“งั้นลองให้มันฟังเสียงเธอโดนเอาหน่อยไหม จะได้รู้ว่าเธอเป็นของใคร”
“ยะ...” ยังไม่ทันที่หทัยยาจะพูดอะไรออกไป กรฉัตรก็กดรับสายพร้อมกับเปิดลำโพงโทรศัพท์ทันที
(ถึงบ้านหรือยัง) เสียงจากปลายสายดังขึ้นทันที
“ถึงแล้ว” หทัยยาที่ไม่อยากตอบแต่ก็ต้องตอบออกไป
(ทำไมไม่โทรบอกล่ะ จะไปส่งก็ไม่ฟัง)
ตุบ! กรฉัตรผลักหทัยยาลงที่เตียงโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวทันที โดยมีเขานั่งลงที่พื้นและวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัว
พรึ่บ! กางเกงชั้นในตัวเล็กถูกดันออกด้านข้างพร้อมกับใบหน้าคมคายที่ซุกเข้าร่องรักของหทัยยาโดยที่เธอยังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่
“อื้อ!” เสียงครางหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ทันที และแน่นอนว่าหทัยยารีบเม้มปากแน่นทันทีเมื่อรู้ตัว
(ตัวเล็ก) ปราณเรียกหทัยาขึ้นเมื่อไม่ได้ยินเธอตอบอะไรออกมา
“แค่...นี้ก่อนนะ” หทัยยาพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุดแล้วเอ่ยออกไปเพื่อให้ปราณวางสายไป เพราะเธอกลัวว่าเธอจะห้ามเสียงตั
