Episode 06 สนใจ
1602 คำ
สามวันต่อมา...
ร้านผ้า
"ทั้งหมด 3560 บาทจ๊ะ"
"เอ่อ ลดให้หน่อยได้ไหมคะพอดีหนูจะเอาไปทำส่งงานอาจารย์น่ะค่ะ" หมวยหมวยพูดกับเจ้าของร้านเนื่องจากวันนี้เธอมาเพื่อซื้อของไปชุดตามที่อาจารย์สั่งและที่เธอออกไปนั้นมันก็ซับซ้อนมากด้วยและมีหลายองค์ประกอบเพราะงั้นก็เลยมีค่าใช้จ่ายมากตามไปด้วย
"เอาไป 3500 แล้วกันเจ๊เองก็ช่วยได้เท่านี้แหละเดี๋ยวนี้ของก็แพงขายก็ยากด้วยจะมาให้ลด ๆ ก็ไม่ได้กำไรพอดี ช่วยได้แค่นี้แหละจะเอาไหมละ?" เจ้าร้านถามหมวยหมวยซึ่งเธอก็ต้องจำใจนั่นแหละไม่อย่างนั้นก็ไม่มีงานไปส่งอาจารย์ได้ติด F ตั้งแต่เทอมแรกแน่ ๆ
"ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ งั้นหนูโอนค่ะ" หมวยหมวยตอบก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดแสกนจ่ายไป
"ขอบใจมาก" เมื่อหมวยหมวยรับของมาแล้วก็เดินไปรวมกับเพื่อนคนอื่นที่แยกร้านกันไปเพราะว่าสิ่งที่ต้องการซื้อไม่เหมือนกัน
"หิวน้ำจัง..." หมวยหมวยเอามือลูบท้องและมองหาร้านเพื่อซื้อน้ำดื่ม
"เสร็จแล้วเหรอหมวย?" ขณะนั้นเองหมีก็เดินเข้ามาและถามเธอ
"ใช่อะ กำลังมองหาร้านน้ำหิวโคตรอาการร้อนมากอะ" หมวยหมวยบ่นเพราะว่าที่นี่มันเป็นแหล่งขายผ้า เครื่องประดับ แฟชั่นมากมายร้านมันก็เลยติด ๆ กันไปหมดและก็แออัดด้วย
"อะนี่ฉันซื้อมาฝาก" หมีส่งขวดน้ำดื่มให้กับหมวยหมวยเพราะว่าเขาแวะซื้อมาให้เพื่อนด้วย
"ขอบใจมากกกกก!!" หมวยหมวยรับขวดน้ำมาก่อนจะกระดกอย่างกระหาย
"มาแล้ว ๆ" และเสียงของมันแกวก็ดังพร้อมกับของมากมายที่หิ้วมากพะรุงพะรัง
"มาแล้วเหรอได้ของมาเยอะเลยแหะ" หมีถามเพื่อน
"ใช่ไง ฉันเลือกไม่ถูกอะก็เลยซื้อมาก่อนอันไหนเข้ากับชุดของฉันก็เอาอันนั้นแหละ" มันแก้วตอบเพื่อน
"งั้นไปกินข้าวกันเถอะบ่ายกว่าแล้ว" หมีชวน
"เอ่อ ฉันขอผ่านก่อนนะเพระว่าอิ่มน้ำแล้วน่ะ" หมวยหมวยพูดและชูขวดเปล่าให้ทั้งดูว่าดื่มน้ำไปจนอิ่มแล้วแต่ความจริงเธอไม่มีแล้วต่างหาก
"ถ้าไม่มีตังยื่มฉันก่อนก็ได้" มันแกวพูดด้วยความหวังดี
"เฮ้ย! ทำไมจะไม่มี...มีแต่น้อยอะ ตอนนี้ก็กำลังอิ่มน้ำอยู่ด้วยเพราะงั้นแกสองคนไปกินกันเถอะฉันว่าจะเข้าไปมหาวิทยาลัยเพื่อจองจักรหน่อยอะ" หมวยหมวยบอกเพื่อนเธอไม่มีเงินไปเช่าจักรเย็บผ้า แต่เธอรู้มาว่าทางมหาวิทยาลัยมีจักรเย็บผ้าให้ยืมแต่ว่าต้องจองคิวก่อนและเธอก็อยากไปจองคิวเพื่อที่จะได้ไม่เสียเงินเช่า
"เอางั้นเหรอ?" มันแกวถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
"อืม! พวกแกไปกินกันเถอะฉันขอไปจองคิวก่อนเดี๋ยวไม่ทัน" หมวยหมวยพูดแล้วเดินแยกออกมาจากเพื่อน ๆ
มหาวิทยาลัย MM
คณะออกแบบแฟนชั่น
ห้องเย็บผ้า
"สวัสดีค่ะ คือหนูมายืมจักรค่ะ" หมวยหมวยที่มาห้องเย็บผ้าก็แจ้งกับเจ้าหน้าที่ทันที
"ขอบัตรนักศึกษาด้วย"
"นี่ค่ะ คิวเยอะไหมคะ?" หมวยหมวยรีบเอาบัตรนักศึกษาให้และถามเรื่องคิวการจอง
"ขอเช็กก่อนรีบไม่มาตั้งแต่เมื่อวานละ?"
