Miss me yet 11 เพื่อลูก
1826 คำ
คอนโด M
"คุมแม่ขา..."
"ขา?" ตอนนี้ฉันกับไอร่ากลับมาที่คอนโดแล้วเราทานข้าวกันเรียบร้อยแล้วและตอนนี้ฉันก็กำลังสอนการบ้านให้ไอร่าอยู่แต่แล้วจู่ ๆ ไอร่าก็เรียกฉันด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ
"ไอร่าถามอะไรคุมแม่ได้ไหมคะ?" ไอร่าหันมามองหน้าของฉัน
"ได้สิคะทำไมจะถามไม่ได้ละถ้าไอร่าต้องการถามอะไรละก็สามารถถามแม่ได้ทุกกกกอย่างเลย คุณแม่ยินดีตอบคำถามให้ไอร่า^^" ฉันพูดและลูบหัวของลูกสาวแสนสวยไปด้วย
"ไอร่า...มีคุมพ่อไหมคะ?" กึก!! แต่ว่าฉันก็ไม่คิดว่าไอร่าจะถามคำถามนี้ออกมาเพราะว่าตั้งแต่เกิดมาฉันไม่ได้พูดถึงหรือเล่าอะไรเลยเกี่ยวกับพ่อของเขาเลย มันเลยทำให้ฉันคิดว่าไอร่าคงไม่ได้รู้สึกแปลกอะไรถ้าไม่มีพ่อ
"ทำไมถามแบบนั้นละคะ?"
"ไม่มีอะไรคะ" พูดแล้วก้มหน้าเขียนการบ้านต่อ
"ถ้ามีอะไรก็บอกคุณแม่ได้เลยนะคะ ถามมาเลยคุณแม่จะตอบเองดีกว่าไอร่าไปถามคนอื่นและได้รับคำตอบแปลก ๆ นะคะ" ฉันคิดว่าถ้าลูกต้องการรู้ฉันก็ควรจะบอกให้ลูกฟัง
"ที่โรงเรียน...เพื่อน ๆ เล่ากันว่ามีคุมพ่อพาไปเที่ยว มีคุมพ่อเล่านิทานก่อนนอน มีป๊ะป๋า มีแด๊ดดี้..." นั่นสิการไปโรงเรียนเลยทำให้เจอสิ่งใหม่ ๆ เจอเพื่อนที่มีครอบครัวสมบูรณ์ ไอร่าไม่เคยรู้จักสิ่งที่เรียกว่าพ่อเลย...เลยทำให้เธอรู้สึกว่าขาดอะไรไปสินะ
"..."
"แต่ไอร่าไม่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับคุมพ่อเลย...เลยอยากรู้ว่าไอร่ามีคุมพ่อไหมคะ?" หันมามองฉันด้วยสายตาเศร้าฉันพึ่งเคยเห็นลูกทำหน้าตาแบบนี้ครั้งแรกเลย
หมับ! ฉันเลยอดไม่ได้ที่จะดึงลูกสาวเข้ามากอดเอาไว้
"มีสิค่ะ...ไอร่ามีคุณพ่อเหมือนกับคนอื่น ๆ" ฉันลูบหลังของไอร่าเมื่อรับรู้ถึงความเสียใจและกำลังร้องไห้
"ฮึก! ละแล้วทำไมไอร่าไม่เคยเจอคุมพ่อละคะ ฮึก ๆ คุมพ่อไม่รักไอร่าเหรอ?"
"ไม่ใช่ค่ะ...พ่อไม่ได้ไม่รักไอร่านะ" ฉันพยายามปลอบใจ
"แล้วคุมพ่อไปไหนนน ฮืออออ~~~" เสียใจมากเลยสินะ
"เพียงแต่คุณพ่อไม่ได้อยู่กับเราค่ะ..."
