ตอนที่ 13
ใบหน้าคมไม่ละจากเนินดอกรักและสองดอกบัวตูมเต่งตึง ลิ้นอุ่นซอกซอนตวัดแผ่วพลิ้วราวกับปลายตัวน้อยที่ว่ายวนในท้องน้ำเสาะหาอาหาร
กายบางสั่นไหวเหมือนกับสนต้องพายุใหญ่ เสียงร้องครวญครางหวานแว่วดังก้องกังวานไปทั่วถ้ำเล็ก
“ปั้นหยา...ต้องการฉันไหม”
ฮัมดีนเคลื่อนไหวแผ่วพลิ้วราวกับผีเสื้อตัวน้อย แต่งแต้มไปตามเรือนกายกลมกลึงทุกหนแห่ง กายบางช่างคับแค้นและอบอุ่นเสียจนเขาแทบจะคลั่งตาย
“ค่ะ...ค่ะ...คุณ...ฮัมดีน...”
ปัณฑารีย์กัดบ่ากว้าง เสียวซ่านและสุขสมกับการเติมเต็มของฮัมดีน เธอโอบแขนรอบกายแกร่ง จิกเล็บบนแผ่นหลังกว้างและลากเต็มแรง ระบายความรัญจวนใจ ความสุขโอบล้อม กายบางลอยละลิ่วลงสู้ห้วงน้ำเย็นฉ่ำในฉับพลัน
เมื่อเห็นว่าส่งปัณฑารีย์ก้าวพ้นเส้นขอบฟ้าไปยังท้องทุ่งดอกไม้สวยหอมที่ชูช่อบานไสวอยู่เบื้องหน้าเรียบร้อยแล้ว ฮัมดีนก็ถาโถมกายเข้าหาร่างบางอย่างหนักหน่วงและถี่รัว จนสาวน้อยที่เพิ่งจะ
