“ทีหลังคุณอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ ปล่อยหนูเล็กอยู่แบบนั้นเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูเล็กก็ฟื้นขึ้นมาเอง หนูเล็กไม่ตายง่ายๆ หรอกค่ะ”
“เธอเห็นฉันเป็นคนใจดำขนาดนั้นเลยหรือ ฉันก็แค่ทำแบบผู้ประสงค์ดีทั่วๆ ไป ไม่ได้เกินเลยไปกว่านั้นน่า” อีเกร์กล่าวลอยๆ
“เสื้อผ้าหนูเล็กอยู่ไหนคะ หนูเล็กๆ ...”
“พูดเพราะๆ หวานๆ คนสวยแล้วฉันจะหยิบไปคืนให้เธอเองจะให้ใส่ให้ด้วยเลยก็ยังได้”
“ไม่ต้อง! ไม่ต้องค่ะ แค่หยิบมันมาส่งคืนให้หนูเล็กก็ถือเป็นพระคุณที่สุดแล้วค่ะ” ทัดดาวละล่ำละลักบอกปากคอสั่น ถ้าหากชายหนุ่มทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าเหตุการณ์มันจะบานปลายไปไกลกว่าที่คาดไว้
“นึกว่าจะสน เห้อ! น่าเสียดายนะ”
“คุณอีเกร์คะ หยิบชุดฟอร์มคนใช้มาส่งให้ฉันหน่อยซิคะ”
“ฉัน! ฉันนี่ใคร? “
“หนูเล็กค่ะ หนูเล็กเอง”
“แล้วทำไมไม่พูด เหอะ! “
“คุณอีเกร์คะ หยิบชุดฟอร์มมาให้หนูเล็กหน่อยซิคะ” ทัดดาวกัดฟันกลั้นใจกล่าวเสียงหวาน ร้องขอความช่วยเหล
