ตกบันไดหัวใจพลอยรัก

เมื่อเพื่อนส่งสัญญาณว่าชอบเธอ

"ไหวไหมพลอย" เวคินทร์หันไปถามพลอยรักขณะที่ขับรถ

"คะ" พลอยรักถามเหมือนไม่เข้าใจคำถาม

"ผมหมายถึงพอจะรับมือนายแม่ไหวไหม"

"ค่ะ ไหวค่ะ พลอยก็ว่าท่านใจดีอยู่นะคะ" พลอยรักตอบ

"คุณอย่าเพิ่งประมาท นายแม่ผมท่านจับผิดเก่งและมีชั้นเชิงมาก" เวคินทร์เตือนสติพลอยรักเพื่อไม่ให้พลาดเพราะถ้าพลาดเมื่อไรนั่นหมายถึงว่าเขาจะต้องถูกจับคลุมถุงชนทันที

"เดี๋ยวเราเข้าไปเรียนรู้งานด้วยกันแล้วคุณก็ทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยของผมนะ ผมอยากให้คุณมาทำงานที่ออฟฟิศกับผมทุกวัน" เวคินทร์ย้ำ

"หมายถึงพลอยต้องทำงานให้คินด้วยจริงๆใช่ไหมคะ"

"พลอยไม่ต้องห่วงนะ ผมจะบรรจุให้พลอยมีตำแหน่งเป็นพนักงานในบริษัทและก็มีเงินเดือนให้ต่างหากนอกเหนือจากค่าจ้างงานที่เราตกลงกัน จะได้ไม่รู้สึกว่าผมใช้งานคุณฟรี" เวคินทร์พูดดักคอพลอยรักเอาไว้ก่อน

"จริงหรือคะ" พลอยรักดีใจ

"แล้วหลังจากจบงานที่ผมจ้าง หากพลอยยังอยากทำงานต่อเรามาคุยกันได้เลย ไหนๆก็ว่างงานอยู่ไม่ใช่หรือ" เวคินทร์เสนอแบบแฟร์ๆและต้องการช่วยเหลือเธอ

"ขอบคุณมากเลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ" พลอยรักรู้สึกเหมือนถูกหวยได้โชคสองชั้น

...................................................................................................................

ที่บริษัท เวนิส จำกัด (มหาชน)

บริษัทกลุ่มส่งออกสินค้าไทย ไปต่างประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศไทยและมีสาขาย่อยอยู่ที่ภาคเหนือเป็นแหล่งดีลผลิตภัณฑ์กับชุมชนโดยตรงแบบไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง

"คุณนรดีมาพบผมที่ห้องด้วยครับ" เวคินทร์กดสปีคเกอร์โฟนเรียกหัวหน้าฝ่ายบุคคลให้เข้ามาพบที่ห้องส่วนตัวผู้บริหาร

"ก็อกๆๆ" ทันทีที่กดปุ่มวางสาย นรดี หัวหน้าฝ่ายบุคคลก็เคาะประตูแสดงการขออนุญาตเจ้าของห้องก่อนเข้ามา

"สวัสดีค่ะ คุณเวคินทร์ เห็นท่านประธาน แจ้งว่าคุณเวคินทร์จะมาดูแลงานแทนท่านช่วงที่ไปอยู่ดูงานที่เชียงใหม่" นรดีกล่าวทักทาย

"ครับ อาจจะฉุกลหุกไปหน่อยต้องขอโทษด้วยเพราะว่าผมกลับมาจากต่างประเทศก็อยากจะมาเริ่มงานเลย จึงไม่ทันได้บอกกล่าวอะไรล่วงหน้ามากนัก" เวคินทร์บอกเหตุผลที่มาแบบไม่มีพิธีรีตองเท่าไร

"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าคุณเวคินทร์มีอะไรก็เรียกนรดีได้ตลอดนะคะ"

"ครับมีแน่นอน นี่คือคุณพลอยรักภรรยาผม ผมจะให้เขาเข้ามาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยและเลขาส่วนตัวของผม ผมรบกวนคุณนรดีช่วยบรรจุเข้าในตำแหน่ง และการจ่ายเงินเดือนตามระบบของบริษัทด้วยนะครับ" เวคินทร์แนะนำพลอยรักให้นรดีรู้จักและดำเนินการในเรื่องที่สั่ง

"ภรรยา" นรดีทวนคำ

"มีอะไรหรือเปล่าครับ" เวคินทร์ถามเมื่อเห็นนรดีสงสัย

"ปะเปล่าค่ะ ท่านประธานไม่ได้แจ้งไว้เลยแปลกใจนิดหน่อยค่ะ" นรดีงงที่จู่ๆเวคินทร์เข้าบริษัทมากะทันหันเพราะคิดว่าที่ท่านประธานซึ่งเป็นพ่อของของเวคินทร์ได้แจ้งไว้แค่ว่าเวคินทร์จะมาทำแทนนั้นน่าจะเข้ามาประมาณเดือนหน้า มิหนำซ้ำไม่เคยได้ยินข่าวมาก่อนว่าเวคินทร์ลูกชายคนเดียวของท่านประธานจะมีภรรยาแล้วเพราะไม่มีการแจกการ์ดหรือจัดงาน ด้วยวิสัยของคนระดับนี้การจัดงานสำคัญเช่นงานแต่งงานต้องมีจองโรงแรมหรูๆและเป็นข่าวตามหน้าสังคมแน่นอน

"ฝากตัวด้วยนะคะคุณนรดี" พลอยรักพูดขึ้นมาเพื่อแสดงความเป็นมิตร

"ด้วยความยินดีค่ะคุณพลอยรัก" นรดีรับคำรับตัวด้วยความรวดเร็ว

"แล้วคุณเวคินทร์จะจัดประชุมพนักงานเพื่อแนะนำคุณพลอยรักหรือเปล่าคะ" นรดีถามด้วยเพราะตามธรรมเนียมควรจะต้องแนะนำให้ทุกคนในบริษัทได้รู้จักกับพลอยรัก

"เอาไว้ก่อนครับ แล้วผมจะบอกอีกที" เวคินทร์คิดว่าขอลุยกับเรื่องงานด้านอื่นๆก่อน

"ได้ค่ะ อ่อเมื่อสักครู่คุณภิลพโทรมาให้นรดีช่วยสั่งอาหารว่างให้ไม่เกินครึ่งชั่วโมงคุณภิลพน่าจะกำลังมาถึงนะคะ" นรดีแจ้งให้ทราบก่อนที่จะหมุนตัวหันออกประตูไป

ภิลพเองเนื่องจากเป็นเพื่อนรักของเวคินทร์เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มหาวิทยาลัยไปจนถึงบินไปเรียนด้วยกันที่เมืองนอก เวคินทร์จึงดึงตัวให้มาทำงานด้วยกัน เวคินทร์ได้ทาบทามบอกกล่าวกับพ่อและแม่ของเขามาตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ด้วยกันซึ่งทั้งพ่อและแม่ต่างก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะก็เอ็นดูภิลพเหมือนลูกคนหนึ่งอีกทั้งยังเคยมาฝึกงานที่บริษัทก่อนที่จะไปเรียนที่ต่างประเทศด้วยกันอีกด้วย

"สวัสดีครับคุณพลอยหวัดดีไอ้คิน" ภิลพเปิดประตูโดยไม่ต้องเคาะประตู ทันทีที่เจอพลอยรักก็กล่าวทักทายก่อนเพื่อนตัวเองเสียอีก

"ไงไอ้ลพ เห็นหัวฉันทีหลังเลยนะ" เวคินทร์เอ่ยปากแซวเพื่อน

"ธรรมดาเพื่อน คนสวยย่อมเป็นที่สะดุดตากว่า" ภิลพรับมุก

"คุณลพที่ตลกจังเลยนะคะ อารมณ์ดีมาแต่เช้าเชียว" พลอยรักแซวบ้าง

"เป็นไงบ้างวะ ไอ้คิน วันแรกของคุณพลอยกับนายแม่" ภิลพถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วงผสมอยากรู้

