รสจุมพิต หวานละมุน กรุ่นกลิ่นรัก
คงจมปลัก หากมิอาจ ทอดถอนใจ
จุมพิตเจ้า หวานล้ำ ถึงทรวงใน
คงขาดใจ หากขาดเจ้า เนาแนบกาย
"แม่"
ปราบเซียนรวบกอดคนที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกอย่างออดอ้อน หลังจากที่ลูกสาวตื่นนอนปราบเซียนก็ปล่อยให้สองแม่ลูกอยู่ด้วยกันตามลำพังเพราะเจ้าสาวบอกว่าจะอาบน้ำให้ลูก ส่วนเขารีบลงมาด้านล่างหาผู้เป็นแม่ทันที เหตุเพราะมีเรื่องด่วนถึงด่วนที่สุดจะมาคุยนั้นเอง และเรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ รู้เพียงแค่เขากับแม่สองคนก็พอแล้ว
"มีอะไรปราบเซียน"
"เซียนมีเรื่องคุยด้วย"
"ว่าแล้วเชียว ร้อยวันพันปีไม่เคยอ้อ
