8 ติดตาม
2301 คำ
ฮันเตอร์เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก็เห็นเพื่อนของพ่อประกอบไปด้วยลุงเข็มทิศพ่อของจ๊ะจ๋า ลุงไทก้าพ่อของพี่พ้อย เขาค่อนข้างแปลกใจที่เห็นแบบนี้ฮันเตอร์เดินลงมาทักทายผู้ใหญ่ตามความเคารพที่เขามี แต่พอเห็นหน้าของลุงเข็มทิศแล้วเขากลับนึกถึงลูกสาวตัวแสบของลุงเข็มทิศจนได้
เขาถูกเธอขโมยจูบหลายต่อหลายครั้ง ไม่รู้ว่าเธอไม่ประสา ไม่ระวังตัว หรือแค่คิดว่าเป็นเขาเธอจึงจะทำอะไรกับเขาก็ได้ ฮันเตอร์เม้มปากแน่นเมื่อนึกไปถึงจูบที่ไม่ประสาของเธอทำให้รู้สึกไปเองว่าริมฝีปากของเขายังร้อนผ่าวอยู่เลยก่อนจะยกสองมือขึ้นไหว้เข็มทิศอย่างที่เคยทำหลังจากที่ดึงสติตัวเองกลับมาได้แล้ว
"ลุงเข็มสวัสดีครับ ลุงไทก้าสวัสดีครับ"
"ครับ เออนี่เตอร์ วันนี้มีธุระไปไหนไหม"เข็มทิศเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
"ไม่มีนะครับ ลุงเข็มมีอะไรหรือเปล่าครับ"
"ว่าจะให้พาน้องจ๋าไปซูเปอร์หน่อย ที่บ้านจะเลี้ยงต้อนรับน้องเอ๋ย เตอร์ก็มาด้วยนะ"
"ครับ" ทำไมต้องมาลำบากเขาอีกเนี่ย อยากจะมีชีวิตเสเพลก็ทำไม่ได้เลย ฮันเตอร์เดินเข้าไปในครัว เขาหาอะไรกินแล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวขับรถซูเปอร์คาร์คันหรูที่พ่อของเขาออกมาให้ไปบ้านของจ๊ะจ๋าทันที
"พี่เขย!" เมื่อเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นจ๊ะเอ๋ยกำลังนั่งเล่นอยู่ที่โถงรับแขกของบ้าน จ๊ะเอ๋ยหันมาทักทายเขาแล้วลุกขึ้นก่อนจะมองซ้ายมองขวาแล้วกวักมือเรียกให้ฮันเตอร์โน้มตัวลงไปหา
"วันนี้มีงานเลี้ยง พี่เขยมาด้วยไหม"
"มาสิ นี่ก็มารับจ๋าไปซื้อของ"
"แล้ว พี่พ้อยมาด้วยไหม" หืม?
"นี่เธอน่ะแค่ 14 เองนะ ถามถึงผู้ชายแล้วเหรอ" เสียงใสดังใกล้เข้ามาเห็นว่าน้องสาวของตัวเองกำลังยืนคุยอยู่กับฮันเตอร์ส่งผลให้ชายหนุ่มต้องเงยหน้าขึ้นมองไปตามทางของเสียงที่กำลังมาขัดจังหวะที่เขากำลังคุยกันกับจ๊ะเอ๋ย
"ทีพี่จ๋ายังตัวติดกับพี่เขยตั้งแต่ยังเดินไม่ได้เลย"
"รู้ได้ไง เธอเกิดแล้วเหรอ"
"โอ๊ย! พี่เขยดูสิ พี่จ๋าเขกหัวเอ๋ย"
จ๊ะจ๋าเขกหัวน้องอย่างไม่แรงนักนึกมันเขี้ยวที่น้องสาวของเธอยอกย้อนโดยไม่ได้คิดอะไรเว้นแต่เพียงใครบางคนที่ยังยืนนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้นไม่ได้พูดหรือตอบโต้อะไรกลับเลย
"ป่าปี๊เล่าให้ฟัง ว่าพี่จ๋าจะกินพี่เขยตั้งแต่เด็ก!"
