ตอนที่ 3.1
1074 คำ
“พี่ไม้คะ พี่ชายของน้ำฟ้าพาใครมาที่ห้องทำงานคะ?” น้าฟ้า ใจอสูร น้องสาวคนเดียวของพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ถามไม้เมืองด้วยความสนใจ ก็ตอนที่พี่ชายของหญิงสาวพาหญิงแปลกหน้าเดินผ่านห้องเธอไปที่ห้องทำงานในจังหวะที่เธอจะเปิดประตูออกมาพอดีจึงเห็นเข้า แถมสายตาของพี่ชายเธอก็ดูแพรวพราวจนเห็นได้ชัด
“น้ำฟ้า นั่นน้องอลินพนักงานใหม่ของพี่ชายน้ำฟ้า และอาจจะมาเป็นพี่สะใภ้ของน้ำฟ้าในอนาคตก็ได้นะ” ไม้เมืองพูดไปยิ้มไปเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ตอนที่อยู่เรือนพิกุล ก็ไอ้พ่อเลี้ยงพิพัฒน์ปากแข็งเพื่อนของเขาหึงหวงอลินชาจนออกหน้าออกตาขนาดนั้น เป็นใครก็ต้องอดยิ้มไม่ได้แน่ ๆ ที่เสือผู้หญิงอย่างพ่อเลี้ยงพิพัฒน์หึงผู้หญิงเป็นกับเขาด้วย
“โฮ! ถ้าเป็นผู้หญิงคนนั้นจะมาเป็นพี่สะใภ้น้ำฟ้าก็ดีสิคะ สวยออก แถมพี่ชายของน้ำฟ้าก็มีประกายตาแวววาวด้วยตอนที่พาผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านหน้าห้องของน้ำฟ้าไปที่ห้องทำงานค่ะ” น้ำฟ้าพูดด้วยความตื่นเต้นดีใจที่พี่ชายเธอจะเป็นฝั่งเป็นฝาและมีหลานมาให้อุ้ม แถมผู้หญิงที่ว่านั้นยังสวยและดูเรียบร้อยแม่ศรีเรือนขนาดนั้น เป็นใครก็ต้องชอบทั้งนั้นแหละ ขนาดเธอเห็นแค่แวบเดียวยังรู้สึกถูกชะตาด้วยเลย
“ดูเหมือนน้ำฟ้าจะดีใจจังเลยนะ?” ไม้เมืองถามด้วยความเอ็นดูในตัวของน้ำฟ้า เขาแอบรักน้ำฟ้ามาตั้งนานแล้วแต่ที่เขายังไม่จีบหญิงสาว ก็เพราะว่าหญิงสาวยังเรียนไม่จบและอีกอย่างเขากับเธอก็อายุห่างกันเป็นรอบเลยก็ว่าได้ และตอนนี้น้ำฟ้าเพิ่งจะอายุ 20 ปีเท่ากันกับอลินชา
“พี่ไม้ไม่รู้อะไร ที่น้ำฟ้าดีใจก็เพราะว่าน้ำฟ้าอยากให้พี่ชายของน้ำฟ้าแต่งงานมีหลานให้น้ำฟ้าเร็ว ๆ ถ้าถึงวันนั้นจริง ๆ พี่ชายของน้ำฟ้าก็จะเลิกเจ้าชู้สักที” น้ำฟ้าอธิบายให้ไม้เมืองฟังด้วยความรื่นเริง
“แล้วน้ำฟ้าไม่อยากมีเด็กเองเหรอ?” คำถามนี้จากไม้เมืองเล่นเอาน้ำฟ้าหุบยิ้มลงทันทีด้วยความตกใจที่อยู่ ๆ ไม้เมืองก็พูดแบบนี้
“พะ...พี...พี่...ไม้ก็พูดอะไรก็ไม่รู้ น้ำฟ้ายังเด็กอยู่นะคะจะให้น้ำฟ้าคิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงอ่ะ” น้ำฟ้าพูดติดอ่างด้วยความเขินอาย ซึ่งกิริยาท่าทางของน้ำฟ้ามันทำให้ไม้เมืองรู้สึกพอใจเอามาก ๆ ที่หญิงสาวเขินอายเขา คงอีกไม่นานเขาก็จะบอกน้ำฟ้าว่าเขารักเธอ และเรื่องนี้เพื่อนของเขาก็รู้มาโดยตลอดและสนับสนุนเขามาตลอด มีแต่เขาเองที่ยังไม่กล้าเปิดเผยตัวเองสักทีว่าชอบน้ำฟ้า ใจหนึ่งที่ไม้เมืองยังไม่กล้า เพราะกลัวคำตอบที่จะได้รับจากหญิงสาว เขาจึงเก็บงำความรู้สึกมาจนถึงทุกวันนี้
