Rose 20
“คุยกับใคร ทำไมต้องทำเสียงหวานด้วย” คนที่จับมือไว้ แล้วเอาแต่จ้องฉันนิ่งตั้งแต่ต้นรีบถามอย่างตัดพ้อ เมื่อเห็นฉันวางสายแล้ว
“ปล่อย เราจะทำงาน”
“มายด์ ไม่เป็นแบบนี้ได้ไหม”
“อาทิตย์ เพื่อนกันเขาไม่ขอร้องอะไรแบบนี้หรอกนะ” ฉันเตือนสติคนตรงหน้า แล้วดึงมือตัวเองให้หลุดจากการพันธนาการของอีกฝ่าย
“ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้ว” แน่นอนว่าเขาเถียงกลับ...อีกแล้ว
“งั้นเป็นคนแปลกหน้า” ฉันเองก็หงุดหงิดถึงได้ยื่นข้อเสนอนี้ไป
“ไม่เอา ไม่เป็นเพื่อน ไม่เป็นคนแปลกหน้า”
“อย่ามาเรื่องเยอะใส่เรา” ฉันเตือนอีกครั้ง และไม่อยากจะรู้สักนิดว่าสิ่งที่เขาอยากจะเป็นคืออะไร หรือยังอยากจะเป็นคนคุยกันอีกเหรอ?
“อะแฮ่ม ใจเย็นกันก่อนนะ ใจร่ม ๆ ทั้งคู่เลย” พิมพ์ใจที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามรีบเอ่ยเตือนทันที
“มายด์ไม่ยอมฟังอะไรเลยพิมพ์”
“ก็นายทำตัวเองทั้งนั้นนี่ มายด์เสียใจมากนะ เจ็บปวดกับสิ่งที่นายทำมาตั้งเยอะ เวลาแค่หนึ่งส