"ทำไมไม่อยู่ละคะ ฮึก ๆ "
"..." ฉันจะตอบยังไงดีนะจะบอกว่าพ่อของลูกไม่รู้เรื่องการมีอยู่ของไอร่าก็ไม่ได้ แต่ฉันก็ไม่อยากโกหกแต่ถ้าพูดความจริงไปก็ไม่รู้ว่าไอร่าจะรับรู้และเข้าใจได้แค่ไหนเพราะว่าไอร่ายังเด็กมากที่จะเข้าใจเรื่องความสัมพันธ์ของผู้ใหญ่ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถจะปล่อยให้ไอร่าร้องไห้เสียใจขนาดนี้ได้
"ฮืออออ~~ คุมแม่ขาาาา! อึก ๆ ๆ"
"คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ไกลกันค่ะเลยไม่สามารถมาอยู่ด้วยกันได้ แต่อีกไม่นานไอร่าก็จะเจอคุณพ่อแล้วละคะ" ฉันลูบหัวของลูก
"จะจริงเหรอคะ?" ไอร่าเงยหน้ามองฉัน
"จริงสิค่ะเพราะคุณพ่อก็อยากเจอไอร่าเหมือนกัน" เขารับรู้แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับไอร่าไหม
"เย่ ๆ ๆ ๆ ไอร่าจะมีคุมพ่อแย้ววววววว ^0^" จากตอนแรกที่ร้องไห้น้ำตาท่วมจอตอนนี้ไอร่ากลับร้องดีใจพร้อมรอยยิ้มอย่างสนุกสนาน ถ้าลูกมีความสุขฉันเองก็มีความสุขเหมือนกัน
เฮ้ออออ~~ ฉันคงต้องไปคุยเรื่องของลูกกับเขาสินะ
"ไอร่าจะมีคุมพ่อออ~~ ไอร่าจะได้ฟังนิทานจากคุมพ่อออ~~ อิอิ ได้นอนกอดทั้งคุมพ่อและคุมแม่ด้วยแบบนี้ไอร่าต้องมีฟามสุขมากแน่ ๆ เยยยยยย~~~" ไอร่ากระโดดดีใจไปทั่วห้อง
"จ๊ะ คุณลูกสาว..." แม้ว่าฉันจะต้องเจ็บปวดเมื่ออยู่ใกล้เขาต้องถ้าเพื่อลูกแล้วฉันก็ยอมรับความเจ็บปวดนั้นเอาไว้ดีกว่า ฉันจะไม่ยอมให้ไอร่าต้องเสียใจแม้แต่นิดเดียว
วันต่อมา...
โรงเรียนอนุบาลอินเตอร์
"ตั้งใจเรียนนะคะคนเก่ง ฟอดดดด~~" เช้าวันนี้ฉันก็มาส่งไอร่า
"คุมแม่ก็ตั้งใจเรียนนะคะ ^^"
"วันนี้คุณแม่ไม่มีเรียนค่ะว่างงงง~~" ฉันบอกกับไอร่าอย่างขิง ๆ
"โห้~~~ อารายง่าาา~~ดีจังไอร่าอยากหยุดบ้างงงง~~" เริ่มงอแงงซะงั้น
"เรียนวันนี้อีกวันค่ะพรุ่งนี้ก็หยุดแล้ว"
"หยุดแล้วไปเที่ยวววววกันนะคะคุมแม่" ไอร่าชวนฉัน
"ไปที่ไหนดีคะ?"
"อืมมมม~~ สวนสนุกกกกกไอร่าอยากไปสวนสนุกกกก" นั่นสินะตั้งแต่ไอร่าเกิดมายังไม่เคยเที่ยวสวนสนุกเลย ส่วนหนึ่งเพราะไอร่ายังเด็กแต่ตอนนี้น่าจะไปได้แล้ว
"ได้ค่ะ เพราะงั้นวันนี้อย่างอแงและก็ตั้งใจเรียนนะคะ"
"รับแซ่บบบบบ^0^"
"บายยย~~~~~" ฉันโบกมือมองไอร่าเดินเข้าโรงเรียนไป
"ขอโทษนะคะ" ฉันหันเมื่อมีคนสะกิดเรียกฉัน
"มีอะไรหรือเปล่าคะ?" ฉันถามกลับไปอย่างสงสัยเพราะไม่เคยรู้จักหรือว่าคุยกันมาก่อน อยู่ ๆ ก็มาสะกิดกันเฉยเลย
"คือไม่ทราบว่าจะเสียมารยาทไหมน่ะค่ะ" ถ้ารู้ว่ามันจะเสียมารายจะถามทำไม -_-
"ขึ้นอยู่กับคำถามค่ะว่าจะเสียหรือไม่เสียตอนนี้คุณยังไม่ได้ถามฉันเลยตอบไม่ได้ค่ะว่ามันจะเสียมารยาทไหม?"