"ยัยเด็กนี่นิ ไปเลย!"
"แบร่!" จ๊ะเอ๋ยแลบลิ้นปลิ้นตาใส่แล้วรีบวิ่งไปก่อนจะถูกจ๊ะจ๋าจัดการอีก ส่วนจ๊ะจ๋าก็ยืนกอดอกมองตามหลังน้องสาวของตัวเองไปจนสุดสายตา
"ปะ" เดินเข้าไปควงแขนฮันเตอร์ที่ยังยืนนิ่งอยู่ วันนี้เธอปล่อยผมยาวสวยใส่เสื้อสายเดี่ยวสีขาวตัวเล็ก และกางเกงยีนขาสั้นเอาใส่ไว้ในกางเกง แต่โชคดีที่ยังรู้จักปกป้องผิวสวยด้วยเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวตัวบางมาใส่คลุมเอาไว้
"หล่อนะวันนี้" แซวฮันเตอร์เพราะเขาเองก็ใส่เสื้อยืดสีขาวเอาเข้าทับในกางเกงเหมือนเดิม จ๊ะจ๋าส่งยิ้มหวานให้กับฮันเตอร์ แต่ตอนที่จะกำลังเดินไปฮันเตอร์ก็พูดขึ้น
"ดูดบุหรี่อีกแล้วเหรอ"
"แค่มวนเดียวเอง"
"เมื่อไหร่จะเลิกสักที" เขาไม่ชอบใจเลยที่เธอชอบสูบบุหรี่ แต่เพราะว่าเขาก็เป็นเพียงแค่คนที่เธอคิดว่าเป็นเพื่อนเลยเหมือนว่าจะต่อว่าอะไรเธอไม่ได้ ต่อว่าไปเธอก็ทำหูทวนลม
"เลิกทำไม"
"พี่เหม็น"
"เตอร์ก็อย่ามาดมใกล้ ๆ สิ" จะไม่ดมใกล้ ๆ ได้ยังไง เพราะเขาก็ตามติดเธอจนเป็นเงาตามตัวขนาดนี้จนในชีวิตนี้ตั้งแต่เกิดมาจนถึงยี่สิบเอ็ดเขาก็มีแต่เธอแฟนอะไรก็หาไม่ได้เพราะตัวติดเธอ! เคยจะคบผู้หญิงคนหนึ่งแต่พอได้เห็นสีหน้าไม่พอใจของน้องสาวต่างสายเลือดคนนี้เขาก็ต้องยุติความสัมพันธ์ลงไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
"ก็ได้ งั้นไม่เข้าใกล้แล้ว ต้องเอาเวลาที่เหลือไปมีแฟนบ้างแล้ว"
"หึ" พูดแล้วมองลงมาที่เธอเพราะอยากเห็นอาการของคนที่เคยงอแงใส่เขาว่าห้ามมีแฟน เพราะว่าเธอไม่ชอบให้เขามีแฟน และถ้าเขาไม่มีแฟนเธอก็จะไม่มีเหมือนกัน พอมาคิด ๆ ดูแล้วก็เหมือนกับว่าจะไม่ใช่แค่เขานะที่ไม่มีแฟน แต่เธอเองก็ด้วยที่ไม่มี
ซูเปอร์มาร์เก็ต
"แล้ววันนี้เตอร์ไม่ไปไหนเหรอ"
"ไป" เขาตอบไปอย่างยียวน เขาจะไปไหนได้เล่าในเมื่อตัวติดกับเธออยู่แบบนี้
"อ้าว ไปไหนอ่า"
"ก็อยู่กับจ๋านี่ไง ถามได้" จ๊ะจ๋าฉีกยิ้มกว้างอย่างพอใจ ในชีวิตเธอตั้งแต่จำความได้ก็มีเพียงฮันเตอร์ที่อยู่ข้าง ๆ เสมอ เขาเป็นคนที่เธอสามารถงอแงด้วยได้ เป็นคนที่เธอสามารถทำนิสัยแย่ ๆ ใส่ได้ โดยไม่ต้องกังวลอะไรเลย เวลาเธออยากร้องไห้ เธอก็ร้องกับเขาได้ บางทีแม้แต่กับพ่อกับแม่ของเธอ เธอก็ยังไม่กล้าทำฮันเตอร์จึงเปรียบเหมือนพื้นที่ปลอดภัยของเธอ
