จบทริปแต่หัวใจยังไม่จบ (จูบแรก)
1512 คำ
เมื่อทริปการท่องเที่ยวฮันนีมูนที่สร้างขึ้นได้จบลงทั้งสามได้เดินทางกลับกรุงเทพ โดยเวคินทร์และพลอยรักได้แยกทางกับภิลพซึ่งก่อนจะกลับภิลพได้บอกเวคินทร์ว่า
"คิน ฉันว่าแกควรเอารูปแกกับพลอยลงโซเชียลหน่อยนะ คู่รักกันมาเที่ยวด้วยกันลงรูปคู่จะได้เนียนหน่อย"
"อืม ก็ดีนะ ขอบใจสำหรับไอเดีย" เวคินทร์เห็นชอบด้วย
"มีปัญหาอะไรไหมพลอยรัก" เวคินทร์ถามความสมัครใจพลอยรัก
"ไม่มีค่ะ แต่...มันนอกเหนือจากค่าจ้างปกตินะคะ" พลอยรักพูดเอื่อยๆ
"คุณนี่มันออกลายงก โอเคๆผมให้คุณพิเศษหมื่นนึง!" เวคินทร์เหน็บ
พลอยรักยิ้มกริ่มพอใจออกมาทันที ที่มีเงินจ่ายค่าผ่าตัดของป้าศรีพรรณงวดแรกและเหลือบางส่วนที่จะจ่ายค่าบ้านกับธนาคารที่ค้างเอาไว้ด้วย เธอคงจะไม่งกไม่ได้เพราะยังมีอีกสองชีวิตรอความหวังจากเธอลำพังค่าใช้จ่ายไม่รวมค่ายาค่าหมอของป้าเธอก็เอามือก่ายหน้าผากนอนทุกวัน
หลังจากที่เวคินทร์และพลอยรักกลับมาถึงบ้านแล้ว เขาก็ขอรูปจากกล้องมือถือของพลอยรักเอามาอัพโหลดบนโซเชียลทันที
วันนี้วันศรีไม่อยู่บ้านเพราะออกไปสมาคมกับเพื่อนแต่ว่าก็มีป้าผินคอยมาสังเกตการณ์ความเป็นไปอยู่ตลอดเวลา ขณะที่เวคินทร์และพลอยรักลงมาทานอาหารเย็นที่โต๊ะ ป้าผินก็คอยยืนดูอยู่ห่างๆซึ่งพลอยรักเองก็รู้ตัวและพยายามเล่นละครให้แนบเนียน
"คินคะ ทางผัดเปรี้ยวหวานหน่อยสิคะ อร่อยมากเลย" พลอยรักพูดพร้อมยกช้อนขึ้นป้อนเขา
"อ้ำ.." ป้อนเสร็จพลอยรักก็เอาทิชชู่มาซับที่ปากให้เขา แบบเอาใจเหมือนข้าวใหม่ปลามัน
เวคินทร์ก็ทำตามแบบงงๆแต่เหมือนพลอยรักขยิบตาให้ก็เข้าใจพร้อมปรายหางตาไปมองป้าผินเล็กน้อย
"ขอบคุณครับพลอย คุณเองก็ทานเยอะๆนะ" เวคินทร์ตักอาหารบนโต๊ะใส่จานให้เธอบ้าง
เมื่อเห็นว่าเวคินทร์หันมามองป้าผินก็รีบหลบตาทำทีท่าว่ากำลังจัดแจงเหยือกน้ำ เช็ดโต๊ะไปตามประสา
พลอยรักป้อนทั้งข้าว ทั้งผลไม้ ดูแลเวคินทร์ไม่ห่าง
"ทานข้าวเสร็จแล้วเราไปเดินเล่นรับลมที่สวนกันดีกว่าค่ะ" พลอยรักแสดงต่อเนื่องไม่อยากให้ขาดตอนจนเป็นที่สงสัย
"ได้ครับ" ถึงแม้ว่าเวคินทร์จะแสดงไปตามน้ำแต่ก็ยังไม่ละทิ้งความเรียบเฉยตามบุคลิกของเขา
"แอบดูอะไรป้า" นิ่มทักป้าผิน
"เงียบๆ ฉันกำลังสังเกตุคุณคินกับเมียน่ะสิ" ป้าผินดุนิ่มและแอบพูดแบบกระซิบ
"ฉันก็ว่าปกติไม่เห็นมีอะไร ออกจะรักกันหวานแวว" นิ่มสอด
"หวานเหวินอะไรกันคุณคินแข็งอย่างกับหุ่นยนต์" ป้าผินบอกจุดสังเกตุ
"แกก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วไหมป้า มันเป็นเพอซันน้อลลิตี้แปลกตรงไหน" นิ่มดัดเสียงพูดภาษาอังกฤษแบบติดตลก
"กับคุณสิ ไม่เป็นแบบนี้ คุณคินเอาอกเอาใจคุณสิมาก" ป้าผินเถียง
"แฮ่ม แฮ่ม" เมื่อเห็นสองคนรับใช้กำลังซุบซิบแต่ฟังไม่ได้ศัพท์เวคินทร์จึงแกล้งกระแอมให้รู้สึกตัว
"เก็บโต๊ะได้เลยนะครับป้า เดี๋ยมผมกับพลอยจะไปเดินเล่นที่สวนหน้าบ้านสักหน่อย" เวคินทร์ชวนพลอยรักให้เลี่ยงออกไปจากจุดที่ป้าผินและนิ่มคอยเฝ้ามองอยู่
.......................................................................................................
