ฮันนีมูนเหงาๆ
1522 คำ
ภูเก็ต
เวลา 1 ทุ่ม
หลังจากที่พวกเขานั่งเครื่องมาถึงภูเก็ตแล้วก็มีรถจากที่พักมารับเพื่อพาพวกเขาไปส่งถึงที่ และเมื่อมาถึงที่พัก
"คุณภูคะ.."
ภูดิษฐ์ที่เดินนำหน้าสริสามาก่อนก็หันไปตามเสียงคนที่เรียกชื่อเขา
"เรนนี่..มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย.?"
สริสาหันไปมองหญิงสาวคนนั้นที่กำลังวิ่งเข้ามาหาภูดิษฐ์ โดยที่เธอยื่นใบหน้าเข้ามาทักทายเขาด้วยการหอมแก้มเขาสลับกันซ้ายขวา แล้วหันมามองหน้าเธอเบะปาก 1 ทีก่อนจะหันกลับไปส่งยิ้มหวานให้ภูดิษฐ์อีกครั้ง
"เรนนี่มาถึงก่อนคุณภูได้ชั่วโมงนึงแล้วค่ะ พอคุณภูส่งไลน์มาบอกว่าจะมาภูเก็ตเรนนี่ก็รีบขับรถออกจากบ้านรีบมาหาคุณภูเลยนะคะ.."
"เธอนี่น่ารักกับฉันเสมอเลยนะ..ทุกครั้งที่ฉันมาภูเก็ตก็มีเธอคอยดูแลตลอด..."
"ก็บอกแล้วไงคะ ว่าเมื่อไหร่ที่คุณภูมาภูเก็ต เรนนี่จะดูแลให้ทุกเรื่องทั้งเรื่องพาเที่ยว พาไปกินของอร่อยๆ แล้วก็ดูแลไปถึงเรื่อง..."
เธอส่งสายตายั่วยวนไปให้เขาเพื่อบอกให้เขารู้ ว่าเรื่องที่เธอจะพูดหมายถึงเรื่องอะไร
"ถ้าคุณยังไม่ไปที่ห้องพัก งั้นสาขอตัวไปที่ห้องพักก่อนนะคะ.."
สริสาพูดจบก็ให้คนลากกระเป๋านำเธอไปที่ห้องพักทันที
เขาจึงมองตามเธอไปด้วยสายตาหงุดหงิด
"ภรรยาของคุณภูเนี่ยดูไม่สนใจคุณภูเอาซะเลยนะคะ"
"ก็ดีแล้ว แบบเนี่ยก็ตัวใครตัวมันดี..พรุ่งนี้แล้วก็วันต่อๆไปฉันจะได้ไปเที่ยวกับเธอให้สนุกสุดเหวี่ยงไปเลยไง.."
"คุณภูจะอยู่กับเรนนี่ทั้งวันทั้งคืนจริงๆนะคะ.?"
"จริงซิ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ฉันยกเวลาให้เธอทั้งหมดเลย ช่วยทำให้ฉันมีความสุขตลอดทริปนี้ทีนะ.."
เขาเชยคางเธอขึ้นแล้วส่งสายตาโลมเลียไปทั่วเรือนร่างของเธอ
เธอเองก็ส่งสายตาอ่อยเขาขั้นสุด พร้อมด้วยกัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย เพื่อให้เขาหลงไหลในความเซ็กซี่และยั่วยวนของเธอ
....
กริ๊งงง กริ๊งงง>>>
"สวัสดีค่ะพี่หมอ.."
(ถึงที่พักหรือยังจ๊ะ.?)
"ถึงแล้วค่ะ เพิ่งถึงเมื่อกี้เลยค่ะ."
(เป็นไงบ้างที่พักสวยมั้ย.?)
"สวยค่ะ สวยมาก แต่มันคงจะดีกว่านี้นะคะถ้าสาได้มากับคนที่สาอยากให้มาด้วย แทนที่จะเป็นคนอย่างเขา"
(พี่ก็อยากให้คนที่ไปอยู่ตรงนั้นเป็นพี่เหมือนกัน)
"..."
เธอได้ยินที่เขาพูดก็นิ่งไป เพราะเธอเองก็อยากให้เป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้เธอทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเธอได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของพี่ชายเขาอยู่
(แล้วพี่ภูละ..?)
