ตอนที่ 32 ไม่ชินมือ

1352 คำ

รถสองแถววิ่งเข้ามาส่งข้าวและน้ำดื่มถึงที่ ปู่กับย่าและน้องชายมองดูของที่กองอยู่หน้าบ้านด้วยความปลื้มปีติ พวกเขาไม่คิดว่าจะมีวันนี้ วันที่มีข้าวมีน้ำเหลือเฟือจนได้ขาย เป็นเพราะความเก่งของเนื้อนวลจริง ๆ ที่เฝ้าอดออมเก็บเงินจำนวนนี้มา และแล้ววันนั้นทุกคนก็ไม่ได้ไปเก็บขยะเพราะสมดีต้องไปตัดไม้มาทำที่วางของขาย “ปู่ไปขอซื้อไม้ไผ่ที่ไร่โน้นก่อนนะ จะเอามาทำโต๊ะวางของขาย” ยังไงก็จะขายพรุ่งนี้แล้วเดี๋ยวทำไม่ทัน “ไร่พี่ไผ่หรือจ๊ะปู่” “ใช่ ๆ เอ็งรู้จักพ่อหนุ่มนั่นด้วยรึ” สมดีแอบงง เหตุใดเนื้อนวลถึงเรียกพ่อหนุ่มคนนั้นด้วยคำที่สนิทนัก “รู้จักค่ะ” “ให้ผมไปด้วยนะครับปู่” “เออ ไปสิจะได้แบกหญ้าคามาช่วยปู่ด้วย” สมดีบอกมานะเพราะที่ไร่ของกอไผ่เขาขายทั้งไม้ไผ่และหญ้าคาสำหรับมุงหลังคาด้วย “นวลอยากไปด้วยจังค่ะ ย่าอยู่คนเดียวได้ไหมคะ” เธอไม่อยากให้ย่าเดินไกล เพราะแข้งขาก็ไม่ค่อยจะดี “ได้สิ ไปเถอะจะได้ไปดู

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม