ไม่รู้ความรู้สึกนี้เริ่มขึ้นเมื่อไร
1655 คำ
ที่ออฟฟิศ
"มอนิ่งครับพลอย" ภิลพเปิดประตูโดยไม่เคาะเหมือนเดิม
"สวัสดีค่ะลพ" พลอยรักทุกทายเหมือนคนสนิทสนมกันมานาน
"ไงไอ้ลพ" เวคินทร์เหลือบตามองเพื่อนรักและปรายหางตาไปมองพลอยรักเหมือนหมั่นไส้ จะว่าไปแล้วถึงแม้จะเป็นการแสดงละครที่ว่าเขาและเธอเป็นสามีภรรยากันก็ตามเธอไม่ควรแสดงท่าทีที่สนิทกับชายอื่นมากกว่าสามี(หลอกๆ)ของตัวเอง
"คุณลพคะ คือที่พลอยเคยบอกไปน่ะค่ะที่พลอยกับคินจะต้องไปฮันนีมูน...หลอกๆกัน" พลอยรักหยุดเว้นระยะคำพูดพร้อมหันไปมองเวคินทร์เล็กน้อยเหมือนเกรงๆ
"ไม่ต้องเป็นห่วงครับผมจัดการเรื่องที่พักให้เอง ไปทะเลนอนรับคลื่น เราก็ไปแบบชิลๆถือซะว่าไปเที่ยวกันจริงๆนั่นแหล่ะ หลบสายตานายแม่สักพัก" ภิลพยิ้ม
"แหม ลพเนี่ยเก่งไปทุกเรื่องเลยนะคะ จัดการได้ทุกอย่างง่ายไปหมด" พลอยรักยอ
"กะว่าจะไปกี่วันว่ะเพื่อน"
"ก็สัก3วัน2คืน ฝากแกช่วยพลอยจัดการหน่อยแล้วกันฉันไม่สันทัดเรื่องเที่ยวว่ะ" เวคินทร์ตอบง่ายๆปากก็พูดไปทำเหมือนไม่ค่อยสนใจอะไรแต่หางตาก็มองเพื่อนรักกับเมียหลอกๆคุยกันสนุกสนานข้ามหน้าตนเอง
หลังจากที่คุยกันเรื่องแผนที่จะไปฮันนีมูนกันต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปทำงานตามหน้าที่ของตนเองจนกระทั่งถึงเวลากลับบ้านซึ่งเมื่อมาถึงบ้านก็แทบจะไม่ต่างอะไรจากทุกวัน วันศรีเองก็แอบสังเกตุอยู่แบบไม่วางตาจะมีแกล้งปล่อยบ้างเพื่อเก็บข้อมูลทีเผลอนางพยายามไม่แสดงท่าทีให้ไก่ตื่นจนเกินไป ส่วนเวคินทร์และพลอยรักเองก็ยังระวังตัวเองอยู่เสมอ ซึ่งพลอยรักเองก็มักจะเพิ่มความใกล้ชิดที่มีกับเวคินทร์มากขึ้นเหตุผลเดียวที่เธอพยายามคือกลัวชวดค่าจ้างนั่นเองเพราะถ้าวันศรีจับได้เวคินทร์ต้องถูกจับคู่นั่นก็หมายความว่าเธอจะไม่ได้เงินแล้วอีกต่อไปจึงต้องเล่นต่อไปให้สุดให้ครบตามสัญญาที่ตกลงกับเวคินทร์เอาไว้
ในห้องนอนขณะที่เวคินทร์และพลอยรักอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
"ยิ้มอะไรพลอย" เวคินทร์ถามเมื่อเห็นพลอยรักนั่งอมยิ้มคนเดียว
"ลพส่งไลน์มาน่ะค่ะ เรื่องที่จะไปเที่ยว ลพเขาเป็นคนตลกดีนะคะ" พลอยรักหันไปตอบเวคินทร์
"ดูคุณสองคนสนิทกันดีนะ" เวคินทร์พูดน้ำเสียงเรียบ
"ลพเขาเฟรนลี่เข้ากับคนง่ายมันก็เลยทำให้พลอยไม่ค่อยเกร็งน่ะค่ะ คุยด้วยแล้วสบายใจดี"
"แต่..พลอยทำให้คินไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าคะ พลอยไม่ได้คิดอะไรกับลพเลยนะคะ" พลอยรักรีบอธิบายเพราะคิดว่าเธอใกล้ชิดภิลพเกินไปจนเวคินทร์อาจจะหึงภิลพก็ได้