"คุณภูเขามีเพื่อนมาคอยดูแลนะค่ะ คงไม่มาสนใจสาหรอกค่ะ ทริปนี้สาคงเที่ยวเองคนเดียวแบบเหงาๆ.."
(เพื่อนหรอ..?)
"ค่ะ เพื่อนผู้หญิงนะคะ.."
(อ่อ.! พี่พอจะนึกออก แต่ก็ดีแล้วนะที่ช่วงตลอดระยะเวลาของฮันนีมูนทริปนี้ สากับพี่ภูไม่ได้อยู่กันตามลำพัง พี่กลับรู้สึกโล่งใจ..เพราะพี่ภูจะได้ไม่เข้าใกล้สามากกว่านี้ด้วย.)
เธอฟังที่หมอนัยพูดก็อึ้งๆไป หมอนัยเข้าใจว่าภูดิษฐ์ยังไม่เคยนอนกับสริสา เพราะเข้าใจว่าพวกเขานอนแยกเตียงกันมาตลอด
"แม่ของสาเป็นไงบ้างค่ะพี่หมอ.?"
(ตื่นขึ้นมารอบนึงนะถามหาสาด้วย แต่พี่บอกแล้วว่าพี่ให้สาไปสัมนางานที่ต่างจังหวัดนะ ท่านก็เลยกินยาแล้วก็หลับไปแล้วละ.)
"สาฝากดูแลแม่ด้วยนะคะพี่หมอ"
(ไม่ต้องห่วง พี่กับรินจะดูแลแม่ให้อย่างดีเลย สาคงเหนื่อยเดินทางแล้ว รีบไปนอนเถอะ..)
"ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่หมอ"
(ก็บอกแล้วไงพี่ทำเพื่อสาได้ทุกอย่าง สานั่นแหละรักษาเนื้อรักษาตัวเองให้ดีๆนะ พี่เป็นห่วงนะ..)
"ค่ะ.."
เมื่อหมอนัยวางสายไปแล้วสริสาก็นั่งสีหน้าเครียด
"รักษาเนื้อรักษาตัวงั้นหรอ..สาคงไม่คู่ควรกับพี่หมอแล้วละคะ.."
เธอลูบไปตามเนื้อตัวของตัวเองไปมาด้วยความขยะแขยงพอนึกถึงเหตุการณ์คืนนั้น คืนที่ภูดิษฐ์จับเธอมัดมือแล้วบังคับขืนใจเธอ เธอนึกถึงเรื่องคืนนั้นแล้วก็ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาด้วยความเสียใจเป็นที่สุด
....
2 วันผ่านไป ที่ภูเก็ต
ทริปฮันนีมูนของเขาและเธอที่พ่อของภูดิษฐ์ต้องการให้ทั้ง 2 คนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ไม่เป็นไปตามแผนที่พ่อของเขาวางเอาไว้เลยสักนิด เพราะตั้งแต่ที่พวกเขามาถึงที่นี่ ภูดิษฐ์ก็ไม่เคยกลับมานอนที่ห้องพักเลย เขาทิ้งให้เธอต้องอยู่คนเดียว เที่ยวคนเดียว และกินข้าวคนเดียว
"สวัสดีครับ.."
"เอ่อ.! สวัสดีค่ะ.."
ชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาทักทายเธอที่โต๊ะอาหารของที่พักเช้านี้
"ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ.?"
"เอ่อ.!"
เธอหันไปมองที่โต๊ะตัวอื่นว่ามีที่ว่างตรงไหนอีกไหม ก็งงว่าก็เห็นมีโต๊ะว่างทำไมเขาถึงไม่ไปนั่ง
"ผมเห็นคุณนั่งทานข้าวเช้าที่โต๊ะนี้มาคนเดียวตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ถ้าไม่รังเกียจเช้านี้ผมขอนั่งทานด้วยคนได้ไหมครับ..?"
"เอ่อ.! ก็ได้ค่ะ เชิญค่ะ.."
"ขอบคุณครับ.."
เขาส่งยิ้มหวานให้เธอแล้วดึงเก้าอี้ออกนั่งลงตรงหน้าเธอ
"ผมอาทครับ..ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ค่ะ ฉันสาค่ะ ยินดีเช่นกันค่ะ."
