“น่าเสียดาย ไหนี่ตอนแรกข้านึกว่าสภาพมันยังดีอยู่ คงจะใช้การได้ อุตส่าห์ไปแย่งชิงกับชาวบ้านคนอื่นๆมา พอแบกมาถึงบ้านมาตรวจดูอย่างละเอียดจึงได้รู้ว่าก้นมันรั่ว เฮ้อ! ไม่น่าเลย เหนื่อยเปล่า ถ้าไม่แบกไปทิ้งก็คงต้องเอาไว้ปลูกผักล่ะ” เหมยเหม่ยจิ้งบ่นกระปอดกระแปดกับตนเอง
“อ๊ะ! เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะป้าเหมย ข้านึกออกแล้วว่าจะใช้เจ้าไหรั่วนี่ทำสิ่งใดได้บ้าง” หวงฮุ่ยเหยาตาเป็นประกาย
ใช่แล้ว…นางจะใช้เจ้าไหนี่เพาะถั่วงอกจากเมล็ดถั่วเขียว
ยุคสมัยนี้ผู้คนยังไม่รู้จักวิธีการเพาะถั่วงอกอย่างแพร่หลายนัก ถั่วงอกนิยมซื้อขายกันในเมืองที่มีร้านขายผักใหญ่ๆ แต่ในชนบทอย่างตำบลหงเหลิงแล้วชาวบ้านส่วนมากจะปลูกผักกินกันเอง ร้านขายผักที่มีก็เป็นร้านเล็กๆที่รับเอาผักที่ชาวบ้านปลูกมาขายต่อ
“พี่ใหญ่ เราจะใช้ไหนี่ทำสิ่งใดได้บ้างหรือเจ้าคะ?” หวงซิงเหยียนอดที่จะถามไม่ได้ ( อีกแล้ว)
“เราจะปลูกผักแบบไม่ใช้ดิน อย่างแรกเลยที