"แล้วอีกอย่าง ลพไม่น่าจะชอบผู้หญิง ของแบบนี้ไม่น่าจะเปลี่ยนใจกันง่ายๆหรอกค่ะ คินสบายใจได้" พลอยรักอธิบายรัวๆไม่ให้เวคินทร์ได้มีจังหวะพูดอะไร
"พลอยคิดกับลพแค่เพื่อนแล้วคินเองพลอยก็มีความรู้สึกดีๆแบบเพื่อนให้เหมือนกันนะคะ ถ้าคินไม่รังเกียจคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างพลอย" พลอยรักพูดพร้อมกับคว้ามือของเวคินทร์มาจับราวกับว่าปลอบโยนเพื่อนสาวไม่ให้คิดมาก
"จบสัญญาจ้างงานแล้ว พลอยก็จะไปตามทางของพลอย ไม่ต้องห่วงนะคะคิน" พลอยรักย้ำอีก
เวคินทร์ไม่ตอบอะไรเพราะพลอยรักพูดเองเออเองไม่หยุดแต่เขารู้สึกแปลกๆเมื่อถูกเธอจับมือพร้อมจ้องตากัน
ทั้งที่ใช้เวลาด้วยกันไม่นานแต่ทำไมเขาใจหายตอนที่เธอพูดว่าจบการจ้างงานเมื่อไรเธอก็จะไป
"คิน คินคะ" พลอยรักเรียกเวคินทร์เมื่อเห็นเวคินทร์จ้องตาเธอนิ่งไม่พูดอะไร
"ครับ" เวคินทร์ตื่นจากภวังค์
"แหมคินจ้องตาพลอยซะพลอยเขินเลยนะคะ นี่ถ้าไม่ติดว่าคุณเป็นแฟนกับลพ พลอยหลงแย่เลย" พลอยรักกระเซ้าเขาเล่น
"ผมไปนอนนะ" เวคินทร์เหมือนได้สติรู้ตัวก็รีบหันออกไปที่ห้องทำงาน
"กู๊ดไนท์ค่า" พลอยรักตะโกนตามหลังเวคินทร์เหมือนจะแหย่เขาเล่น
เวคินทร์ไม่หันมามองแต่แอบอมยิ้มเล็กๆที่มุมปาก ไม่เคยเจอใครแบบเธอมาก่อนที่ทำให้เขารู้สึกลืมความเครียดไปได้ชั่วขณะหนึ่งไม่รู้ความรู้สึกแบบนี้มันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน
ก่อนจะหลับตาลงเขาประมวลภาพตั้งแต่วันที่แรกเจอกับพลอยรัก และแต่ละวันที่เธอแสดงความสดใสหรือ แม้กระทั่งทุกครั้งที่เผลอจ้องตากัน เมื่อคิดถึงภาพแต่ละเหตุการณ์เขาก็อมยิ้มคนเดียว
“เธอเป็นใครนะพลอยรัก จริงสิฉันยังไม่เคยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเธอมาก่อนเลย” เวคินทร์เปลี่ยนจากอมยิ้มมาเป็นครุ่นคิด เขาคิดแค่เรื่องการแสดงบทภรรยาเพื่อหลอกแม่ของเขาเพียงอย่างเดียวแต่ลืมคิดไปเลยถึงประวัติความเป็นมาของพลอยรัก เขาเริ่มอยากใคร่รู้ในตัวเธอ
“ไม่เห็นจะสำคัญนี่นะ งานจบก็จาก เราจะเอามาคิดทำไมวะเนี่ย” เวคินทร์พูดบ่นกับตัวเองคิดเองเออเองอยู่แบบนั้น หลังจากบ่นกับตัวเองได้สักครู่ก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาแล้วล้มตัวลงนอนบนโซฟาห้องทำงาน
..............................................................................
