Miss me yet 10 บทละคร
1591 คำ
"คำก็ไม่รัก สองคำก็ไม่รักเธอไปรู้มาจากไหนวะว่าฉันไม่ได้รักเธอ!!" เขาตะโกนเสียงดังออกมา
"นายพูดเองจากปาก!!เมื่อกี้นายก็ยอมรับมาแล้วด้วย!" เขาตะโกนได้ฉันก็ตะโกนได้เหมือนกันนั่นแหละ!!
"ไม่เข้าใจคำว่าประชดเหรอวะและอีกอย่างตอบมาดิว่ารู้ได้ยังไงว่าไม่ได้รัก! ถ้าไม่รักวันที่เธอหายไปฉันคงไม่ตามเธอเป็นบ้าเป็นหลัง!!ไม่โทรหาเป็นร้อย ๆ สายส่งข้อความเป็นพัน ๆ หาเธอหรอก!! ฉันคงไม่กังวลใจจนแทบบ้าเพราะว่าเธอหายไป!!!!!"
แกร๊ด!!
"มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าคะเสียงดังไปถึงข้างนอกเลย ที่นี่โรงพยาบาลนะคะห้องมันไม่ได้เก็บเสียงขนาดนั้นเพราะงั้นอย่ามาทะเลาะในโรงพยาบาลค่ะคนอื่นเขาก็ต้องการพักผ่อนเหมือนกัน..." ปึก! ลมเหนือเดินสวยพยาบาลออกไปด้วยความหงุดหงิด
"ขอโทษด้วยนะคะ" ฉันเลยเป็นคนต้องขอโทษพยาบาล
"ค่ะ มีเรื่องอะไรก็คุยกันดี ๆ ดีกว่านะคะคุณเองก็กำลังป่วยมันจะส่งผลไม่ดีต่อร่างกายได้"
"ค่ะคุณพยาบาล" และพยาบาลก็เดินออกไปด้วยตอนนี้ห้องตกอยู่ในความเงียบอย่างฉับพลันเมื่อกี้เรายังตะเบ่งเสียงใส่กันอยู่เลย ฉันมองที่ช่อดอกไม้ของเขาก่อนจะถอนหายใจออกมาและคิดเรื่องที่เขาพูดมา
"เฮ้อออออ~" รู้มาจากไหนเหรอว่าไม่ได้รักก็นายไม่ได้รักฉันจริง ๆ นิ...
ปึก! ฉันโยนดอกไม้ของเขาทิ้งลงขยะไป
หลายวันต่อมา...
มหาวิยาลัย A
ฉันออกจากโรงพยาบาลแล้วตอนนี้ก็กลับมาเรียนกปกติไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงในร่างกายฉันไม่มียาหรือสารอะไรแล้วตอนนี้ปลอดภัยหายห่วง
"ไอหมอก!" ฉันหันไปตามเสียงเรียกพบว่าเป็นซายน์นั่นเองที่กำลังวิ่งหาฉัน
"อ้าว! ซายน์มีอะไรเหรอ?"
"ออกจากโรงพยาบาลแล้วเหรอเป็นยังไงบ้างเราพึ่งรู้ข่าวไม่นานนี้เองอะ" เขาพูดรัว ๆ เพราะว่าวิ่งมาด้วยแหละเลยเหนื่อยเป็นพิเศษ
"ตอนนี้หายดีแล้วน่ะไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอก"
"ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปเยี่ยมเลย"
"ไม่เป็นไรหรอกเราไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงมากน่ะ^^" ฉันยิ้มให้เขาอย่างน้อยเขาก็ยังเป็นห่วงแหะ
"เราช่วยถือไหมท่าทางจะหนักนะกระเป๋านั่น" เขายื่นมือมาจะช่วยฉัน
หมับ!! แต่ก็มีคนแย่งไปซะก่อน
"ไม่ต้องหรอกเพราะเดี๋ยวกูช่วยถือเอง" ลมเหนือพูดกับซายน์เขายังต้องการอะไรอีกเนี่ย
"นาย..."
"กูกับยัยนี่ต้องเรียนห้องเดียวกันมึงไม่ต้องเสร่อเดินไปส่งหรอกไปทำงานของมึงเถอะ เดี๋ยวจะโดนหักเงินเอานะยิ่งจน ๆ อยู่"
"ลมเหนือพูดอะไรแบบนั้นน่ะ!!" ฉันดุเขาที่พูดจาแย่ ๆ ใส่ซายน์เขา
"ใช่ ฉันไม่ได้รวยเหมือนนายหรอกแต่ก็ไม่ได้สันดายแย่เหมือนนาย ถ้าเลือกได้ฉันก็ขอเกิดแบบนี้แหละดีกว่ารวยแล้วนิสัยห่วยแบบนี้" หมับ!! ลมเหนือเข้าไปกระชากคอเสื้อของซายน์
"นี่!!!ลมทำบ้าอะไร?!" ฉันพยายามแกะมือของเขาออกจากคอเสื้อ
"อย่าปากดีให้มากนะไอ้ซายน์เพราะกูไม่ได้ใจดีขนาดนั้น" ปึก!!
