เมื่อทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว พะนอขวัญมีความคิดที่จะหาผ้าห่มมาเพิ่มอีกเพื่อจะทำเป็นเบาะรองให้ชายหนุ่มได้นอน หล่อนเห็นเขาพลิกตัวไปมาทั้งคืนก็พอเข้าใจว่า คงนอนไม่สบายตัวอยู่บนพื้นแข็งๆ เท่าไหร่
เมื่อหญิงสาวเดินไปบอกนมแม้น อีกฝ่ายก็รีบนำผ้าห่มผืนใหญ่ผืนหนึ่งมายื่นให้หญิงสาว แล้วคำพูดของดรันก็แวบขึ้นมาในหัวของผู้สูงวัยอีกครั้งว่า 'เมื่อคืน ผมก็ทั้งคืน...ที่แทบไม่ได้นอน ...ตอนนี้เลยปวดหลังปวดเอวไปหมด'
นึกขึ้นมาแล้ว ก็ต้องจ้องใบหน้าหญิงสาวตรงหน้าแล้วยิ้มขันอย่างขวยเขินเพียงลำพัง พะนอขวัญรับเอาผ้าห่มมาถือแล้วก็แปลกใจกับท่าทีเช่นนี้ของผู้สูงวัยอยู่ไม่น้อย แต่หล่อนก็ยังมองไม่ออกว่ามีเรื่องใดอีก ครั้นได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้วจึงนำผ้าห่มไปเก็บไว้ในห้องนอน ก่อนจะลงมาหานมแม้นอีกเพื่อขอช่วยทำงานอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าง เนื่องจากหล่อนไม่ชินที
