“คุณดูถูกผมต่อหน้าคนอื่น” เขาตะคอกเสียงดัง “คุณไม่เห็นค่าความเมตตาที่ผมมีให้ ดีแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ส่งคุณไปอยู่ในคุกกับพวกอดยากปากแห้ง ให้พวกมันได้ลิ้มรสเนื้อหนังมังสาขาวๆ อย่างคุณก็คงดี”
“อย่ามาขู่เลย ฉันไม่กลัวคุณหรอก”
“ปากดีแบบนี้ซิ มิน่าละ ชีควาคิมถึงได้โยนทิ้งไว้กับพวกกองคาราวานแบบนั้น”
ถ้อยคำของเขาโบยตีให้เธอยิ่งเจ็บปวด เธอไม่อยากคิดถึงชีควาคิมอีกโดยเฉพาะช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันก่อนที่เธอจะรู้ว่าเขาเป็นชีคแห่งเทซาเนีย สาริศาเบี่ยงตัวหนีแต่มือใหญ่กระชากเสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่ออกอย่างง่ายดาย
“กรี๊ด! หยุดนะ! หยุดเดี๋ยวนี้” สาริศาร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าเสื้อที่ตนสวมได้กลายเป็นเศษผ้าไปแล้ว เธอพยายามปกป้องไม่ให้เขาได้เห็นเนื้อกายเธอจึงพลิกตัวลงนอนคว่ำ น้ำตาใสๆ ไหลออกมาอย่างสุดจะทนกลั้น
มือใหญ่ชะงักไปทันที ผิวขาวเนียนละเอียดปรากฏต่อหน้าชวนหลงใหล แต่เมื่อมองลงไปถึงช่วงเอวก็เห