"ซายน์!!" หมับ! ลมเหนือผลักให้ซายน์กระเด็นออกไปอย่างแรง ฉันที่เห็นอย่างนั้นก็จะรีบเข้าไปช่วยแต่ลมเหนือกับคว้าแขนของฉันเอาไว้
"มานี่!จะได้เวลาเรียนแล้ว" เขาดึงฉันให้เดินตามเขาไปและเพราะแรงของเขามันเยอะมากฉันเลยไม่สามารถสะบัดมือของเขาออกไปได้
"ลม! เกิดอาการอะไรกำเริบขึ้นมาอีกฮะ?!"
ติ๊ง! ลิฟต์มาพอดีเขาก็พาฉันเข้ามาก่อนจะกดปิดและกดชั้นที่จะไป
"อาการรำคาญลูกตาให้มันใกล้ให้เกาะอยู่ได้เป็นหมาหรือไง?!" เขาโวยวาย
"โรคจิต!"
พรึ่บ!! เขาดันตัวของฉันเข้ามุมทันที
"โรคจิตอะไรของเธอฮะฉันเองรู้สึกขวางหูขวางตา! เห็นแล้วเนี่ยอยากบีบและทำลายให้แหลก!"
"นั่นไงนิสัยแบบนี้แหละโรคจิตนายเป็นอะไรของนายฮะคิดจะมาหวงฉันขึ้นมาหรือไงประสาท!!"
"หวงเหรอทำไมฉันต้องหวงเธอด้วยไม่ทราบแต่ฉันแค่กลัวว่าเธอจะคว้าคนไม่ดีมาเป็นพ่อของลูกฉัน!!เท่านั้นเองแหละที่ฉันทำคือการปกป้องลูก!!!"
"กล้าเรียกออกมาได้ยังไงว่าลูกน่ะฮะ?!" ไอร่าเป็นลูกสาวของฉัน!!
"ก็มันจริงไอร่าเป็นลูกสาวของฉัน ถ้าไม่มีฉันจะเกิดมาได้ยังไงเธอใช้นิ้วช่วยตัวเองจนมีลูกออกมาหรือไง?!" หมับ!! ฉันง้างมือจะตบหน้าของเขาแต่ครั้งนี้เขารับเอาไว้ได้ทันที
"จะตบหน้าฉันอีกแล้วเหรอรู้สึกว่ากลับมาคราวนี้จะชอบใช้ความรุนแรงเหลือเกินนะ"
"หึ! ฉันใช้แค่กับนายเท่านั้นแหละเพราะว่ากลับคนอื่นเขามีมารยาทมากกว่านี้!!!"
"ก็ลองตบฉันดูสิแล้วเธอก็จะรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น?" เขาปล่อยมือของฉันและมองหน้าฉันอย่างท้าทาย
"ท้า?" ฉันมองหน้าเขากลับ
"เออ! ตบสิ!!เดี๋ยวเจอจูบบบบบบ!!แน่!!"
"อี้!!นายดูละครไทยมากไปป่ะ?!" โวยวายลิฟต์เมื่อไหร่จะถึงสักทีเนี่ย
"เออ! อยากลองทำมานานละไอ้บทตบจูบ!!ตบจูบ!!เนี่ยอยากรู้มันจะฟินนนนน~~แค่ไหนเอาสิ!! ตบเลย!!!ตบ!!!" พลั๊ววว!!! ฉันจัดให้ตามคำขอแต่ว่าไม่ใช่ตบนะต่อย!!!
"โอ๊ยยยย!!!หมอกให้ตบไม่ใช่ต่อย!!" ติ๊ง!! ลิฟต์เปิดพอดีทำให้ฉันรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที
"สมน้ำหน้า!!!" แต่ก็ไม่วายหันไปซ้ำเติมอีก
"แม่งเอ๊ยยย!!เข้าเบ้าตาเลย!!"
ห้องเรียน
ปัง! ฉันเข้ามาในห้องเรียนสักพักแล้วไม่นานลมเหนือก็ตามมา เขามองฉันตาเขียวแต่เบ้าตาก็เขียวด้วย เหอะ!! บทตบจูบใครเขาอยากจะเล่นด้วยกัน!
