“คืนนี้มาให้พี่กอดให้ชื่นใจนะแม่นิ่มน้อย” โมกข์กระซิบที่ริมหูของสาวน้อยของเขา ซุกหน้าเข้าหาแก้มสาวกลิ่นหอมกรุ่น ก่อนที่เธอจะหลับตามเขาไปในอ้อมแขนอย่างเปี่ยมสุข
โมกข์บอกว่าจะสอนเต้นรำเขาก็ทำแบบนั้นจริงๆ จังหวะการเต้นที่แตกต่างไปจากที่เธอเคยไปเรียนทำให้เธอสนุกสนานไม่น้อย
นอกจากเต้นรำแล้วโมกข์ยังมีความสามารถทางด้านดนตรีอีกด้วย เขาเป่าขลุ่ย สีไวโอลิน เล่นกีตาร์และเปียโนเก่งไม่แพ้ใคร
“จำได้ว่าตอนเด็กๆ พี่โมกข์เป่าขลุ่ยให้นิ่มฟังบ่อยๆ” เธอจำสิ่งที่ทำกับเขาเมื่อวัยเด็กได้ทุกอย่างไม่เคยลืมเลือน
“แล้วเด็กคนนี้ก็บอกให้พี่เป่าขลุ่ยให้ฟังก่อนนอนทุกวัน” เขาโยกศีรษะของเธอไปมา
“ก็พี่โมกข์เก่งนี่คะ”
“น้องนิ่มชอบเล่นดนตรีไทยเหมือนกัน พี่จำได้ว่าตอนจดหมายไปหาพี่บอกว่าชอบสีซอ”
“ใช่ค่ะ คุณป้าจ้างให้ครูมาสอนดนตรีไทยให้ค่ะ เปียโนก็เล่นเป็นค่ะ”
“แล้วร้องเพลงเป็นไหม”
“พอได้ค่ะ พี่โมกข์ร้องเพลงเพราะ นิ่ม