"คุณสามาเที่ยวคนเดียวหรอครับ..?"
"เอ่อ.! คือ.."
เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอะไรเขาออกไปดี เพราะถ้าบอกว่ามากับสามีเขาก็คงถามว่าสามีของเธออยู่ไหน
"ค่ะ สามาคนเดียวค่ะ.."
ในระหว่างที่เธอนั่งคุยกับชายแปลกหน้าคนนึง ภูดิษฐ์ก็เดินมากับเรนนี่หญิงสาวที่เป็นคู่นอนของเขาในทริปนี้
"อุ๊ย.! นั่นภรรยาของคุณภูนี่ค่ะ นั่งคุยกับหนุ่มหล่อที่ไหนค่ะนั่น.."
"..."
เขาเห็นไปมองตามที่เธอบอกก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา
"ส่งยิ้มหวานให้กันด้วย แหม.! ดูน่ารักจังเลยนะคะ"
"..."
เขาไม่พูดแต่สะบัดมือเธอที่เกาะแขนเขาอยู่ออก
"จะไปไหนคะคุณภู..?"
"ฉันไม่อยากกินข้าวที่นี่ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ไม่น่ากิน ฉันอยากออกไปหาอะไรกินข้างนอก.."
เขาเดินหันหลังออกไปจากห้องอาหารทันที
"ได้ค่ะ เดี๋ยวเรนนี่พาไปกินของอร่อยๆนะคะ.."
....
เมื่อพวกเขาทานข้าวกันเสร็จแล้วก็พากันไปเที่ยวด้วยความสนุกสนาน
"โลกกลัมจังเลยนะคะ นี่เรามาเจอภรรยาคุณกับหนุ่มหล่อเมื่อเช้าอีกแล้วนะคะเนี่ย."
ภูดิษฐ์หันไปมองตามที่เธอบอก
มองจ้องไปที่ทั้งคู่แล้วกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ
"คุณภูไม่หึงบ้างหรอคะ..?"
"ไม่ ฉันไม่ได้สนใจ.."
"ใจกว้างจังเลยนะคะ.."
"พูดมาก ถ้าเธอยังไม่หยุดพูดก็กลับไป ฉันรำคาญ.."
"คุณภู.."
เขาหันมาจ้องหน้าเธอแล้วพูดกับเธอด้วยความหงุดหงิด
"เรนนี่ขอโทษค่ะ เรนนี่จะไม่พูดอีกแล้วค่ะ.."
"งั้นกลับที่พัก ฉันอยากกลับแล้ว.."
"แต่เรายังเที่ยวไม่ถึงไหนกันเลยนะคะ.."
"เธออยากอยู่ก็อยู่ แต่ฉันจะกลับ.."
"กลับก็ได้ค่ะ.."
.....
เวลา 2 ทุ่ม
ที่พักที่ภูเก็ต
สริสากลับมาทานข้าวต่อที่ที่พักห้องอาหารบรรยากาศวิวริมทะเลกับเพื่อนชายที่พาเธอไปเที่ยววันนี้
แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกายเธอ ทั้งที่อากาศเย็นและก็มีลมจากคลื่นทะเลพัดไปมา แต่เธอกลับรู้สึกร้อนไปทั้งตัว
"สาว่าสาขอตัวกลับห้องก่อนดีกว่าค่ะ สารู้สึกแปลกๆกับตัวเองแล้วก็มึนหัวยังไงไม่รู้ค่ะ.."
"ให้ผมไปส่งไหมครับ..?"
"ไม่เป็นไรค่ะ.."
เธอลุกขึ้นแต่ล้มเซไปทางเขาเขาจึงรีบลุกขึ้นประคองตัวเธอไว้ จนเธอเริ่มมีอาการใจเต้นแรงและขนลุกไปทั่วตัว
"อย่าค่ะ อย่าเข้าใกล้สา.สาขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ"
เธอรีบวิ่งกลับห้องพักตัวเองด้วยความทุลักทุเล แต่ชายคนนั้นก็รีบวิ่งตามเธอมา
แต่ทันไดนั้นก็มีใครคนนึงเข้ามายืนขวางหน้าเขาไว้
......
ฮันนีมูนจะแซ่บแค่ไหน เตรียมรอเล้ยยย
- ผู้เขียน