"อ้าว!!ไอ้ลมตาไปโดนอะไรมาวะนั่น?" เพื่อนของเขาถาม
"ใครทำอะไรมึง!!บอกกูเดี๋ยวกูจะไปกระทืบให้เอง!!" เหอะ!! เก่งจริง ๆ นะ ฉันไม่ได้สนใจหยิบหนังสือขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวเรียน
"ไม่มีอะไรหรอก" เขาไม่ยอมบอกเพื่อนและนั่งลงที่เก้าอี้
"ไม่มีได้ยังไงวะมึงตาเขียวขนาดนี้บอกมาเถอะเดี๋ยวกูไปกระทืบให้รับรองมันได้นอนโรงพยาบาลแน่!!"
"ไม่ต้อง! คนนี้เดี๋ยวกูจัดการเองอยากซ่าดีนักเดี๋ยวจะโดนดับซ่า!" เขาพูดเสียงดังคงอยากให้ฉันได้ยินด้วยละมั้ง
"ใครวะ?"
"ฉันเอง" ฉันพูดขึ้นและหันไปมองหน้าพวกเขา
"พี่ไอหมอก..." เขื่อนเรียกชื่อของฉัน
"ฉันเองแหละที่ต่อยเบ้าตาเพื่อนพวกนายจะเรียกใครมากระทืบก็เชิญเลยนะ เดี๋ยวแจ้งความรอ" ฉันพูดจบอาจารย์ก็เข้ามาก่อนจะเริ่มเรียนกัน
เวลาต่อมา...
พรึ่บ! เรียนเสร็จแล้วฉันก็เตรียมตัวกลับวันนี้ว่าจะไปรับไอร่าที่โรงเรียนด้วย
"คุยกันเรื่องลูกหน่อย" ลมเหนือเดินมาหาฉัน
"ฉันไม่ว่าง"
"ทำไมไม่ว่าง?" เขาขวางทางไม่ยอมให้ฉันไป
"จะไปรับลูกที่โรงเรียน" ฉันบอกกับเขา
"ไปด้วยสิ"
"สภาพเบ้าตาแบบนั้นยังอยากจะไปอีกหรือไง?" ฉันถามเขาแต่ความจริงฉันก็ไม่อยากให้เขาไปหรอก
"เอ่อ"
"ไว้วันหลังค่อยคุยกันแล้วกัน วันนี้ฉันจะรีบไปรับลูกไม่อยากไปช้า" พูดจบฉันก็เดินออกมาหลังจากที่เขาไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลวันนั้นฉันก็คิดเรื่องของเขาไม่หยุด เรื่องความสัมพันธ์พ่อแม่ลูก...
ใช่ เขาเองก็มีสิทธิของความเป็นพ่อเหมือนกันถึงไม่ได้เลี้ยงมากแต่ในตัวของไอร่ามีเลือดของเขาอยู่ ใช่แล้วละเลือดของไอร่าเป็นกรุ๊ปเลือดของเดียวกันของลมเหนือถ้าไอร่าเป็นอะไรไปฉันต้องพึ่งเลือดของเขา... เพราะฉันของฉันไม่ตรงกับลูกน่ะสิ
ฉันมีกรุ๊ปเลือดเอส่วนลมเหนือโอ โอกาสที่ลูกเกิดมาจะเป็นกรุ๊ปเอและโอ แต่ไอร่ากลับเป็นกรุ๊ปโอซะงั้น... เหมือนพ่อของเขา
โรงเรียนอนุบาลอินเตอร์
"คุมแม่ขาาาาาา~~~~~~" หมับ!! ฉันมารอที่หน้าโรงเรียนสักพักไอร่าก็วิ่งออกมาหาฉัน
"วิ่งทำไมคะเดี๋ยวก็ล้มหรอก ฟอดดดด~~~" ฉันหอมแก้ม
"คิดถึงค่าาา~~ ซาหวัดดีคุมแม่ค่าา จุ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ" ไอร่าจุ๊บแก้มของฉันตั้งหลายทีสงสัยจะคิดถึงจริง ๆ นั่นแหละ
"คุณแม่ก็คิดถึงค่ะวันนี้ไปนานกับคุณแม่ไหมคะ?"
"นอนนน~~~ไอร่าจะนอนกับคุมแม่เองค่าา เย่!!!" กึก! และฉันก็มองไปเห็นลมเหนือกำลังยืนแอบอยู่...
เข้ามาตามเหรอ?
"ค่ะ งั้นเรากลับกันเถอะเนาะ ^^" แต่ฉันเลือกที่จะมองผ่านไปถ้าแค่มาดูก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกแต่อย่าพึ่งล้ำเส้นกันตอนนี้เลย
"ป่ะค่าาาา~~~กลับกันนน อิอิ ^0^"
- ผู้เขียน
