ตอนที่ 1.4
1064 คำ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาอลินชาก็ได้ไปลาพ่อและแม่เลี้ยงที่ห้องของทั้งสองก่อนที่หญิงสาวจะเดินทางไปทำงานที่บ้านไร่ใจอสูรของพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ ถึงตอนแรกจะโดนพ่อคัดค้านหัวชนฝาก็ตามแต่แล้วพ่อของเธอก็ยอมใจอ่อนให้ไปทำงานที่บ้านไร่ใจอสูรของพ่อเลี้ยงพิพัฒน์จนได้
“คุณพ่อคะ อลินมาลาคุณพ่อค่ะ” อลินชาเอ่ยคำลาพร้อมกับก้มลงกราบแทบเท้าของบิดาบังเกิดเกล้าของตัวเองด้วยความอาลัย ก็ตั้งแต่เกิดมาเป็นครั้งแรกที่เธอออกจากบ้านเพื่อไปทำงานไม่ได้ไปเรียนเหมือนอย่างที่ผ่านมา
“อลิน พ่อว่าลูกน่าจะคิดให้ดีก่อนนะลูกอีกอย่างลูกก็ยังเรียนอยู่” อรัณก็ไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะพูดให้ลูกสาวเปลี่ยนใจไม่ไปทำงานที่ไร่กับพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ทั้ง ๆ ที่เขาพยายามมาตลอดก่อนที่จะมาถึงวันนี้แต่ลูกสาวของเขาก็หัวดื้อไม่ยอมเปลี่ยนความคิดสักทีจนเขาจนปัญญาแล้วตอนนี้
“โธ่!…พ่อคะอลินดูแลตัวเองได้ค่ะคุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เอางี้ค่ะ คุณพ่อก็คิดซะว่าอลินไปเรียนเหมือนอย่างที่ผ่านมาก็สิ้นเรื่องค่ะ นะคะ อย่าห่วงอลินเลย อลินโตแล้วค่ะ อีกอย่าง ถึงอลินจะไปทำงานที่ไร่ของพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ อลินก็ยังจะไปเรียนต่อให้จบเหมือนเดิมค่ะ และจะกลับมาเยี่ยมคุณพ่อบ่อย ๆ ด้วยนะคะ”
“จะล่ำลากันอีกนานไหม หา!” คุณนายสายหยุดที่นั่งอยู่ด้วยอดหมั่นไส้สามีกับลูกเลี้ยงที่ล่ำลากันไม่ได้เลยพูดแทรกขึ้นบ้าง ก็ตั้งแต่ที่อลินชาเข้ามาเธอก็เป็นเหมือนส่วนเกินไปเลย
“เอ๊ะ! คุณสายหยุด คุณจะไปไหนก็ไปเลยไป ผมจะคุยกับลูกผมสองคน” อรัณตวาดกลับทันทีด้วยความโกรธ มันเป็นความผิดพลาดของเขาเองที่เลือกแต่งงานกับเธอจึงทำให้ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเขาต้องไปลำบากทำงานใช้หนี้แทนภรรยาที่ติดการพนันของเขา และเขาก็รู้ว่าที่ลูกสาวเขาไปครั้งนี้ไม่ได้ไปเพื่อภรรยาของเขาแต่ไปเพื่อเขา แต่ถึงอย่างไรก็เถอะ เขายอมเสียบ้านที่เขารักไปดีกว่าให้ลูกไปทำงานกับเสือผู้หญิงอย่างพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ ใจอสูร แต่เขาก็ไม่อาจขัดขวางความต้องการของลูกได้เขาจึงยอมปล่อยให้ลูกสาวสุดที่รักไปทำงานที่นั่นด้วยความกังวล
คุณนายสายหยุดรีบออกจากห้องไปทันทีเมื่อโดนสามีตวาดกลับมาแบบไม่ไว้หน้าต่อหน้าอลินชา ซึ่งมันก็มักเป็นแบบนี้เสมอ ยิ่งสามีเธอให้ความสำคัญกับอลินชามากเท่าไร ไฟริษยาในทรวงเธอก็ลุกขึ้นแรงเท่านั้น
เมื่อคุณนายสายหยุดออกไปจากห้องแล้วสองพ่อลูกก็หันมาล่ำลากันต่อด้วยความอาลัยในตัวกันและกัน ก็ตั้งแต่เกิดมาลูกสาวของเขาไม่เคยไปทำงานลำบากที่ไหน แล้วมาตอนนี้ล่ะ จะต้องได้ไปทำงานนอกบ้านและอยู่ประจำ เขาล่ะไม่อยากให้ไปเลย
“อลินพ่อว่าลูกควรคิดให้ดี ๆ ก่อนนะที่จะไป” อรัณไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะเปลี่ยนใจลูกสาว เขาจะพูดจนกว่าจะถึงระยะสุดท้ายเลยก็ว่าได้
“โธ่...คุณพ่อคะ อลินบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร อลินคิดดีแล้ว” อลินชาก็ไม่ยอมล้มเลิกความคิดเช่นกัน เมื่อตั้งใจไว้แล้วว่าจะไปก็คือต้องไปให้ได้
“ถึงพ่อจะพูดอย่างไร อลินก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจใช่ไหม?”
