เติมรักที่ปลายฟ้า

ตอนที่ 1/2 สวนปลายฟ้า

“คุณไปกินอะไรมาถึงได้เป็นแบบนี้ ตั้งสติแล้วบอกผมสิครับ”

“ไม่...ไม่รู้” น้ำเสียงของไอรักแทบจะทนไม่ไหวอีกต่อไป ถ้าร่างกายของเธอยังปกติป่านนี้คงจัดการข่วนหน้าเขาไปแล้ว คนจะตายอยู่แล้วยังจะมาถามอะไรให้มากความ

“คุณรู้ว่าถ้าผมทำอะไรคุณขึ้นมามันอาจจะหยุดยาก และถ้า…อื้อ!”

เกลียดริมฝีปากคู่นี้ที่พูดไม่หยุด ไอรักไม่รอช้าที่จะจัดการให้มันหุบลงด้วยปากของเธอ ความร้อนแผ่ซ่านไปทั้งร่างกายของคนทั้งคู่ กลิ่นเครื่องดื่มมึนเมาปลุกเร้าอารมณ์ความต้องการให้มีมากขึ้นเรื่อยๆ นรินทร์อดทนไม่ไหวอีกต่อไป ในเมื่อมีเหยื่อมารอให้เชือดตรงหน้าใครจะปฏิเสธลง แต่ครั้นจะมาทำเรื่องเสื่อมๆ ที่นี่คงเสียชื่อปลายฟ้าหมด ไหนจะชาวสวนที่เคารพรักเขานั่นอีก ไม่ได้ ที่นี่ไม่ได้

“คุณเดินไหวไหม? ตามผมมา”

ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแน่น ทั้งสองพากันเดินไปบ้านพักหลังเล็กอีกหลังที่ซ่อนอยู่ มันเหมือนเป็นฐานลับที่นรินทร์ใช้สอดส่องดูความปลอดภัยของคนที่เข้ามาพักที่สวนปลายฟ้าแห่งนี้ มีเพียงเขาและลุงสิงเท่านั้นที่สามารถเข้ามาได้ หากแต่ตอนนี้เพิ่มสาวร่างอวบอีกคนที่กำลังเบียดเสียดเขาไปมาคงไม่เป็นไร เพราะตอนนี้เขาแทบจะทนไม่ไหวที่จะกินเธอไปทั้งตัว

“ผมขอโทษนะ ผมรู้ว่าคุณไม่มีสติ แต่ผมเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน…ไอรัก”

เจ้าของชื่อไม่สนว่าเขาจะพูดอะไร เธอแค่ต้องการ ต้องการให้เขาช่วยปลดปล่อยเธอให้พ้นจากพันธนาการความทรมานนี้ เสื้อผ้าชุดโปรดที่ใส่สบายถูกถอดออกทีละชิ้นอย่างเร่งรีบ ไอรักแหงนหน้าขึ้นรับจูบที่หนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์ของนรินทร์ ฟันคมขบกัดไปตามลำคอและที่สงวนหลายจุด อกอวบกระเพื่อมขึ้นลงล่อสายตาเสือที่กำลังหิวโหย เต้าเต่งตึงถูกมือใหญ่บีบเค้นจนล้นฝ่ามือ ปราการสุดท้ายของหญิงสาวถูกรูดลงไปกองไว้ที่ข้อเท้าขาว

“คุณทำผมบ้า…อ้า…ผมมันคนบาปที่พรากความบริสุทธิ์ของคุณไป”

นรินทร์สอดนิ้วเรียวเข้าไปสำรวจช่องทางคับแน่นอย่างผู้เชี่ยวชาญ ไอรักหน้าบิดเบี้ยวเมื่อนิ้วนั้นสะกิดจุดอะไรสักอย่างในตัวเธอ เสียงร้องครางอื้ออึงออกมาแผ่วเบา “ตะ...ตรงนั้น ไม่นะ” มือสวยปัดป่ายไม่ให้เขาย้ำแค่ตรงนั้น มันเสียวเกินไป ทำให้เธอร้อนวูบไปทั่วทั้งตัว

“หือ ตรงนี้ทำไมเหรอ?” นรินทร์รู้ว่าธรรมชาติของผู้หญิงมีตรงไหนบ้างที่ทำให้เธอพอใจ ไอรักหน้าแดงระเรื่อเหงื่อไหลย้อยออกมาตามไรผมจนชื้น

“อื้อ...มัน…” ไอรักเม้มริมฝีปากแน่น นรินทร์มองใบหน้าเธอแล้วชักเอานิ้วออก น้ำใสๆ ไหลออกมาตามง่ามนิ้ว ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นไปไม่นานก็กลับมาพร้อมร่างกายที่เปลือยเปล่า สาวความยาวของแก่นกายตัวเองก่อนจะสอดเข้าไปในกายสาวของเธอ

“กรี๊ดดด! ไม่นะ! ไม่เอา เจ็บ!”