สวนหน้าบ้าน เวคินทร์และพลอยรักนั่งเล่นที่ม้านั่ง
"บ้านคุณนี่อากาศดีนะคะ ลมดีมากเลย คืนนี้ดาวก็สวยด้วย เต็มท้องฟ้าเลย" พลอยรักแหงนหน้ามองดูดาวบนฟ้า
"คิดถึงจัง" พลอยรักพูดเบาๆลอยๆ
"คิดถึง..ใครหรือ" เวคินทร์ได้ยิน
พลอยรักไม่ตอบแต่ทำท่าอธิษฐาน
"นี่...เขาอธิษฐานตอนเจอดาวตก นี่ไม่มีตกมาสักดวง" เวคินทร์เหน็บเธออีก
"พลอยอธิษฐานได้ทุกที่และทุกเวลาค่ะ คนที่เรารักอยู่กับเราเสมอ" พลอยตอบด้วยความบริสุทธิ์ใจเพราะใจจริงเธอหมายถึงป้าศรีพรรณและแพรดาวน้องสาวของเธอเอง
"อ่อ ลืมไปเธอมีคนรัก" เวคินทร์ค่อนขอดเสียงเรียบ
"ทุกคนมีคนที่รักทั้งนั้นแล่ะค่ะ คินก็มีลพไง" พลอยรักยิ้ม
"เฮ้อออ" เวคินทร์ถอนหายใจเบาๆไม่รู้จะพูดจะบอกยังไงดี
"อืม ผมลืมบอกไป นอกเหนือจากเงินเดือนที่คุณไปทำงานกับผมที่บริษัท ค่าจ้างที่ตกลงกันไว้ผมจะโอนให้คุณต่างหากทุกสิ้นเดือนนะ"
"พลอยไม่ได้ทวงนะคะ" พลอยรักแปลกใจที่เขาพูดแต่ก็ดีใจที่พูดถึงเงิน
"การทำงานครั้งนี้ไม่มีสัญญาจ้างเป็นลายลักษณ์อักษรผมแค่อยากให้คุณมั่นใจ"
ระหว่างที่หนุ่มสาวทั้งสองกับลังสนทนากันอยู่นั้นป้าผินและนิ่มก็แอบดูและฟังอยู่ตรงหลังพุ่มไม้ใหญ่
"แกได้ยินเหมือนฉันไหมนังนิ่ม ทำไมคุณคินพูดเหมือนคุณพลอยมีใคร และทำไมมีเรื่อง เงินๆ ทองๆ" ป้าผินกระซิบกระซาบกับนิ่ม
"ได้ยินแต่ฉันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดีนะป้า" นิ่มตอบพร้อมเกาหัว
"แกนี่มันฉลาดน้อยจริง" ป้าผินดุ
"อีกอย่าง บางครั้งก็เรียกพลอยบางครั้งก็เรียกคุณ ดูห่างเหินชอบกล" ป้าผินไม่หยุดตั้งข้อสังเกตุ
เสียงพูดของคนรับใช้ทั้งสองคนทำให้เวคินทร์เหลียวหลังหันรีหันขวามองหาต้นเสียงจนเห็น พุ่มไม้ขยับได้ จึงนึกขึ้นได้ว่าป้าผินสายสืบผู้จงรักภักดีของนายแม่คงตามมาแอบส่องอีกแล้วและก็ไม่รู้ว่าได้ยินเขากับพลอยรักพูดอะไรไปบ้าง
"พลอยรัก อะไรติดที่หน้าคุณ" เวคินทร์หาเรื่องทักพลอยรัก
เวคินทร์พูดพร้อมเอามือจับที่สองแก้มของพลอยรักและโน้มตัวก้มหน้าลงเข้าไปหาเธอ ไม่ทันที่พลอยรักจะตั้งตัวเวคินทร์ก็จูบลงที่ริมฝีปากของเธอ พลอยรักตกใจและจะผลักตัวเขาออกไปแต่เวคินทร์กลับรั้งเอวบางเข้าหาแน่นไม่ปล่อย พลอยรักเสียงอู่อี้พร้อมทุบกำปั้นน้อยลงที่ไหล่เขา
