" อ๊ายยย ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึง " เมย์ทำท่ากระดี๊กระด๊ามากอะบอกเลย
" จะดีใจอะไรเบอร์นั้น " เนยแหล่มองไอ้เมย์อย่างเอือมๆ
" โอ้ย... หรือแกไม่ดีใจวะ วันที่พวกเราจะมีอิสรภาพอันงดงาม " อีนี่ แม่งเพ้อ
" นี่แกจะไม่รู้สึกหรือมีปฏิกิริยาตอบรับบ้างไงวะ แกน่าจะดีใจกว่าฉันนะไอ้แอมป์ " พอไม่มีใครเล่นด้วยกับมันมันก็หันมาพาดพิงฉันซะงั้น
" เออ "
" แค่เนี๊ยะ " มันจะให้ฉันตอบอะไรเยอะแยะวะ
" อืม " ฉันพยักหน้าตอบมัน
" เห้ออ ไม่หนุกเลย " แล้วมันก็ห่อเหี่ยวของมันไปเอง แล้วไอ้ที่มันดีใจจะเป็นจะตายเนี่ยก็เพราะว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการรับน้อง ก็อย่างที่มันว่าจะได้รับอิสระสักที ความจริงฉันควรจะดีใจกว่ามันด้วยซ้ำเพราะจะได้ไม่ต้องเจอหน้าอีตาพี่บ้านั่นแล้ว แต่ในทางกลับกันกลับรู้สึกหน่วงแปลกๆ ไม่รู้ทำไม
" หลังจากเลิกกิจกรรมไปดื่มกันไหม "
" ห้ะ "
" ดื่ม " ทั้งฉันและเมย์หันไปมองหน้าเนยที่พูดออกมา เดี
