เสื้อผ้าเนื้อดีเรียบๆ แบบสตรีชาวทะเลทรายทำให้สาริศารู้สึกอุ่นใจกว่า ถ้าจะให้แต่งตัวด้วยชุดนางระบำรำฟ้อนอย่างที่คิดหวาดหวั่นในใจ เธอหลับๆ ตื่นๆ จนไม่แน่ใจว่าผ่านมากี่คืนวัน อาจเพราะร่างกายอ่อนเพลียอย่างหนักจาการอยู่กับกองคาราวาน พอได้เจอที่นอนนุ่มๆ ก็หลับจนไม่อยากตื่น หรือเพราบางทีที่เธอไม่อยากตื่นเพราะไม่อยากตื่นมารับรู้เรื่องราวที่ประดังประเดเข้ามามากมายขนาดนี้ สาริศามองตัวเองในกระจกเงา บนโต๊ะเครื่องแป้งไม่ได้มีอะไรให้เลือกประทินผิวนัก มีเพียงแป้งของเด็ก แปรงสำหรับหวีผมและลิปมันสำหรับเธอแล้วเพียงเท่านี้ก็มากพอแล้ว ถึงจะเป็นนางแบบแต่เธอก็ไม่ค่อยชอบแต่งหน้าอะไรนัก
หญิงสาวเดินไปที่หน้าต่างเธอมองไปด้านนอกก็เห็นเพียงทะเลทรายสุดลูกหูลูกตา คล้ายกับว่าที่เธออยู่เป็นโอเอซิสแต่บ้านที่เธอพักอยู่ก็ดูดีเกินกว่าชาวบ้านธรรมดาจะมีกัน สมองของเธอขาวโพลนไปหมด ความรู้สึกโดดเดี่ยวจนใจเจ็บ จะมี