“ผมหยุด อ้า...ไม่ได้แล้ว”

นรินทร์ไม่รอช้าที่จะกระแทกเข้าไปอีกครั้งให้สุดความยาว อย่างน้อยเจ็บครั้งเดียวยังดีกว่าให้เธอทรมาน เล่นเอาไอรักร้องไห้สะอื้นยามที่ความแปลกนั้นคืบคลานเข้ามาในตัวเธอจนแทบร้าว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวใบหน้าดูดีขึ้น ชายหนุ่มก็จับขาขาวเรียวทั้งสองข้างไว้มั่นแล้วโยกตัวไปมาช้าๆ

“อืม...อา”

เสียงครางกระเส่าออกจากริมฝีปากอวบอิ่มไม่หยุดหย่อน ยิ่งเป็นตัวกระตุ้นให้ชายหนุ่มเร่งเครื่องร้อนในทันที นรินทร์จัดการกระแทกเอวถี่ๆ ไม่ยั้ง จนน้ำกระเด็นตามแรงจังหวะที่เร่าร้อน ไอรักได้แต่ปล่อยให้เขากักตวงความสุขไปจากตัวเธอด้วยความเอาแต่ใจ หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองแน่นด้วยความเสียวซ่าน เมื่อเห็นดังนั้นคนร่างสูงก็โน้มตัวไล่จูบตามเนินอกอวบก่อนจะกัดเบาๆ เรียกเสียงครางกระเส่าทันที นรินทร์ไม่รอช้ากระแทกเอวลงไปแรงๆ อย่างอดใจไม่อยู่

“อ๊ะ!...อา” หญิงสาวถึงกับร้องครางลั่น เมื่อความยาวของน้องชายนรินทร์ทำเอาเธอแทบจุกถึงลิ้นปี่

“ถ้าเจ็บกัดแขนผมได้นะ ผมอนุญาต” ไม่รอช้าไอรักรีบทำตามคำขอของเขาในทันที เธอทนไม่ไหวจริงๆ มันทั้งเจ็บทั้งรู้สึกดีในคราเดียวกัน เป็นอารมณ์ที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามแรงที่ถาโถมใส่เธอไม่ยั้ง เล่นเอาผ้าปูที่นอนสีขาวยับยู่ยี่จนไม่เหลือสภาพพร้อมใช้งาน

“ไหวไหมครับ...” ขณะที่พูดนรินทร์ก็ยังจัดการซอยเอวไม่ยั้ง แม้ว่าเหงื่อจะไหลโทรมกาย แต่ความคับแน่นของเธอทำเอาเขาแทบบ้า

“เจ็บ...” ไอรักขมวดคิ้วมุ่น แม้ว่านรินทร์จะมอบความสุขสมให้แก่เธอ แต่ความสุขนั้นกลับสร้างความเจ็บปวดให้น้องสาวของเธอจนแทบจะฉีก

“อา...หนูไอ...พี่หยุดไม่ได้แล้ว” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวใต้ร่างแทบคลั่งเพราะเขา นรินทร์จึงควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เสียงกรีดร้องและเสียงคำรามดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“อ๊า...อื้อ...” ริมฝีปากอวบอิ่มถูกประกบปิดอีกครั้งพร้อมกับบทเพลงรักที่เร่าร้อนอย่างไม่มีใครยอมใคร

เมื่อผ่านความเจ็บปวดของค่ำคืนนี้ผ่านไป กลางดึกที่เงียบสงัดไอรักพลันลืมตาตื่นขึ้นมองไปรอบตัว ที่นี่ไม่ใช่ห้องพักของเธอ แล้วเธออยู่ที่ไหนกัน? ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้หาคำตอบ แขนหนักกลับพาดทับมาที่ท้องเธอจนรู้สึกเจ็บร้าวไปหมด ไม่ใช่แค่ท้อง แต่มันทั้งร่างกายของเธอที่รู้สึกราวกับว่าจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ไอรักทั้งตกใจและเสียใจกับเรื่องราวน่าขายหน้าของตัวเอง ถึงจะไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงของอาการประหลาดนี้ แต่ความบริสุทธิ์เธอก็เสียให้กับผู้ชายตรงหน้าเธอไปแล้ว เธอต้องรีบกลับห้องเสียตั้งแต่ตอนนี้ เพราะเธอไม่อาจจะเผชิญหน้ากับเขาตอนนี้ได้ รีบหนีซะตอนที่เขายังไม่ได้สติ ยังดีกว่าตอนตื่นมาเจอกันแล้วมองหน้ากันไม่ติด ไม่แน่ว่าเหตุการณ์ในคืนนี้เขาอาจจะจำไม่ได้ หรืออาจจะไม่รู้ว่าเป็นเธอก็ได้