"เตอร์ อยากมีแฟนไหม"
"มีได้เหรอ จะไม่มีคนมาอาละวาดทีหลังใช่ไหม"
"ก็รสนิยมเตอร์มันแย่อะ เห็นผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาหาแค่ดูก็รู้ว่าอยากจะปอกลอก ต้องขอบคุณน้องจ๋านะที่คอยกันคนพวกนั้นให้" เธอพูดด้วยท่าทีภูมิใจในตัวเองที่สามารถกันคนอื่นออกไปจากฮันเตอร์ได้
"แล้วจ๋าไม่อยากมีแฟนบ้างเหรอ"
ขณะที่กำลังเดินซื้อของไปก็คุยกันไปด้วย ฮันเตอร์เป็นคนเข็นรถเข็นส่วนจ๊ะจ๋าก็เป็นคนหยิบของตามที่พ่อของเธอลิสเอาไว้ให้ก่อนว่าต้องซื้ออะไรกลับมาบ้างเพราะว่าวันนี้พ่อเธอจะแสดงฝีมือเอง
"ไม่เอาอะ ไม่เห็นจะดีเลย เพื่อนน้องจ๋านะชอบมาปรับทุกข์ด้วยไม่รู้ว่าพอมีแฟนแล้วต้องเป็นทุกข์แล้วจะมีกันไปทำไม เนอะ"
"จะได้ไม่เหงาไง ชีวิตจะได้มีสีสัน"
ตอบกลับเธอไปอย่างนั้น แล้วยังมองตามเธอที่กำลังพูดไปด้วยหยิบของไปด้วย ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ แม้เธอกับเขาจะสนิทกัน เขาเห็นเธอมาตั้งแต่ยังร้องไห้ขี้มูกโป่ง จนมาถึงตอนนี้ก็สวย และเป็นสาวเต็มตัวอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่เขาก็ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะมีความคิดแบบนี้
"กลัวผิดหวังเหรอ"
"ไม่ชอบความเจ็บปวดน่ะ ไม่ชอบทรมานตัวเอง อยู่อย่างทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว ถ้ารักแล้วมันต้องเหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียวมันไม่ได้เรียกว่ารักหรอก ไม่รู้ทำไมคนอื่นถึงได้อยากวิ่งเข้าไปในกองไฟกันนัก"
จ๊ะจ๋าพูดต่อ เธอตงิดใจนิดหน่อยที่ฮันเตอร์ถามแบบนี้ หรือว่าฮันเตอร์แอบไปมีแฟนแล้วพยายามจะพูดยุยงให้เธอมีแฟนด้วยเขาจะได้ไม่เป็นฝ่ายถูกตราหน้าว่าทิ้งเพื่อนไปมีผู้หญิงสินะ! เธอจึงถือวิสาสะเดินกลับไปหาเขา สอดตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาแล้วจ้องเขาตาเขม็ง
"มีความรักเหรอเตอร์"
"ปะ เปล่า จะเอาเวลาที่ไหนไปมีล่ะ แค่คอยรับใช้คุณหนูจ๊ะจ๋าคนเดียวก็หมดวันแล้ว"
"แน่นะ"
"อือ"
"แล้วไป อย่าไปมีเลยความรักน่ะ มันไม่ดีหรอก ถ้าความรักมันดีจริงก็คงไม่มีคนอกหัก ร้องไห้เสียใจหรอกมั้ง"