“พี่ก็แค่ถามน้ำฟ้าดูเฉย ๆ พี่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าให้เราคิด” พร้อมกับยื่นมือไปบีบจมูกสาวเจ้าด้วยความเอ็นดู
“พี่ไม้น้ำฟ้าเจ็บนะคะ มาบีบจมูกน้ำฟ้าทำไม?” น้ำฟ้าปัดมือของไม้เมืองออกด้วยความไม่พอใจ ก็ไม้เมืองถือดีอย่างไรมาบีบจมูกเธอแบบนี้
“ก็มันน่ารักดีพี่ก็เลยบีบดูจ้ะ” น้ำฟ้าถามอย่างแต่ไม้เมืองตอบอย่าง เมื่อตอบเสร็จไม้เมืองก็รีบเดินหนีทันที
น้ำฟ้าไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดีเลยได้แต่ยืนม้วนอายอยู่คนเดียวโดยไม่รู้เลยว่าคนที่ชมนั้นได้เดินออกไปนานแล้ว และกว่าจะรู้ว่าไม้เมืองไปก็ตอนที่ป้านวลแม่บ้านเก่าแก่ที่ไปจัดของให้อลินชาเมื่อเช้านี้เข้ามาทัก
“คุณหนูน้ำฟ้ามายืนยิ้มอะไรอยู่ตรงนี้คะ?” ป้านวลเห็นคุณหนูของบ้านยืนยิ้มคนเดียวได้สักพักแล้วตั้งแต่ไม้เมืองเดินจากไปแต่คุณหนูของเธอก็ยืนยิ้มไม่หุบสักที เธอจึงเดินเข้ามาถามดูว่ามีเรื่องอะไรถึงได้ยิ้มหน้าบานแบบนี้
เมื่อหัวใจที่หลุดลอยไปได้กลับมาอยู่กับตัวเองแล้วน้ำฟ้าจึงหันมาตอบป้านวล “ไม่มีอะไรหรอกค่ะป้านวลน้ำฟ้าแค่อารมณ์ดีเลยยิ้มเฉย ๆ ค่ะ”
“ป้าก็นึกว่าคุณหนูของป้ากำลังมีความรักซะอีกนะเนี่ย!” ป้านวลวางระเบิดลูกใหญ่ทิ้งไว้ให้น้ำฟ้าคิดแล้วก็เดินจากไปอีกคน
เมื่อป้านวลเดินจากไปแล้ว น้ำฟ้าก็รีบเดินกลับไปบนห้องตัวเองทันทีทั้งที่ตอนแรกว่าจะเดินไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นแต่ก็มาเห็นพี่ชายพาผู้หญิงเดินผ่านหน้าไปก่อน พอจะเดินไปอีกเธอก็เห็นไม้เมือง เธอจึงร้องถามไม้เมืองและยังมาป้านวลอีกคน น้ำฟ้าเจอและคำพูดทิ้งท้ายของป้านวลมันก็ทำให้หญิงสาวขบคิดตามว่าทำไมเธอถึงได้เขินตลอดเวลาที่คุยกับไม้เมืองทั้ง ๆ ที่เห็นไม้เมืองมาตั้งแต่เด็กแล้วและยังมาคำพูดเชิงขายขนมจีบของไม้เมืองเมื่อกี้นี้อีก มันแปลว่าอะไร ก็ตอนที่อยู่มหาวิทยาลัยก็มีผู้ชายแวะเข้ามาขายขนมจีบเธอเยอะแยะไป แต่หญิงสาวก็ไม่สนใจเพราะยังเรียนไม่จบ แต่มาวันนี้ทำไมพี่ไม้เมืองที่แสนดี เพื่อนสนิทของพี่ชายเธอทำไมถึงพูดเหมือนกับจีบเธออย่างไรก็ไม่รู้ ที่น้ำฟ้ากลับมาอยู่บ้านในครั้งนี้นั้นก็เพราะว่าเธออยากกลับมาช่วยงานพี่ชายอยู่ที่ไร่ในช่วงเวลาปิดเรียน แต่ที่ไหนได้มาอยู่เป็นอาทิตย์แล้วก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนั่ง ๆ กิน ๆ นอน ๆ ไปวัน ๆ พอจะไปทำ พี่ชายก็มีแต่บอกว่ามันหนักไม่เหมาะกับน้องหรอก แล้วแบบนี้เมื่อไรเธอจะโตเหมือนกับเพื่อน ๆ สักที
- ผู้เขียน