“อึ๊ก! เจ็บ”

ไอรักล้มตัวลงนอนอีกครั้งอย่างคนที่ไม่มีแม้แต่แรงจะลุกขึ้น หญิงสาวกลั้นใจและรวบรวมแรงทั้งหมดพยุงตัวเองเดินเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ลวกๆ เลือดสีแดงสดเปรอะเปื้อนไปตามขา เธอทั้งกลัวคนมาเห็นและกลัวร่างกายตัวเองจะเป็นอะไรไป สติที่มีทำให้ไอรักเดินเลียบด้านหลังและอ้อมไปยังห้องพัก โชคดีที่ไม่มีใครเดินผ่านมา เธอจึงมีเวลาจัดการกับร่างกายตัวเองเสียก่อนเพื่อนรักจะกลับเข้ามา

“ฮึก! ฉันทำอะไรลงไป มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เสียงสะอื้นพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลอาบแก้มทำใบหน้าสวยดูโทรมและซีดจนน่ากลัว บริเวณกลางใจสาวยังคงรู้สึกเจ็บแสบและเหมือนจะฉีกเอาง่ายๆ เมื่อนึกถึงตรงนี้ไอรักก็เบิกตาโพลงท่ามกลางความมืด เขาไม่ได้สวมถุงยาง! ถะ...ถ้าเธอท้องล่ะ แถวนี้คงไม่มีร้านยาเปิดตอนกลางคืนแน่

“แม่คะ ไอรักควรจะทำยังไงดี”

มือขาวนวลคลำไปตามข้อแขนตามความเคยชินที่ชอบลูบสร้อยข้อมือเมื่อนึกถึงแม่ แต่วันนี้กลับพบแต่ความว่างเปล่า “ไม่มี! สร้อยหายไปไหน?!”

แอ๊ด…

เสียงเปิดประตูดังขึ้น ไอรักนอนแน่นิ่งหลับตาแกล้งทำเป็นหลับสนิท แพรวพราวเดินเซเข้ามาในห้องก่อนจะล้มตัวลงนอนเตียงข้างเพื่อนสาว โดยที่ไม่ได้สนใจจะหันไปมองสักนิดว่าไอรักกลับห้องมารึยัง เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้คนคอแข็งประจำกลุ่มล้มพับหลับไปอย่างง่ายดาย

เวลาเดินไปอย่างช้าๆ ไอรักเปิดโทรศัพท์ค้นหาพิกัดที่มีร้านยาอยู่ในละแวกนี้ อีกทั้งหาวิธีลดอาการบาดเจ็บจากการเสียความบริสุทธิ์ เมื่อไอรักเห็นว่าเพื่อนสาวหลับดีแล้ว หญิงสาวก็ไม่รอช้าเข้าห้องน้ำเพื่อนอนแช่ตัวในน้ำอุ่นสักพัก เมื่อร่างกายอยู่ในที่ที่มีแสงสว่าง ร่องรอยแห่งแรงรักก็เกิดขึ้นตามตัว ไล่มาตั้งแต่ลำคอที่ไม่เด่นชัดมาก แต่รอบฐานหน้าอกเธอนี่สิ ไอ้เลว! ป่าเถื่อนที่สุด

“เกลียด ฉันเกลียดรอยบ้าๆ พวกนี้ หนูขอโทษนะคะแม่ หนูขอโทษ”

เสียงแผ่วเบาเอ่ยขึ้นหวังให้มารดาผู้ล่วงลับไปนานหลายปีได้ยิน ส่วนผู้เป็นพ่อก็รักและดูแลเธอมาโดยตลอดหลังจากที่แม่จากไป ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดี ถ้าไม่มาเกิดเรื่องวันนี้เข้า! ถ้าพ่อรู้จะทำยังไง…

ไอรักร้องไห้ออกมาอีกครั้ง “ร้องออกมาไอรัก เธอร้องให้พอ แล้วพรุ่งนี้เธอต้องเข็มแข็งนะ เธอจะต้องใช้ชีวิตต่อไป”

ทางเลือกทุกอย่างอยู่ในหัว หนึ่งคือถ้าเขาจำไม่ได้ก็ถือซะว่าเป็นความผิดพลาดของเธอเองที่ไม่ระวังตัว สองคือถ้าเขาจำได้ เธอก็จะแกล้งทำเป็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เธอ ต้องไม่ใช่เธอ!