ตอนที่ 15
ปัณฑารีย์เอนตัวอิงร่างหนาใหญ่ จับมือใหญ่ที่ไม่ยอมหยุดเคลื่อนไหวมาโอบรอบลำตัว แล้วถามชายหนุ่มเสียงนุ่มหวาน “ที่นี่ที่ไหนคะคุณฮัมดีน”
มือใหญ่ไล้บนหน้าท้องแบนราบเรียบ ใบหน้าก็จูบไซร้ลำคอระหงและแก้มนุ่ม “เป็นกระโจมของพวกคาราวานขายเครื่องเทศและยาสมุนไพร พวกเขาจะเดินทางไปทางเดียวกับเรา เลยขอร่วมทางด้วยเพื่อความปลอดภัยของเธอและทุกคน”
ใบหน้าคมซบซุกและสูดดมความหอมจากเรือนผมนุ่มสลวย มือก็หยอกล้อกับบัวตูมเต่งตึงที่ตอบรับกับสัมผัสเขาเสียจนกายใหญ่เริ่มร้อนผ่าว
“ฉันคิดว่าเธอตื่นมาคงจะหิว เลยเตรียมอาหารไว้ให้ ไปกินกันเถอะ” เขาสอดแขนใต้ร่างบอบบาง “แบบว่าฉันป้อนเธอเสร็จ เธออิ่มแล้วฉันก็จะได้กินอาหารหวานต่อ ดีไหมปั้นหยา” ฮัมดีนก็กระซิบเสียงแหบพร่าและเย้ายวน
ปัณฑารีย์เขินอายจนหน้าแดงก่ำ จนต้องรีบหลบสายตาลงมองพรมสีแดงเลือดนกแทน
“ตกลง...คุณจะไม่คิดเรื่องอื่นเลยใช่ไหมคะคุณฮัมดีน” ปัณฑารีย์ถา
