กอไผ่ขับรถออกมาได้สักพักจึงเอ่ยถามขึ้น “ดีใจไหมที่ได้กลับบ้าน”
“ดีใจค่ะ” เธอรอวันนี้มานาน อยากจะเจอหน้าปู่กับย่า และน้องชายเต็มทน ไม่รู้ป่านนี้อาการป่วยของเขาจะหายดีหรือยัง ถ้าเขาหายดีก็น่าจะไปหาเธอที่บ้านเจ้านายบ้าง แต่นี่เขากลับเงียบกริบจนเธอรู้สึกใจไม่ดี หรืออาจจะยุ่งช่วยปู่กับย่าเก็บขยะทุกวัน เพราะถ้าไม่หาก็ไม่มีเงินซื้อกิน
“จะกลับวันไหน ให้พี่มารับไหม” กอไผ่ถามด้วยความหวังดีจากใจจริง ยังไงเขาก็คิดว่าเนื้อนวลคือน้องสาวของเขาอีกคนหนึ่ง เพื่อนของกอหวายในหมู่บ้านนี้ก็มีเนื้อนวลเพียงคนเดียว ส่วนคนอื่นก็สอบติดมหาวิทยาลัยของรัฐกันหมด ถ้าไม่อยู่ต่างจังหวัดก็อยู่ไกลถึงกรุงเทพฯเลย พวกเขาจึงไม่ค่อยได้ติดต่อกัน
“เอ่อ…นวลยังไม่มั่นใจเลยค่ะ นวลไม่รบกวนพี่ไผ่ดีกว่า” แค่มาส่งเธอก็เกรงใจมากพออยู่แล้ว ถึงจะรู้วันเวลาที่จะกลับอย่างแน่นอนแล้วแต่เธอก็ไม่ขอรบกวนเขาดีกว่า
“งั้นพี่ส่งตรงนี้นะ”
“ค่ะ”
ก