"เอ่อ พอดีได้ยินน้องไอร่าบอกให้คุณตั้งใจเรียนเลยอยากทราบว่าคุณเรียนอะไรอยู่เหรอคะ?" มนุษย์ขี้เสือกนี่เอง
"ปริญญาตรีค่ะ" แต่จะคุยด้วยแล้วกัน
"อุ๊ยตาย! อายุเท่าไหร่จะเนี่ย?"
"24 ค่ะ"
"24 แต่ยังเรียนไม่จบแถมมีลูกอีกอย่าบอกนะคะว่าท้องในวัยเรียน..." เหอะ!! ยัยป้านี่
"ค่ะ ท้องในวัยเรียนเลยดรอปไปก่อนน่ะค่ะ ตอนนี้เลยกลับมาเรียนแล้ว" ฉันไม่อายหรอกนะที่จะบอกเรื่องนี้กับใคร
"ตายแล้ววว~~ แบบนี้ก็ลำบากแย่ค่ะ"
"ไม่ตายค่ะและก็ไม่ได้ลำบากด้วยพอดีว่าที่บ้านค่อนข้างมีกินเลยไม่ได้ลำบากอะไรถ้าจะเลี้ยงลูกสักคนน่ะค่ะ แล้วคุณละคะท่าทางจะอายุมากแล้วแต่ทำไมมาส่งลูกเรียนอนุบาลละคะแบบนี้จะสอนไหวเหรอเด็ก ๆ สมัยนี้ยิ่งพัฒนาการเร็วอยู่ด้วย" เสือกมาก็เสือกกลับเหมือนกัน
"เอ่อ ฉันพึ่ง 35 ค่ะ"
"อ่อ ขอโทษด้วยนะคะที่เสียมารยาทไปหน่อยพอดีเห็นหนังหน้า...เอ๊ย! ผิวหน้าแล้วเนี่ยคิดว่าสัก 50 - 55 น่ะค่ะ"
"ตายแล้ว! เสียมารยาทนะคะแบบนี้น่ะ!!"
"แล้วใครเสียมารยาทมาถามเรื่องครอบครัวคนอื่นก่อนละคะ ฉันก็เลยถามกลับบ้างพอดีก็ชอบเหมือนกันค่ะเรื่องชาวบ้านเนี่ย"
"นี่!! การเป็นแม่คนไม่ได้ช่วยอะไรเลยหรือไงคะ?"
"เก็บคำนั้นไปสอนตัวเองเถอะค่ะคุณป้า"
"ป้าบ้านเธอสิ!! อ่อ แล้วก็ท้องในวัยเรียนก็คงไม่มีพ่อละสิ"
"ว่าไงนะ?" ฉันเริ่มคันไม้คันมืออยากตบคนละ
"ก็เวลาฉันมาส่งลูกที่โรงเรียนฉันเห็นคนมาส่งไอร่าไม่ยายกับตาก็คุณน่ะค่ะยังไม่เคยเห็นพ่อของไอร่าเลย ฉันเลยคิดเอาเองน่ะค่ะว่าคงไม่มีพ่อท้องในวัยเรียนแบบนี้ใครจะมารับผิดชอบละคะจริงไหม?"
"นี่คุณ..."
