โมกข์ดึงดอกมะลิหอมกรุ่นจากกระเป๋าออกมา เธอมองอย่างสงสัย
“พี่ให้ค่ะ” เขาทัดไปกับหูเล็กๆ ของเธอแล้วหอมแก้มสาว ซุกไซ้เข้าหาจนเธอต้องเบี่ยงหลบด้วยความขัดเขิน
“พี่รักแม่นิ่มน้อยที่สุดเลยค่ะ” คำหวานของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นถี่ระรัวเปี่ยมไปด้วยความสุข
“นิ่มก็รักพี่โมกข์ที่สุดเลยค่ะ” เธอกุมมือของเขาเอาไว้ โมกข์ดึงมือของเธอมาจุมพิต ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากร้อนรุ่มขึ้นไปตามผิวผุดผ่องอย่างเชื่องช้า สัมผัสของเขาให้ความรู้สึกวาบหวามยามปากร้อนสัมผัสแนบชิดสนิทเนื้อ
“ผิวแม่นิ่มน้อยของพี่นุ่มละมุน หอมและเนียน” เขาเอ่ยชม เธอดูแลตัวเองดี สะอาดเรียบร้อยเขาชอบทุกอย่างที่เป็นเธอ เขาชอบรสชาติอาหารของเธอ ชอบเสียงหวานๆ ของเธอ ชอบรอยยิ้มของเธอ ชอบให้คนในอ้อมแขนมีความสุข
“พี่ชอบทุกอย่างที่เป็นน้องนิ่ม” เขาจุมพิตไปทั่วเนื้อตัวหอมกรุ่นก่อนจะบอกเธอเสียงหวานอยู่ตรงริมหู โมกข์หลับตาแนบใบหน้าเข้าหาอย่างแสนรัก เขาไม่เคยร
