บทที่ 17 ปะปี๊ค้าง

3827 คำ

                                                                      ยอมอดเปรี้ยว ไว้กินหวาน โบราณว่า                                                                     เชื่อสักครา คงไม่เป็น เช่นไฉน                                                                     รอเจ้าพร้อม รอเจ้ารัก เจ้าเชื่อใจ                                                                     วันนั้นไซร้ คงได้ลิ้ม ชิมรสหวาน ซาบซ่านใจ   "เป็นอะไรคะ" เพราะปราบเซียนหายใจหอบแรงและสูดอากาศเข้าสู่ปอดหลายครั้งจนเจ้าสาวอดสงสัยไม่ไหว เนื่องจากถูกเขากอดอยู่เธอจึงรับรู้ทุกการเคลื่อนไหวของเขาได้อย่างชัดเจน หรือว่าแท้จริงแล้วปราบเซียนจะมีหอบหืดเป็นโรคประจำตัวนะ  "เปล่า" ปราบเซียนปฏิเสธเสียงเบาหวิว จะให้บอกว่าเขากำลังมีอารมณ์งั้นหรือ วันนี้มันไม่ง่ายเหมือนเมื่อวานหรอกนะ เขายังไม่พร้อมที่จะจัดการกับตัวเอง ยังอยากกอดเจ้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม