เมียแต่ง ตามพินัยกรรม

ฤทธิ์ของยา

ที่พักที่ภูเก็ต

เวลา 3 ทุ่ม

ภูดิษฐ์กลับมาที่ห้องแล้วก็รู้สึกนั่งไม่ติดเพราะเห็นสริสาอยู่กับชายแปลกหน้า เขาหงุดหงิดมากที่เธอไว้ใจคนง่ายๆเกินไปจนให้คนอื่นเข้าใกล้ได้แบบนั้น

"เธอคงชอบหว่านเสน่ห์ผู้ชายไปทั่วสินะ ทำเป็นสาวพยาบาลผู้อ่อนแอ ที่แท้ก็ใจง่าย..ชิส์"

เขาสบัดเรื่องของเธอออกจากหัวแล้วเดินไปนั่งดื่มคนเดียวที่ระเบียงห้อง

"คุณภูอยากอาบน้ำเลยไหมคะ เดี๋ยวเรนนี่เปิดน้ำอุ่นๆให้แช่ในอ่าง..เราจะได้แช่พร้อมกันเลยเอาไหมคะ..?"

"อืม เธอไปจัดการเลย.."

"ได้ค่ะ งั้นรอแปนึงนะคะ."

เธอวิ่งเข้าห้องน้ำไปเปิดน้ำรอเขา แต่จู่ๆเขาก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินไปที่ประตูห้อง

"คุณภูจะไปไหนคะ..?"

"ฉันหิวนะ เดี๋ยวลงไปหาอะไรกินหน่อย.."

"รีบกลับมานะคะ.."

เขารีบเปิดประตูห้องออกไปทันทีโดยไม่ฟังเสียงเธอ รีบเดินจ้ำตรงไปที่ร้านอาหารที่อยู่ริมทะเล จุดที่เขามองเห็นจากระเบียงห้องว่ามีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยืนกอดกัน เขาจึงเพ่งมองให้ชัดๆจนรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

"คุณสาครับ ให้ผมไปส่งที่ห้องนะครับ.?"

"ไม่เป็นไรค่ะ สากลับเองได้ค่ะ."

"ให้ผมไปส่งที่ห้องเถอะนะครับ..?"

"..."

เธอไม่ตอบแต่รีบเดินจ้ำหนีเขาอย่างไว

"คุณสาครับให้ผม..."

"เดี๋ยวผมพาเธอไปส่งที่ห้องเองครับ.."

ภูดิษฐ์เดินมาดักหน้าชายคนนั้นไว้จนเขาหยุดชะงัก

"แล้วคุณเป็นใครครับ..?"

"สามีครับ ผมเป็นสามีของเธอ.."

"ไม่จริงอะครับ คุณสามาคนเดียวแล้วเธอก็ไม่ได้บอกด้วยว่าเธอมีสามีแล้ว.."

"ก็ผมบอกอยู่นี่ไงครับ ว่าผมเป็นสามีเธอ.."

"..."

เขาเริ่มเสียงแข็งขึ้นแล้วจ้องตาชายคนนั้นนิ่ง

ชายคนนั้นเริ่มกลัวภูดิษฐ์จึงเดินถอยหลังช้าๆ

"ถ้าคุณดื้อจะตามเธอไปอีก ผมก็คง.."

"เอ่อ.! ครับๆ ผมเชื่อครับ งั้นผมขอตัวครับ.."

ชายแปลกหน้าพูดจบก็รีบเดินจ้ำอ้าวหนีไป

ภูดิษฐ์จึงรีบหันหลังกลับเดินตามสริสาไปอย่างไว แต่ก็ไปยังไม่ถึงห้องต้องหยุดชะงักกับภาพตรงหน้าที่เห็นเธอกำลังจะกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำ

"สริสา..นี่เธอจะทำบ้าอะไรเนี่ย.?"

เขารีบวิ่งไปดึงข้อม้อเธอไว้แล้วรั้งเอวเธอให้ออกมาให้ไกลจากสระ

"คุณภู..เฮ่อ เฮ่อ.. สาร้อน ร้อนไปทั่งตัวเลย.."

