ถึงเวลาเข้านอนวนิดาเดินเข้ามาหาพ่อแล้วขึ้นไปนอนคู่บนเตียงเหมือนเช่นทุกครั้ง พอเนื้อนวลไม่อยู่เธอก็ขึ้นมานอนบนเตียงกว้างกับพ่อ
“คุณพ่อคะ เมื่อไรพี่นวลจะกลับมาคะ” เธอกล่าววาจาออดอ้อน
“วันจันทร์ตอนเช้าครับ ถามทำไมเหรอ” สุรเชษฐ์เอียงคอถามลูก มือใหญ่ลูบปอยผมลูกเล่นอย่างเบามือ
“แก้มคิดถึงพี่นวลค่ะ คุณพ่อคิดถึงพี่นวลไหมคะ”
มือที่ลูบผมอยู่ชะงักนิดหนึ่ง ได้ยินคำถามนี้สุรเชษฐ์ถึงกับอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าลูกสาวจะถามคำนี้ออกมา
“ไม่นะ พ่อจะไปคิดถึงพี่เขาทำไมล่ะลูก เขาก็แค่คนรับใช้ ไม่ใช่เมียพ่อสักหน่อย”
“แสดงว่าคุณพ่อคิดถึงคุณแม่เหรอคะ” ได้ยินคำที่ลูกถามเขาก็เพิ่งคิดได้เหมือนกันว่าเขาคิดถึงอดีตภรรยาครั้งสุดท้ายเมื่อไร น่าจะเกือบเดือนแล้วกระมังที่เขาไม่เคยคิดถึงรัชนีพรในเชิงชู้สาวเลย ไม่ได้อยากรู้ข่าวคราวว่าเธอเป็นตายร้ายดีอย่างไรด้วยซ้ำ เขาเฝ้ารอเธอมาสองปีเต็มแอบฝันกลางวันว่าสักวันเธอจะกลับมา แต่แล
