “ฉันจะไม่ทนอีกแล้วนะ แกจะเอายังไงก็พูดมา ถ้าถอยฉันจะปกป้องแกเอง แต่ถ้ายังรู้สึกดีกับเขาก็อย่าหนีคุยกันไปเลยเข้าใจไหม ส่วนผู้หญิงคนนั้นเมียเขาจริงรึเปล่าก็ยังไม่รู้ แกมานั่งคิดเองเออเองคนเดียวมัน
