@ตลาดสดช่วงเย็น เวลา 17.12 น.
ฉันเดินเข้าไปในตลาดที่มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา ทุกคนในเวลาที่ต่างพากันจับจ่ายซื้อของตามที่พวกเขาต้องการไม่มีใครสนใจใครจะมีก็แต่คนคุ้นเคยหรือสนิทกันถึงจะมีการพูดคุย และรวมไปถึงการถามสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาคนคนอัธยาศัยดี
และฉันกำลังเดินผ่านคนพวกนั้นมาอย่างไร้ความสนใจ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นฉันก็ยังสอดสายตาหาใครสักคนที่บางทีเขาอาจจะรู้จักฉัน หรือฉันอาจจะรู้จักเขาแต่เดินมานานหลายนาทีแล้วก็ยังไร้วี่แววจะจะเจอคนพวกนั้น แล้วอีกอย่างสภาพฉันตอนนี้นั้นไม่ค่อยอยากจะพูดคุยกับคนอื่นมากนัก ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
“หรือวันนี้จะไม่มากันนะ...”
ฉันได้แต่กระชับเสื้อสูทสีดำของคุณโซ่ไว้แน่น ฉันตัดสินใจหนีออกมาจากบ้านพักหลังนั้นในตอนที่คุณโซ่กำลังนอนหลับสนิท และเป็นเวลากับที่การ์ดของเขาสับเปลี่ยนเวรยามพอดี
บางทีอาจเป็นเพราะฉันโชคดีก็ได้ ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนคุณโซ่คงไม่หลับสนิทถึงขนาดนั้