"พี่ว่า มันไม่ได้เกี่ยวกับความรักหรอกมันอยู่ที่คนมากกว่า"
บ้านจ๊ะจ๋า
"กลับมากันแล้ว"
พอใจเดินออกมาพร้อมกับแม่บ้านอีกสองคนเพื่อมารอรับของจากฮันเตอร์กับจ๊ะจ๋า วันนี้เป็นปาร์ตี้ต้อนรับจ๊ะเอ๋ยจึงจัดงานกันที่บ้านของเข็มทิศ
"กลับมากันแล้ว ได้ของมาครบไหมคะ"
"ครบค่ะ"
"ขอบใจนะตาหนู ที่พาน้องไปซื้อของ"
"ครับ"
"ไม่ต้องกลับหรอกเดี๋ยวพ่อกับแม่เราก็มา อยู่นี่แหละ"
"ครับป้าพอใจ" เมื่อก่อนเขาไม่ได้เรียกว่าป้า ว่าลุงหรอก แต่พอเริ่มโตมาถึงได้รู้ว่าตัวเองเรียกผิดมาตลอดเลยมาเรียกใหม่ให้มันถูกต้อง จ๊ะจ๋าเดินขึ้นชั้นสองของบ้านไปก่อน ส่วนฮันเตอร์ก็ไปนอนเล่นที่ห้องพักของแขกที่มีอยู่ของบ้าน เขาไม่มีอะไรทำก็หยิบเอาโทรศัพท์อีกเครื่องหนึ่งขึ้นมาแล้วกดเข้าแอปนกฟ้าเหมือนอย่างที่เคยทำ
ไม่รู้ว่าสาวสวยแอ็กดังจะทำอะไรอยู่ตอนนี้ น่าเสียดายที่เธอไม่ชอบมาเจอกันไม่อยากนั้นเขาคงได้มอบครั้งแรกให้เธอไปแล้วแต่ก็ช่างเถอะเพราะเขาเองก็ไม่อยากเปิดเผยตัวเองเหมือนกัน
P'Hun
อยู่ไหมครับ
N'JJ
อยู่ค่า
P'Hun
ทำอะไรอยู่ครับ
N'JJ
คุณอยากเหรอคะ
P'Hun
ดูคุณทำซะผมเป็นคนหื่นเลย
N'JJ
ฉันก็อยากเหมือนกันค่ะ
P'Hun
งั้นถ้าคุณอยาก ผมจะลวกก๋วยเตี๋ยวเป็นเพื่อนคุณ
End
"ไปทำไรมาทำไมดูอารมณ์ดี"
จ๊ะจ๋าเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าไปทางไหนก็ถูกน้องสาวทักทายเพราะว่าตั้งแต่กลับมาจ๊ะจ๋าก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องตั้งเกือบสองชั่วโมงส่วนเธอต้องมาเป็นลูกมือให้ป่าปี๊ มันไม่ได้เลยนะแบบนี้ มันไม่โอเคเลยที่เจ้าภาพของงานต้องมานั่งหั่นผักหั่นหมู แต่พี่สาวกลับขึ้นไปนอนอย่างสบายใจ
"ก็นอนสิ"
"ทำไมปล่อยให้พี่เขยอยู่คนเดียว"
"จะให้ฉันเข้าไปเฝ้าเขาในห้องไหมล่ะ ว่าแต่เธอเถอะเตรียมตัวไปอยู่หอหรือยังจ๊ะ ได้ข่าวว่าเลือกที่เรียนเอง"
"เตรียมแล้ว" จ๊ะเอ๋ยเลือกที่เรียนเอง และได้ไปอยู่หอแต่ก็นะไม่ใช่หอในหรอกแต่เป็นหอนอกแถมยังเป็นโรงเรียนหญิงล้วนอีกต่างหาก ตอนแรกพ่อของเธอก็ไม่ยอมแต่พอรู้ว่าอยู่ใกล้กับคอนโดของพ้อยพ่อเธอถึงยอม