เช้ารุ่งขึ้นหลังจากที่เวคินทร์และพลอยรักออกไปทำงานแล้วนั้น ป้าผินแม่บ้านได้ขึ้นมาทำความสะอาดห้องนอนจากห้องนอนไปสู่ห้องทำงานเธอรู้สึกสะดุดตากับบางอย่าง
"ทำไม ผ้าห่มกับหมอนมาอยู่ที่ห้องทำงาน" เธอรู้สึกผิดสังเกตุ อันที่จริงเธอไม่เคยใส่ใจจะสังเกตุเพราะบางครั้งก็ให้แม่บ้านคนอื่นมาช่วยปัดกวาดเช็ดถูและเก็บห้องแทน
"คุณคินนอนที่ห้องทำงานหรอกหรือ" ป้าผินพูดคนเดียวเหมือนกำลังวิเคราะห์ตั้งข้อสังเกตุ
"นังนิ่ม ตอนแกไปทำความสะอาดห้องคุณคินแกเห็นหมอนกับผ้าห่มอยู่ในห้องทำงานไหม" ป้าผินหันไปถามแม่บ้านที่เป็นผู้ช่วย
"ก็เห็นนะจ๊ะป้า มีทุกวัน" แม่บ้านนิ่มตอบ
"แปลก" ป้าผินพูด
"แปลกยังไงป้า” นิ่มถามแบบพาซื่อ
“ข้าว่าแปลกก็แปลกสิ ชุดเครื่องนอนทำไมมาอยู่ห้องทำงาน” ป้าผินย้ำ
“คุณคินอาจจะทำงานดึกเลยนอนตรงนี้ก็ได้นะป้า” ที่นิ่มพูดก็มีเหตุผลแต่ยังฟังไม่ขึ้นอยู่ดี ป้าผินได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจและนำความไปบอกแก่วันศรี
…………………………………………
“จริงหรือผิน!” วันศรีหูผึ่งเมื่อได้ยินป้าผินคนสนิทมารายงาน
“จริงค่ะ ผินถามนังนิ่มก็บอกว่าเห็นผ้าห่มชุดเครื่องนอนหมอนอยู่ในห้องทำงานคุณคินมาหลายวันแล้ว”
“ฉันว่าแล้วว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากล แต่แค่นี้มันยังเป็นหลักฐาน อะไรไม่ได้ ฝากผินสังเกตุต่อไปก่อนนะมีอะไรรีบมารายงานฉัน อ่อ อีกอย่าง ฝากดูด้วยว่าเวลาที่สองคนนั้นอยู่กันตามลำพังมีท่าทีต่อกันอย่างไรบ้าง” วันศรีกำชับ
“ได้ค่ะ เอ่อ คุณท่านกำลังคิดว่าคุณพลอยรักกับคุณคินมีอะไรปิดบังอยู่ใช่ไหมคะ” ป้าผินสงสัยสิ่งที่เจ้านายให้คอยจับตา
“ใช่ แต่ก็ยังสรุปอะไรไม่ได้ ตั้งแต่แม่สินั่นทิ้งไปลูกชายฉันก็ไม่เหมือนเดิม ถ้าตาคินกับแม่พลอยนั่นรักกันจริงๆฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรขอแค่หลุดออกมาจากความเศร้าที่จมอยู่กับแม่สิก็พอ” วันศรีพูดพร้อมถอนหายใจหน้านิ่วคิ้วขมวดและมือก็โบกพัดคู่ใจไปมา
………………………………………………………………
เมื่อถึงวันที่ทั้งคู่ต้องไปฮันนีมูนกันตามแผน ทั้งคู่ก็เก็บกระเป๋าพร้อมลากจูงกระเป๋าเดินทางกันมาข้างล่าง
“อ้าวตาคิน นี่จะไปฮันนีมูนกันใช่ไหม” วันศรีทักแบบดักคอ
“ครับนายแม่ ผมไม่ทานอาหารเช้านะครับว่าจะไปหาอะไรทานข้างนอกเลย” เวคินทร์พูดครบพยายามเลี่ยงการอธิบาย
“จะกลับกันวันไหนล่ะ มาจากเมืองนอกเมืองนาไม่นานก็ทิ้งคนแก่ไว้อีกละ” วันศรีแกล้งพ้อ
“เอาไว้พลอยจะซื้อขนมมาฝากนะคะ” พลอยรักเสริม
“จ้ะ ฉันน่ะไม่ใช่เด็กแล้วไม่ต้องหอบมาหรอกขนมอะไร”
“งั้นผมกับพลอยไปก่อนนะครับ” เวคินทร์ตัดบท
ตอนที่เวคินทร์กำลังจะก้าวเดินพลอยรักมือไวรีบคว้าข้อมือเขาเอาไว้อย่างเร็วจนเวคินทร์หันมามองว่ามีอะไร พลอยรักไม่พูดได้แต่ขยิบตาให้แล้วกุมมือเวคินทร์เดินแบบกระหนุงกระหนิงออกไปและแอบหันมายิ้มให้นายแม่กับป้าผินแบบอ่อนๆ เวคินทร์จึงเข้าใจว่าพลอยรักกำลังแสดงละครต่อหน้าทุกคนอยู่
เมื่อทั้งคู่นั่งอยู่บนรถพลอยรักจึงหันไปพูดกับเวคินทร์
“เรื่องจับมือถือแขน พลอยโอเคนะคะ พลอยมีเพื่อนเป็นเพศทางเลือกอยู่บ้างจับเนื้อต้องตัวกันได้ไม่ถือสาค่ะ” พลอยรักพูดพร้อมยิ้มแบบไม่ได้คิดอะไรจริงๆ
เวคินทร์ไม่ได้ตอบ แค่พยักหน้านิดๆเหมือนรับทราบ แล้วทั้งคู่ก็ออกเดินทางสู่สถานที่ฮันนีมูน
………………………………………………………………
- ผู้เขียน
