“ปิดเครื่องทำไมวะ!” กรฉัตรสบทขึ้นอย่างหัวเสียที่ไม่ว่าเขาจะโทรหาหทัยยาเท่าไหร่ก็ติดต่อเธอไม่ได้
ทั้งที่ตอนนี้ก็เป็นเวลาตีสามของวันแล้ว แต่ร่างบางกลับยังไม่ถึงบ้าน ปกติเขาก็เป็นห่วงไม่น้อยอยู่แล้ว แต่นี่กลับออกไปกับผู้ชายที่เหมือนจะรู้จักและสนใจกันอยู่ด้วยแบบนี้มันยิ่งทำให้กรฉัตรอยู่นิ่งแทบไม่ได้
ร่างสูงที่เดินไปเดินมาเหมือนหนูติดจั่นภายในห้องอย่างใช้ความคิดว่าจะทำยังไงให้ติดต่อหทัยยาได้ ทำยังไงให้รู้ว่าหทัยยาไปที่ไหนเพราะเขาต้องออกไปตามเธอกลับบ้าน แต่ไม่นานร่างสูงก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของบ้าน
กรฉัตรออกจากห้องไปทันทีอย่างไม่รอช้า พร้อมกับร่างบางที่เดินเข้าบ้านมาด้วยความสว่างสลัวๆและชุดที่ต่างจากตอนเธอออกไป แต่ประเด็นมันคือชุดที่เธอใส่นั่นคือเสื้อเชิ๊ตของผู้ชายนั่นเอง
“ไปไหนมา!” เสียงเข้มของกรฉัตรเอ่ยถามหทัยยาขึ้นทันที ยิ่งเห็นเสื้อเชิ๊ตตัวใหญ่ของผู้ชายที่เธอสวมใส่อยู่นั