“ค่ะคุณพ่อ อลินตั้งใจแล้ว”
“ถ้างั้นพ่อขอให้เราทำงานอย่างมีความสุขนะ และว่าง ๆ พ่อจะไปเยี่ยม หรือไม่ถ้าลูกว่างก็มาเยี่ยมพ่อที่บ้านด้วยนะลูก” เขายอมแพ้ให้กับความตั้งใจของลูกสาวของเขาจริง ๆ แล้วครั้งนี้ ปกติลูกสาวเขาจะเป็นคนว่านอนสอนง่าย แต่พอจะดื้อ ๆ แบบเอาไม่อยู่เลย
“ค่ะคุณพ่อ อลินจะหาเวลาว่างมาเยี่ยมนะคะ”
เมื่อพูดล่ำลากันเสร็จสองพ่อลูกก็สวมกอดกันเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ลูกสาวจะไปทำงานที่บ้านไร่ใจอสูรของพ่อเลี้ยงพิพัฒน์ พอกอดกันพอใจแล้ว อรัณก็เดินมาส่งลูกสาวขึ้นรถที่หน้าบ้านที่มีคนของพ่อเลี้ยงมารอรับอยู่แล้ว
คุณนายสายหยุดที่มายืนรอส่งลูกเลี้ยง เมื่อเห็นสองพ่อลูกเดินมาก็เปิดประเด็นทันทีด้วยความอิจฉาริษยาในตัวลูกเลี้ยงที่มีแต่คนคอยเอาอกเอาใจจนไม่มีใครสนใจเธอ
“ล่ำลากันอยู่ได้ ทำยังกับว่าจะไม่ได้เจอกันอีก” คุณนายสายหยุดพูดแขวะทันทีเมื่อเห็นสองพ่อลูกเดินมา
“เอ๊ะ! คุณสายหยุดนี่ อยู่เฉย ๆ ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ” อรัณโต้กลับโดยไม่ไว้หน้าภรรยาของตัวเองเช่นกัน ว่าเขาได้ แต่อย่ามาว่าลูกสาวเขาเชียวไม่อย่างนั้นเจอดีแน่
“กรี๊ด!!!!!!! คุณอรัณคุณกล้าว่าฉันต่อหน้าคนอื่นเหรอ” คุณนายสายหยุดร้องกรี๊ดทันทีเมื่อโดนสามีว่าให้ต่อหน้าคนอื่นจนอับอายสาวใช้ และก่อนที่จะวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยความอับอาย คุณนายสายหยุดก็ไม่ลืมหันมาพูดทิ้งท้ายให้อลินชา
“นังอลิน แกอย่าหวังเลยว่าแกจะได้กลับมา หึหึ”
“อย่าไปสนใจคำพูดคุณสายหยุดเลยลูก” อรัณหันมาปลอบลูกสาวที่มองตามหลังภรรยาเขาไป
“ค่ะคุณพ่อ อลินไม่สนใจและไม่เก็บไปคิดมากหรอกค่ะ” หญิงสาวไม่เก็บไปคิดมากอยู่แล้วเรื่องแค่นี้เอง แต่ที่มองตามแม่เลี้ยงไปนั้นก็เพราะเธออยากจะได้อ้อมกอดอุ่น ๆ ก่อนจากลากันบ้าง
“ถ้างั้นไปขึ้นรถเถอะลูก คนของพ่อเลี้ยงคงรอนานแล้ว”
“ค่ะคุณพ่อ” พร้อมกับสวมกอดพ่ออีกครั้งก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถ
อรัณยืนมองลูกสาวขึ้นรถและนั่งออกไปจนสุดลูกหูลูกตาค่อยเดินกลับเข้าไปในบ้าน เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการไปของลูกสาวของเขาในครั้งนี้ทำไมมันทำให้เขารู้สึกใจหาย หรืออาจจะเป็นเพราะเขาไม่อยากให้ลูกไปตั้งแต่แรกก็เป็นได้
- ผู้เขียน