เธอหอบหายใจแรง หน้าแดง แล้วก็ก็มีเหงื่ออกทั่วร่างกาย

"ทำไมหน้าเธอแดงแบบนี้ นี่เธอดื่มมาหรอ..?"

"เฮ่อ เฮ่อ สา..สาร้อนไปหมดแล้ว สาไม่ไหวแล้ว สา.."

เธอสบัดแขนเขาจนหลุด แล้วกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำทันที

ตู้ม>>>

"สริสา ยัยบ้าเอ้ย.!"

เขายืนมองซ้ายมองขวา ก็ไม่กล้ากระโดดลงไป

"สริสา ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ.."

เขาพยายามเรียกเธอ แต่ก็ไม่กล้าลงไปดึงตัวเธอขึ้นมาจากสระเพราะตัวเขาเองว่ายน้ำไม่เป็น

"ฉันบอกให้เธอขึ้นมา สริสา ขึ้นมา.."

เขาเห็นว่าไม่ได้การละ ถ้าปบ่อยไว้แบบนี้เธอคงไม่ขึ้นมาง่ายๆแน่ เขาจึงกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำตรงจุดที่เธอกำลังแช่น้ำอยู่

"คุณภู ปล่อยสานะ สาร้อน สาจะแช่น้ำ.."

เธอพยายามสะบัดแจนเขาไปมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น

"สา ช่วยด้วย.."

เขาร้องให้เธอช่วยทันทีเพราะเขากำลังจะจม

สริสาหันมามองด้วยความตกใจที่เห็นภูดิษฐ์กำลังจะจมน้ำ เธอจึงรีบว่ายน้ำไปช่วยเขาทันทีแล้วพากันขึ้นฝั่ง

"นี่คุณภูว่ายน้ำไม่เป็นหรอคะ..?"

"อืม..ฉันเกือบตายก็เพราะเธอเนี่ย."

"แล้วคุณภูจะลงไปทำไมละคะ..?"

"ก็ฉัน.."

เขาหันมามองหน้าเธอแล้วก็หยุดพูดประโยคที่จะพูดนั้นไว้ แล้วก็ลุกขึ้นยืน

"กลับห้องได้แล้ว.."

เขาหันหลังเดินนำเธอกลับไปที่ห้องพัก เธอที่เธอเดินตามหลังมาช้าๆแต่พอตัวเริ่มแห้งความร้อนในร่างกายก็ประทุขึ้นมาอีก

"เป็นอะไรอีก..?"

เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องพักก็หันมามองเธอที่มีทีท่าแปลกๆ

"เปล่าค่ะ.."

เขามองไปทั่งเรือนร่างเธอที่เปียกชุมไปด้วยน้ำและเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ก็แนบไปกับผิวกายของเธอ จนเขารู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมา แต่ก็สบัดความคิดนั้นออกไป

"เธอนี่สนิทกับคนได้ไวดีนะ โดยเฉพาะผู้ชาย.."

"..."

"พากันไปเที่ยวแล้วก็พากันไปกินข้าวริมทะเล 2ต่อ2 ก็ดูมีความสุขดีนี่..ถ้าฉันไม่ได้มาด้วยเธอคงพากันมาต่อที่ห้องแล้วมั้ง.."

"..."

สริสาไม่โต้ตอบเพราะตอนนี้หัวสมองของเธอมันเหมือนไม่สั่งการอะไรแล้ว เธอรู้แค่ว่าตอนนี้เธอต้องหารเขา

"คุณภู..."

สริสาเดินตรงมาหาเขาแล้วเข้าใกล้เขาเรื่อยๆ

"อะไรของเธอ.?"

"สาร้อนไปทั้งตัวเลยค่ะ ร้อนจนอยากจะ..."

