หลังจากที่หวงฮุ่ยเหยาพาน้องทั้งสองเดินทางไปที่บ้านของผู้ใหญ่เหอเพื่อเอาขนมเปี๊ยะไปขอบคุณที่ช่วยเจรจาเรื่องหนี้สินและเสือให้ นางก็ได้เจอแต่ภรรยาของเขา ภรรยาผู้ใหญ่เหอบอกว่าผู้ใหญ่เหอกำลังนอนกลางวันอยู่ หวงฮุ่ยเหยาจึงพาน้องๆเดินทางไปที่ตลาดของตำบลหงเหลิง พอเดินไปถึงอาคารไม้สูงที่ซึ่งคลาคล่ำไปด้วยผู้คนนับร้อยที่มาเสี่ยงโชคกันที่นี่ นางจึงบอกให้น้องทั้งสองคนรอด้านนอก สถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะที่เด็กๆจะย่างกรายเข้าไป
“พวกเจ้ารอพี่ด้านนอกสักประเดี๋ยว พี่เอาของเข้าไปฝากให้ท่านลุงเขยแจกจ่ายแก่สหายของเขาแล้วจะรีบออกมา เดี๋ยวพี่จะพาเจ้าทั้งสองไปกินบะหมี่ด้วย ดีหรือไม่?”
“ดีเจ้าค่ะ ข้าคิดถึงบะหมี่ร้านฮงหลี่ที่สุดเลย” หวงซิงเหยียนยิ้มร่าจนหน้าบาน นานมากแล้วสินะที่เด็กหญิงวัยแปดขวบผู้นี้ไม่ได้กินอาหารจานโปรดหลายอย่าง ตั้งแต่เกิดไฟไหม้บ้านคราวนั้น
“ถ้าเช่นนั้นพี่ให้เจ้ากินได้สองชามเลย ดีหรือไม่เหยียนเอ๋