"คุณหญิงอรใช่ไหมครับนั่น?!" ฉันกำลังจะสวนคืนแต่ว่าเสียงของลมเหนือก็ดังขึ้นจากด้านหลังของฉัน
"เอ่อ นั่นลมเหนือเหรอ?" คุณหญิงนั่นรีบตอบกลับไปทันที
"ไม่คิดเลยนะครับว่าจะมาเจอที่นี่ด้วย" ลมเหนือพูดกับเธอ
หมับ! และเข้ามากุมมือของฉันไว้ฉันเงยหน้ามองเขานิดหน่อย
"ฉันมาที่นี่ไม่แปลกหรอกค่ะเพราะว่าฉันมีลูกต้องมาส่ง แต่ลมเหนือมาทำอะไรที่นี่เหรอแล้วนั่น..." เธอมองมาที่มือของเรา
"มาส่งลูกสาวน่ะครับ พอดีเมื่อกี้มัวแต่คุยโทรศัพท์เลยไม่ได้เดินลงมาส่งด้วยน่ะครับ"
"ลูกสาว...อย่าบอกนะว่าไอร่า?"
"ครับ นั่นลูกสาวผมเองและก็...พอดีเดินมาก็ได้ยินอะไรเด็ด ๆ เยอะเลยน่ะครับ ก่อนจะพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้คิดเรื่องผลที่ตามมาหรือยังครับคุณหญิง?"
"เอ่อ มีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่มีใครทราบ..."
"แล้วทำไมผมต้องประกาศเรื่องในครอบครัวให้คนอื่นรู้ด้วยละ แต่ก็อย่างว่าไม่ประกาศก็จะมีคนชอบเสือกแบบนี้ไงละครับคิดเองเออเองไปหมดทั้งที่ไม่รู้เรื่องจริงอะไรเลย"
"ลม!!"
"เราไม่ได้สนิทกันจะเรียกแบบนั้นนะครับ คุณหญิงและครอบครัวเป็นลูกหนี้ครอบครัวผมอยู่รบกวนอย่าล้ำเส้นให้มากและถ้ามีเรื่องเสียหายของไอร่าเกิดขึ้นละก็หวังว่าคุณหญิงจะรับรู้ชะตากรรมครอบครัวตัวเองนะครับ"
"พ่อแม่นายรู้หรือเปล่าเถอะว่านายทำผู้หญิงท้องน่ะลมเหนือ?!" คุณหญิงปลอม ๆ นั่นถามเสียงดัง
"ลูกผม 4 ขวบแล้วนะครับพ่อแม่จะไม่รู้ได้ยังไงก่อนจะถามอะไรออกมาเนี่ยคิดแล้วหรือยังครับไม่สมกับการเป็นเมียด็อกเตอร์เลยนะครับ แต่ก็อย่างว่าสมัยนี้มันซื้อกันได้เพราะว่าถ้าด็อกเตอร์ฉลาดจริงคงไม่เอาคุณเป็นเมียหรอก"
"ละลมเหนือ!!!มันจะมากไปแล้วนะ!!!" เพี๊ยะ!!! คุณหญิงนั่นชี้หน้าของลมเหนือเลยโดนปัดออกไปอย่างแรง
"อย่ามาชี้หน้ากู! และอย่ามาเสร่อเรื่องครอบครัวกูด้วยถ้าไม่อยากให้ชื่อตระกูลมึงหายไปจากระบบพวกผู้ดี!!!"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ!!" ทำอะไรไม่ได้แล้วก็พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินหนีไป
"ตามมาอีกแล้วเหรอ?" ฉันหันไปถามเขา
"อยากมาส่งลูกไง" เขาเองก็มองหน้าฉันเหมือนกัน
"อยากเจอลูกจริง ๆ หรือแค่อยากปั่นประสาทฉัน?"
"ปั่นประสาทเธอก็ส่วนหนึ่งแต่ที่สำคัญกว่านั้นฉันอยากเจอหน้าไอร่าจริง ๆ ลูกสาวของฉันน่ารักนะ ^^" เขายิ้ม
"ของฉันย่ะ!" พรึ่บ! ฉันสะบัดมือของเขาออกจะจับไว้ทำไมไม่รู้
"เธอผลิตอสุจิเองได้หรือไงฮะ?"
"ทุเรศ! มาคุยกันหน่อยสิ" เมื่อเห็นหน้าเขาก็นึกขึ้นได้มาเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นกับไอร่า
"คุยเรื่อง?"
"ลูก!!"
- ผู้เขียน