"เอ่อ ค่ะ" หมวยหมวยไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเมื่อโดนเจ้าหน้าที่ตอบกลับมาแบบนั้นเธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมบุคคลกรของมหาวิทยาลัยต้องพูดจาแบบนี้เกือบทุกคน
"มีจักรว่างอยู่ไม่มีคิวถ้าจะทำก็เข้าไปได้เลย"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ และสามารถใช้ได้เท่าไหร่คะ?" เพราะว่าเธอจะได้เตรียมวางแผนให้ดีถ้ามีเวลาจำกัด
"ไม่มีเลิกใช้ก็คือจบวันต่อวัน...ถ้าพรุ่งนี้จะทำก็เข้ามาทำใหม่ได้แต่ถ้าเต็มก็ต้องรอและจองคิว"
"อ่าา! แบบนั้นเองขอบคุณมากนะคะ"
"อืม" หมวยหมวยยกมือไหว้เสร็จแล้วก็เข้ามาในห้องและเลือกจักรที่ถูกใจก่อนจะเริ่มตัดผ้าและวางแพทเทิร์นชุดที่เธอต้องการตัด ไหน ๆ ก็ว่างแล้วและก็จักรไม่ได้ว่างบ่อย ๆ ด้วยเพราะงั้นเธอเลยตั้งใจจะทำให้ได้เยอะที่สุด เพื่อว่าพรุ่งนี้หรือวันอื่น ๆ เต็มเธอจะได้ไม่ต้องไปใช้บริการข้างนอกเยอะ
"ประหยัดไปได้อีกเยอะเลย..." หมวยหมวยพูดกับตัวเองและเริ่มทำงานไปเรื่อย ๆ ตามแผนงานที่เธอได้วางเอาไว้พร้อมกับถ่ายวิดีโอการทำงานของเธอไปด้วย เพื่อเอาไปประกอบการพรีเซ้นให้อาจารย์ฟัง
เวลาต่อมา...
ครืนนน~~ครืนนน~~
"นี่นักศึกษาห้องจะปิดแล้วค่อยมาทำใหม่วันหลัง" เจ้าหน้าที่เดินมาบอกกับหมวยหมวยที่กำลังตั้งใจทำงานอยู่มาหลายชั่วโมงแล้ว
"เอ่อ เหรอคะ ขออีกนิ๊ดดดดด!!ได้ไหมคะพึ่งสามทุ่มเอง..."
"ไม่ได้ฉันไม่ได้มีเวลามีเฝ้าเธอหรอกนะ"
"งั้นเดี๋ยวหนูปิดห้องให้ค่ะ"
"นี่! พอ ๆ กลับได้แล้วมันดึกแล้วเป็นผู้หญิงกลับหอดึก ๆ มันอันตรายเพราะงั้นกลับได้แล้วไป" เจ้าหน้าที่บอก
"ค่ะ งั้นหนูขอเก็บของก่อนนะคะเยอะเลย แหะๆ" หมวยหมวยยิ้มก่อนจะก้มเก็บผ้ามากมายที่เธอตัดเอาไว้ เจ้าหน้าที่พยักหน้าก่อนจะเดินไปปิดไฟ
"พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ก็ได้รีบส่งหรือไง?" เจ้าหน้าที่ชวนคุยเพราะห้องมันเงียบเกินไป
"ก็อีกสามสี่วันแหละค่ะ แต่ว่าหนูอยากทำให้มันเสร็จเร็ว ๆ ค่ะจะได้มองภาพรวมแล้วแก้ไขได้ทันอีกอย่างหนูต้องมาใช้ห้องนี้บ่อย ๆ ด้วยเพราะไม่มีเงินไปเช่าข้างนอก กลัวว่าวันไหนมาทันคนเต็มจะทำงานไม่ทันน่ะค่ะ"
"อืม งั้นก็ตั้งใจละ"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะงั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ" หมวยหมวยยกมือไหว้ก่อนจะรีบเดินออกมา
"อ่าา! เมื่อยหลังฉิบเลยยย" หมวยหมวยบิดขี้เกียจ
สตาร์คลับ
"เสี่ยแคมป์ทำงานเหนื่อยไหมคะ?"