เธอกัดริมฝีปากและกลืนน้ำลายลงคอ แล้วจ้องมองไปที่ริมฝีปากหนาของเขา เลื่อนสายตาลงมาที่อกแกร่งที่มีเสื้อเชิ๊ตปกปิดแต่เพราะมันเปียกปอน เลยดูเซ็กซี่มากในสายตาเธอตอนนี้

"สริสา..."

"สาร้อน ร้อนไปทั่งตัวเลยค่ะ สาไม่ไหวแล้ว.."

"นี่อย่าบอกนะว่าเธอโดน..."

เขารู้ได้ทันทีว่าเหิดอะไรขึ้นกับเธอ เพราะอาการแบบนี้มันชัดมาก เธอโดนว่งยาปลุกเซ็กส์จากชายแปลกหน้าคนนั้น

"เข้ามาซิ เข้ามาหาฉัน ฉันจะช่วยเธอเอง.."

เขาเรียกให้เธอเดินเข้ามาหา เลื่อนมือขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ดจนหมด จ้องมองเข้าไปในแววตายั่วยวนของเธอที่เกิดขึ้นเพราะฤทธิ์ของยา

"...."

เธอจ้องมองมัดกล้ามงามแล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก และพยายามควบควมตัวเอง

"ไม่ สาไม่..สาทำไม่ได้.."

เธอส่ายหน้าไปมาพยายามอดกลั้น กัดริมฝีปากตัวเองแน่นและสะกดความต้องการของตัวเองไว้

"ไม่..."

สริสาหันหน้าหนีกำลังจะเดินไป แต่ภูดิษฐ์ก็ยื่นมือมาคว้าข้อมือเธอไว้ แล้วใช้มืออีกข้างรวบเอวเธอไว้จับเธอหันหลัง

"ฉันจะช่วยเธอให้หายจากความทรมาณนี้เอง..."

เสียงทุ้มกระซิบชิดริมหูเล็กจนเธอขนลุกไปทั่วตัวแล้วใจก็เต้นแรง

เขาไม่รอช้าลากริมฝีปากอุ่นร้อนซุกไซ้ไปตามกกหู และลำคอระหง แต่แทนที่เธอจะปัดป้องเธอกลับชอบมัน

"อื้มมม..."

เขาใช้จังหวะนั้นอุ้มช้อนตัวเธอพาไกวางที่เตียงนอนทันที เขาจัดการถอดเสื้อผ้าเธอออกจากร่างบางจนหมดรวมทั้งของตัวเองด้วย

"สาไม่ต้องการ...ไม่..ไม่.."

เธอพยายามร้องว่าไม่ต้องการเขา แต่มือเรียวกลับกอดกระชับลำคอแกร่งไว้มั่น ขณะที่เขากำลังใช้ริมฝาปากจูบสัมผัสไปทั่วเรือนร่างของเธออย่างแผ่วเบา

"คุณภู อย่าค่ะ อย่าทำ..."

เรือนร่างขาวผ่องกำลังบิดเร้าด้วยอารมณ์ที่ต้องการเขามันยากจะดับลง ทั้งที่เธออยากจะหยุดยั้งมัน แต่ร่างกายกลับทรยศ

"อ้ะ....อื้อ!!..."

ริมฝีปากหนาลื่อนขึ้นมาประกบจูบที่เรียวปากฉ่ำหวานแล้วดูดเม้มอย่างหิวกระหาย ปลายลิ้นร้อนสอดลึกเข้าไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก ฝ่ามือใหญ่ก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบางด้วยความหลงไหล

"ปากเธอหวานจริงๆ สริสา อื้อออ..!!"

ภูดิษฐ์ขยี้จูบอย่างร้อนแรง ส่วนเธอก็หยิบยื่นริมฝีปากของตัวเองให้เขาได้สัมผัสตามความต้องการของเขาอย่างพึงพอใจ มือเรียวบางของเธอก็บีบไหล่กว้างแน่นเพื่อระบายความต้องการที่เกิดขึ้นภายในด้วยฤทธิ์ของยา

.....

โอ้ยยย...ขนลุก