"ยังไม่มีอะไรมากแต่ก็ถูกนายแม่พยายามจับผิดอยู่เหมือนกัน แล้วก็ดูเหมือนว่านายแม่ยังไม่ยอมลดละในความพยายามที่จะให้ฉันไปเจอกับลูกของป้านุชนาถให้ได้" เวคินทร์สาธยาย

"แปลว่านายแม่ยังไม่เชื่อที่อยู่ดีๆแกก็มีเมีย" ภิลพวิเคราะห์

"ใช่" เวคินทร์ตอบรับแบบสั้นๆแต่น้ำเสียงหนักแน่นสนับสนุนความคิดของเพื่อน

"อาจจะต้องเพิ่มระดับของความเป็นคู่รักเพื่อความแนบเนียน" ภิลพเริ่มวางแผนช่วยเพื่อนขั้นต่อไป

"เพิ่มระดับ ยังไงคะ" พลอยรักเริ่มพูดบ้าง

"ก็อาจจะต้องใกล้ชิดถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้นเพื่อกลบความสงสัยของนายแม่

"คุณลพไม่หึงหรอคะ" พลอยรักสงสัย

"หึง ใครครับ" ภิลพฉงนในคำถาม

"ก็...." พลอยรักไม่พูดแต่มองสลับไปมาระหว่างภิลพกับเวคินทร์

"เอ่ออออ ไม่เป็นไรครับเพื่อความอยู่รอดของไอ้คิน" ภิลพตอบแบบอึกอักผสมยิ้มเฝื่อนๆในความเข้าใจผิดของพลอยรักแต่ต้องเลยตามเลย

"งั้นพลอยก็โล่งใจหน่อยค่ะ พลอยกลัวคุณลพจะเกลียดขี้หน้าพลอยน่ะค่ะ เพราะปกติแล้วคู่รักแบบคุณลพคุณคินน่าจะหึงหวงกันมากกว่าคู่รักหญิงชายทั่วไปเพราะออกจะหน้าตาดีทั้งคู่ หวงมากก็เป็นธรรมดาค่ะ

"คุณพลอยชมว่าผมหล่อหรือครับ แหมผมนี่เขินเลย" ภิลพเย้า

"น่ารักทั้งคู่ค่ะ" พลอยรักยิ้มแบบไม่เสแสร้ง

"แฮ่ม" เวคินทร์ขัดจังหวะเมื่อทั้งสองคนผลัดกันหยอดไปมา

"พลอยขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะคะ" พลอยรักขอตัวทำให้ทั้งสองหนุ่มมีจังหวะได้คุยกันลับหลังเธอ

"คุณพลอยนี่น่ารักดีนะ" ภิลพมองตามพลอยรักจนลับตาแล้วหันมาพูดกับเวคินทร์เพื่อนรัก

"น้อยๆหน่อย อย่าทำเสียเรื่องนะไอ้ลพ" เวคินทร์ปรามเพราะกลัวเพื่อนแสดงออกหน้าจนคนอื่นสงสัย

"เอาเป็นว่าหมดสัญญาจ้างของแกเมื่อไรฉันต่อคิวทันที" ภิลพส่งสัญญาณให้เพื่อนรู้ว่าขอจองเพราะเริ่มสนใจในตัวพลอยรักเข้าให้แล้ว

"ก็ต้องแล้วแต่เขา ส่วนฉันงานจบฉันกับเขาก็จบ ไม่มีอะไรผูกพันธ์กันต่อ" เวคินทร์ตอบน้ำเสียงเรียบ

"แกพูดแล้วนะเว้ย" ภิลพย้ำ

"อืม" น้ำเสียงสั้นๆตอบออกมาแค่นั้น

เพราะว่า ณ เวลานี้ เขายังไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้กับเธอ

...........................................................................................