“พี่ปราณ” คำที่หลุดออกจากปากของหทัยยาอย่างตั้งใจนั้นก่อนที่ร่างบางจะแสร้งทำเป็นลืมตัว ที่เธอทำแบบนี้ก็เพียงเพราะต้องการทำให้กรฉัตรคิดว่าเขาไม่ได้สำคัญกับเธออีกแล้วนั่นเอง และมันก็ได้ผลอย่างดีเมื่อกรฉัตรที่พึ่งจะสุขสมได้ไม่นาน กลับชะงักนิ่งพร้อมกับไฟโทสะที่กลับมาอีกครั้ง
ตุบ!
“เมื่อกี้เธอเรียกว่าอะไรนะ!”
“คุณพอใจแล้วก็ออกไปจากห้องฉัน” หทัยยาหลบสายตาและไม่ได้ตอบสิ่งที่กรฉัตรถาม พร้อมกับมีสายตาหลอกแลกอย่างเห็นได้ชัด แสดงให้เห็นว่าเธอได้ทำผิดไปแล้วจริงๆ
“เธอกับมัน ไปถึงไหนกันแล้ว!” กรฉัตรเอ่ยถามออกมาด้วยความอยากรู้ กลับมาด้วยกันและเจอรอยแดงที่คอและเนินอกอีกทั้งยังใส่เสื้อของผู้ชายกลับมาอีก มันทำให้เขาคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ แม้ว่าเขาที่เข้าไปในร่างกายของเธอจะไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนไป แต่เขาก็อยากรู้ว่าทั้งสองไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว
“คุณจะสนใจทำไม ในเมื่อไม่นานคุณก็จะต้องแต่งงาน ในเมื่อ