เถียงกันอยู่พักหนึ่งทั้งคู่ก็ต้องไปช่วยพ่อเตรียมของอยู่ดี ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นจ๊ะจ๋ามาช่วยในครัว ส่วนจ๊ะเอ๋ยต้องออกไปต้อนรับแขก แน่นอนว่าฮันเตอร์ก็มาช่วยจ๊ะจ๋าด้วยเพราะเขาก็ได้วิชาจากเข็มทิศพ่อของเธอมาอยู่บ้างเหมือนกันไม่เหมือนกับลูกสาวที่ไม่ได้พ่อมาเลย
"ล้างทีละใบสิจ๋า แบบนี้"
ฮันเตอร์เดินมาแล้วช่วยจ๊ะจ๋าล้างผัก มือของเขาจับไปที่มือของเธอแล้วสอนเธอล้างผักด้วยน้ำเสียงที่แสนอบอุ่นจนใบหน้าหวานของคนที่ถูกสอนแดงระเรื่ออย่างไม่ทราบสาเหตุมาก่อน เธอรู้สึกเหมือนหัวใจที่มันเต้นอยู่แล้วกำลังเต้นแรงมากขึ้นจ๊ะจ๋าเงยหน้าขึ้นมองคนที่สอน เห็นลูกกระเดือกของเขาแล้วก็อดกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้ เธอรู้สึกคอแห้งแปลก ๆ
แกเป็นอะไรของแกเนี่ย
ด่าตัวเองในใจเพื่อเตือนสติแต่ในตอนนั้นเองฮันเตอร์ก็ก้มหน้าลงมองเธอด้วยเช่นกัน สองสายตาประสานกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ราวกับบรรยากาศรอบตัวถูกหยุดเอาไว้ด้วยเวทมนตร์ของใครบางคน จ๊ะจ๋ามองเขานิ่ง เขาก็มองเธอนิ่งราวกับกำลังเล่นเกมจ้องตากัน ก่อนที่อะไรมันจะเตลิดไปมากกว่านี้เสียงของพ้อยก็ดังขึ้นมา
"รอกินแล้วเนี่ย ยังไม่เสร็จอีกเหรอ"
"เสร็จแล้ว ยกนี้ออกไปเลย"
ทั้งสองคนผละตัวออกจากกันทันทีที่ได้ยินเสียงของพ้อยที่ดังเข้ามาก่อนตัวราวกับถูกไฟฟ้าช็อต แล้วลุกลี้ลุกลนหาอย่างอื่นทำเพื่อให้ตัวเองไม่ว่าง ขณะที่พ้อยเดินเข้ามาแล้วก็ถึงได้เห็นว่าจ๊ะจ๋าก็อยู่ด้วย แต่เขาไม่ได้สนใจอะไรเพราะสองคนนี้มักจะอยู่ด้วยกันเสมออยู่แล้ว
"น้องจ๋า เสร็จแล้วก็ออกมาเลยนะเว้นที่ไว้ให้แล้ว"
"ค่า~ พี่พ้อย" ได้ยินเธอเรียกคนอื่นว่าพี่แล้วมันก็เจ็บจี๊ด ๆ ในหัวใจฮันเตอร์หันมาหาเธอในขณะที่มือยังถือผักชีฝรั่งอยู่ เขาเม้มปากแน่นมองหน้าเธอในขณะที่เธอเองก็ยกคิ้วขึ้นเป็นเชิงคำถาม
ปึก!
"อ่ะ! เตอร์!" ฮันเตอร์ใช้ผักชีฝรั่งตีไปที่หัวเหม่งของจ๊ะจ๋าเบา ๆ ด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจคนตัวเล็กอีกเลย จ๊ะจ๋าต้องขึ้นไปอาบน้ำใหม่เพราะเธอไม่ชอบให้ตัวเหม็น แถมยังเป็นผักชีอีกต่างหาก หลังจากที่ลงมาทุกคนก็มาถึงกันจนครบแล้ว
- ผู้เขียน
