แม่ง…
“หยุดสร้างสถานการณ์เลว ๆ ได้แล้ว อ๊ะ...” อีกครั้งที่คำพูดของฉันต้องสะดุดลงเพราะการขยับเขยื้อนเพียงไม่กี่ครั้งของปลายนิ้วซึ่งแตะโดนจุดอ่อนไหว
ฉันหอบหายใจฮักจนแทบเป็นบ้า คับแค้นจนอกร้อนระอุ “ฉะ ฉันจะเลาะฟันนาย...อ๊ะ อือ”
เกร็งร่างกายและเผลอกลั้นหายใจ แต่นั่นยิ่งทำให้เจ็บแปลบแม้ปลายนิ้วแข็งกระด้างจะรุกรานเข้ามาเพียงครึ่ง
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในชั่ววินาทีนั้นทำให้ฉันต้องพุ่งหน้าเข้าไปกัดคอไอ้ดินจนได้กลิ่นเลือดตามมา กัดแบบไม่ยั้ง กัดกะเอาให้ตาย...แต่คนที่ทรมานใกล้ตายกลับเป็นฉันซะเอง
ระหว่างนั้นฉันเหลือบเห็นหน้าจอมือถือดับไป เสียงอีหยงเองก็หายไปด้วย ดูท่าว่ามันคงวางสายเพราะทนฟังไม่ไหว
แต่รู้ไหม แทนที่ไอ้ดินจะหยุด มันกลับครางฮึ่มในคอพร้อมคำสบถที่ฉันฟังแทบไม่รู้เรื่อง
“ฟันคมเหมือนหมาเลย”
และประโยคในช่วงท้ายคือการเปรียบเทียบฉันเป็นหมา ลวนลามฉันอย่างหน้าไม่อาย ยังกล้าดีด่าฉันเป็นห
