“ไป ๆ วันนี้เราทำอะไรกินกันดีล่ะ” สองสามวันมานี้สมดีถามคำถามนี้ได้แล้ว ก่อนหน้าต้องถามว่าวันนี้มีอะไรให้กินไหม
“ซุบมะเขือเปราะใส่ปลาหมอนาค่ะ” เนื้อนวลตอบ เมื่อวานเธอซื้อปลาหมอและปลาดุกมาขังไว้ และไม่ลืมที่จะซื้อปลาร้ามาใหม่ด้วย ปลาร้ากระปุกเดิมเหม็นติดมือติดจมูกจริง ๆ ถึงตอนกินจะอร่อยแต่ดมไปนาน ๆ ก็เวียนหัวเหมือนกัน อีกอย่างมันก็ใกล้จะหมดแล้วเธอก็เลยถือโอกาสเปลี่ยนใหม่เสียเลย ปู่จะได้ไม่ต้องกินแค่หัวปลาร้าอีก
“ต้มไข่เป็ดด้วยดีไหมพี่นวล”
“เอาสิ พี่ก็อยากกิน”
เนื้อนวลปลีกตัวไปทำกับข้าว ส่วนมานะก็ไปเข็นน้ำมาให้ปู่กับย่าอาบ บ้านหลังเล็ก ๆ แต่เด็กกำพร้าอย่างเนื้อนวลก็รู้สึกเหมือนได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปจริง ๆ
ขอบใจนะนวลที่ทำให้ชีวิตฉันสมบูรณ์แบบ ถึงพ่อกับแม่จะไม่อยู่แล้ว แต่ก็ดีกว่าการมีชีวิตอยู่เพียงลำพัง
ทั้งสี่กำลังนั่งรับประทานข้าวเหนียวจิ้มกับซุบมะเขือ ผักลวก และไข่เป็ดต้มยางมะตู