"ตอนแรกก็เหนื่อยแต่พอเจอหนูยาหยาก็หายแล้วและวันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง?" แคมป์ถามยาหยานักษชศึกษาที่เขาดูแลอยู่
"ก็เรื่อย ๆ ค่ะ แต่ว่างานเยอะมากกกกต้องมีค่าอุปกรณ์อีก" ยาหยาทำเสียงอ้อน ๆ และเอาหัวซบไหล่ของแคมป์
"เดี๋ยวโอนให้เท่าไหร่ก็บอกแล้วกัน"
"ขอบคุณนะคะไม่มีเคยมีเลี้ยงดีเท่าเสี่ยแคมป์เลยยย ฟอดดดด!!" ยาหยาหอมแก้มของแคมปป์เป็นรางวัลเธอรู้สึกโชคดีมากที่มีเขาเป็นเสี่ยเลี้ยง
"เลี้ยงดีขนาดนี้ก็ทำตัวดี ๆ ด้วยละ"
"น้องเขาทำตัวดีอยู่แล้วมึงแหละเลววววว!" เสียงของเนมแซวเพื่อนปกติของเขาไม่เอาเด็กที่เลี้ยงด้วยนะแต่วันนี้กลับพามา
"กูเลวอะไรวะถ้าเลวจริงเด็ก ๆ ไม่อยู่กับกูหรอกเนอะยาหยา"
"ใช่ค่ะ เสี่ยแคมป์ใจดีมากกกกกกให้เงินเดือน ค่าขนม ค่าเทอม และอีกหลายอย่างเลยค่ะ^^"
"ระวังติดโรคจากมันละมันเลี้นงหลายคน" พิ้งค์อดไม่ได้ที่จะพูดออกไป
"พูดดี ๆ นะพิ้งค์ฉันรู้จักป้องกันเว้ย!!"
"แล้วมึงเงียบเลยนะ" เนมหันไปพูดกับจีรังที่นั่งมองแคมป์อยู่
"เป็นไรมึงหรือว่าสนใจเด็กเหมือนกันวะ?" แคมป์ถาม
"แค่มอง" จีรังตอบสั้นก่อนจะกระดกเหล้าลงคอ
"ถ้าสนใจก็บอกได้นะเว้ย! ยาหยามีเพื่อนอีกหลายคนที่สนใจอยากมีเสี่ยเลี้ยงอย่างน้อยก็เอามาไว้อ้อนเวลามึงกลับจากทำงานเหนื่อย ๆ เหมือนที่ยาหยาอ้อนกูนี่ไง"
"ยังไม่สน"
"ชอบแบบไหนบอกยาหยาได้นะคะ^^"
"..." จีรังไม่ได้ตอบกลับไป
"ถ้ามึงไม่ชอบไม่สนใจก็ไม่ต้องไปฟังมันหรอก" เนมบอกเพื่อน
"เอ้าาา! กูชี้แหนะเส้นทางดี ๆ ให้ ถ้ามึงต้องการผู้หญิงสักคนเพื่อมาเป็นปรนนิบัติมึงแบบระยะยาวการเลี้ยงใครสักคนมันก็ดีไม่ใช่เหรอวะไม่ต้องผูกมัดด้วย เบื่อก็เปลี่ยนแค่นั้นเองแล้วแต่ข้อตกลงของมึงกับคน ๆ นั้น ที่เขาเต็มใจ ย้ำว่าเต็มใจนะกูไม่เคยไปบังคับใคร เขาดูแลมึงเรื่องต่าง ๆ มาฮีทใจ ส่วนมึงก็ตอบแทนด้วยเงินแค่นั้นเองต่างคนต่างได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ"
"อย่าไปฟังมันเลยจีรัง..." พิ้งค์บอก
"แล้วเริ่มยังไง?"
"ฮะ?" ทุกคนทำหน้างงกับคำถามของจีรัง
"จะเลี้ยงเด็กสักคนต้องเริ่มยังไง?"
"เอาจริงเหรอจีรัง?" พิ้งค์ถาม
"ไม่ต้องไปบ้ายุตามมันก็ได้นะ" เนมพูด
"ฉันมีสมองคิดเองได้"
"มันต้องแบบนี้สิวะเพื่อนนนนน~~ เริ่มจาก...มึงมีคนแบบไหนที่สนใจเดี๋ยวกูจะหามาให้เองงง" หมับ! แคมป์มากอดของจีรังและถามถึงผู้หญิงที่ต้องการ
"เอางี้...ถ้าเสี่ยจีอยากลองเลี้ยงเด็กดูก็ขอให้นึกถึงหมวยเป็นคนแรกนะ^^" อยู่ๆเสียงของหมวยหมวยก็ดังเข้ามาในหัวของเขา
"ไม่ต้อง...กูมีแล้ว"
"หืม?!"
- ผู้เขียน