"เฉยๆไว้พลอยรัก มีคนแอบฟังเราอยู่" เวคินทร์เลื่อนปากไปกระซิบที่หูของพลอยรักและหันกลับมาประกบริมฝีปากกับเธอต่อแบบไม่ยอมปล่อย
แรกๆก็ไม่เต็มใจแต่สักครู่พลอยรักก็เริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบของเวคินทร์และเผลอปล่อยอารมณ์ไปตามบทบาทของเขา
"ว๊ายตาเถร" ป้าผินอุทานพร้อมเอามือปิดปาก
"ยังไงล่ะป้า เห็นไหมเจ้านายจะจู๋จี๋กัน ไม่มีอะไรแปลกเปลิกเลย" นิ่มพูด
"ไปๆๆเดี๋ยวเป็นตากุ้งยิง" ป้าผินรีบออกไปจากตรงพุ่มไม้พร้อมลากนิ่มออกไปด้วย
ขณะที่เธอกำลังไปตามอารมณ์ของเวคินทร์พลันเขาก็ผละออกจากปากของเธอเมื่อดูสถาณการณ์ว่าคงไม่มีใครแอบดูแล้ว พลอยรักตะลึงไปชั่วขณะหน้าแดงอย่างควบคุมไม่ได้
"คุณคิน" พลอยรักพูดพร้อมเอามือมาจับริมฝีปากตัวเองแบบไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
"เมื่อกี้มีคนแอบมองเราอยู่ น่าจะเป้นป้าผิน มาแอบดูความเคลื่อนไหวของเราสองคนเพื่อไปรายงานนายแม่" เวคินทร์อธิบาย
"แบบนี้นี่เอง" พลอยรักรู้สึกเศร้าใจอย่างไรไม่รู้เมื่อสิ่งที่เวคินทร์ทำไปเพราะแค่แกล้งเล่นละครตบตา
"ผมขอโทษ ผม....." เวคินทร์เองก็มีความสุขกับจูบครั้งนี้แต่ก็รู้สึกผิดที่อธิบายให้พลอยรักเข้าใจไปแบบนั้น ถึงแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นเพราะต้องการเล่นละครจริงๆก็ตามแต่ความรู้สึกที่ได้จูบกับเธอนั้นมันมีความสุขแปลกๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ พลอยเข้าใจ พลอยขอตัวไปนอนก่อนดีกว่าค่ะ คินเองก็ด้วยนะคะ พรุ่งนี้เราต้องไปทำงานกันนะคะ" พลอยรักรีบดึงความรู้สึกตัวเองกลับมาและเปลี่ยนเรื่องเปลี่ยนบรรยากาศที่กดดัน
ในขณะที่พลอยรักเดินหันหลังเข้าไปในบ้านเธอยังคงครุ่นคิดและจับริมฝีปากตัวเอง
เมื่อเวคินทร์เดินตามเขามาที่ห้องนอน ก็เห็นว่าพลอยรักหลับไปแล้วจึงเดินไปทางห้องทำงานของตัวเองและดับไฟนอน แต่แท้จริงแล้วพลอยรักแกล้งหลับ คืนนั้นทั้งคืนเธอข่มตานอนหลับไม่ได้เลย ด้วยความรู้สึกดีและสับสนคละเคล้ากันไป ความรู้สึกของเธอย้อนแย้งกับความเชื่อที่ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆ
แต่ทำไมแววตาและจูบของเขาช่างอบอุ่นเหลือเกิน
...................................
- ผู้เขียน
