สตรีสูงศักดิ์เบื้องหน้าที่เขาเคารพประดุจมารดา กลับหยิบยื่นความเมตตาไร้ปรานีให้อย่างเลือดเย็น เขาเพียงปรายตามองมารดาผู้ให้กำเนิดที่ทำได้เพียงร้องไห้วิงวอนร้องขอให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป เงื่อนไขเพียงเขาจากที่นี่ไปก็พอแล้ว เพียงแต่จากไปอย่างโดดเดี่ยว
จากไปในฐานะคนตาย
‘เจ้าไปจากที่นี่ ไปเสียให้ไกล อย่ากลับมา’
‘ท่านแม่ ท่านไปกับข้าเถิด’
‘ไม่ได้ แม่ไปกับเจ้าไม่ได้’
‘ท่านแม่’
‘ไปเสีย อย่าได้กลับมาอีก’
ในวันที่เขาอายุสิบห้า คือวันที่ถูกจารึกว่าตายจากโลกนี้ไปแล้ว เขาลืมชื่อเดิมตนเองไปและกลับไปติดตามอาจารย์ที่เคยร่ำเรียนอยู่ระยะหนึ่ง ติดตามอาจารย์อยู่สี่ปี อาจารย์ก็จากไปอย่างสงบ เขาจึงเดินทางทั่วยุทธภพเพื่อศึกษาการแพทย์ แม้ปากจะเอ่ยย้ำหนักหนาว่าไม่ ‘รักษา’ ผู้ใด แต่เป็นเขาที่อดใจไม่ไหวทุกคราวไป บางครั้งก็ครุ่นคิดกับตนเองที่ตนเป็นเช่นนี้เพราะ ‘ใจอ่อน’เกินไปห
